Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 32ο Κεφάλαιο *

"Υπόσχεσαι?"
"Υπόσχομαι" απάντησα και σφραγίσαμε την συμφωνία μας.

Στεκόμασταν όρθιοι με ενωμένα τα μικρά μας δαχτυλάκια, όταν συνειδητοποίησα ότι περνούσε κόσμος.

"Εε.. Πάμε?" γέλασα αμήχανα και έγνεψε καταφατικά.
"Θέλω να... να σου πω για τον Σωτήρη..." ξεκίνησα καθώς προχωρούσαμε.
"Νόμιζα ότι δεν ήσουν έτοιμη ακόμα να μιλήσεις για αυτό"
"Ναι, αλλά έτσι κι αλλιώς τα ξέρεις τώρα. Οπότε δεν έχει νόημα"
"Όπως νιώθεις εσύ"
"Απλά... πάμε κάπου πιο ήσυχα? Να καθίσουμε κιόλας κάπου που δεν θα περνάει πολύς κόσμος..." του είπα διστακτικά και συμφώνησε.

Πήγαμε στο γνωστό παρκάκι κοντά στο σπίτι μου. Εκεί πάντα είναι ήρεμα και χωρίς πολύ κόσμο.

Καθίσαμε στο πεζουλάκι και άρχισα να νιώθω αμήχανα για τη συζήτηση που θα κάναμε.

"Ε... Τι ακριβώς σου είπε η Αλεξία σχετικά με αυτόν?" ρώτησα, αφού δεν ήξερα πως να ξεκινήσω και ήλπιζα να κάνει την αρχή αυτός.
"Βασικά... μου είπε ότι ο λόγος που είσαι κάπως απόμακρη μαζί μου μερικές φορές, έχει να κάνει με αυτόν τον Σωτήρη. Ότι σε έκανε να μην μπορείς να εμπιστευτείς και να αφεθείς ξανά" είπε και τον κοιτούσα στα μάτια καθώς μιλούσε.
"Ναι ε... ήταν η πρώτη μου σχέση. Όπως λογικά θα ξέρεις, τα φτιάξαμε στην 1η λυκείου"
"Ναι το ξέρω... Από αυτό ξεκίνησε και η Αλεξία..."

..........................................

"Γνωρίστηκαν στον χορό του σχολείου μας, στην 1η λυκείου. Ξέρεις, εκεί έρχονται και παιδιά από άλλα σχολεία, είναι ανοιχτοί χοροί. Καθώς χορεύαμε, την πλησίασε ένα παιδί που δεν είχε δει ποτέ ξανά και της είπε ότι είναι πολύ όμορφη. Η Νεφέλη πάντα ήταν συγκρατημένη κοπέλα, αλλά τότε ήταν αθώα και δεν ήξερε. Του είπε ευγενικά ευχαριστώ και συνέχισε να χορεύει μαζί μου. Αυτός όμως δεν έφυγε. Τον έβλεπα που καθόταν και κοιτούσε, μέχρι που την σκούντηξε απαλά στον ώμο και της ζήτησε να χορέψει μαζί του. Η Νεφέλη του είπε ευγενικά ότι τώρα χορεύει με τη φίλη της, εμένα, και μετά από λίγο πήγαμε στις τουαλέτες. Της είχε φανεί περίεργη η συμπεριφορά του, παρόλο που υπήρξαν και άλλα αγόρια που της είχαν πει ότι είναι όμορφη και άλλα τέτοια σχετικά πιο παλιά, αλλά πρώτη φορά κάποιος έδειξε τέτοια επιμονή. Και δεν τελείωσε εκεί. Όταν βγήκαμε πάλι στην πίστα, ο μπάρμαν της έδωσε ένα ποτό και της έδειξε από ποιον ήταν. Και ήταν από εκείνο το αγόρι. Την κοίταξε και χαμογέλασε, πριν γυρίσει στην παρέα του. Το υπόλοιπο βράδυ το βλέμμα του ήταν συνέχεια πάνω της. Η Νεφέλη ντρεπόταν, αλλά όπως είναι λογικό, ένιωσε κολακευμένη. Φύγαμε από το κλαμπ χωρίς να την έχει ξαναπλησιάσει"
"Τι?... Δεν έκανε άλλη κίνηση δηλαδή? Νόμιζα---"
"Περίμενε. Δεν τελείωσε εκεί φυσικά. Την επόμενη μέρα της έστειλε μήνυμα στο Facebook κάποιος... και ήταν αυτός"
"Πώς την βρήκε??"
"Δεν είναι δύσκολο να βρεις κάποιον από το Facebook. Λογικά από το check-in ή από καμιά φωτογραφία"
"Τι της έστειλε?"
"Ότι με το που την είδε στο κλαμπ τρελάθηκε και ήθελε οπωσδήποτε να την γνωρίσει. Για αυτό και την πλησίασε. Αλλά επειδή είδε ότι ένιωθε αμήχανα, δεν την ξαναενόχλησε. Για αυτό και είχε μόνο το βλέμμα του πάνω της όλο το βράδυ. Μετά της είπε ότι όλη τη μέρα έψαχνε να τη βρει στο Facebook για να της μιλήσει. Να την γνωρίσει. Η Νεφέλη από τη μαμά της που όπως ξέρεις είναι αστυνομικός, ξέρει και δεν είναι κανένα κοριτσάκι που μπορείς να εξαπατήσεις εύκολα. Είναι υποψιασμένη και προσέχει. Κράτησε απόσταση, παρόλο που αυτός ήθελε να την ξαναδεί από κοντά"
"Πω το καθίκι!...."
"Είχαν περάσει πάνω από δύο εβδομάδες που μιλούσαν κάθε μέρα στο Facebook, μέχρι που μια στιγμή, δέχτηκε να τον συναντήσει και από κοντά"
"Τι?? Γιατί να το κάνει αυτό?! Αφού είπες και εσύ ότι η Νεφέλη είναι υποψιασμένη! Γιατί πήγε μόνη της?!"
"Αλέξη, ηρέμησε! Δεν πήγε μόνη της. Μαζί πήγαμε. Και αυτός πήρε και έναν φίλο του μαζί, τον Στράτο"
"Φφ...."
"Βρεθήκαμε σε μια καφετέρια και για να μην πολυλογώ, περάσαμε ωραία. Είχε πλάκα και αυτός και ο φίλος του και γνωριστήκαμε μεταξύ μας"
"Μισό. Αυτός τι τάξη πήγαινε?"
"Στην ηλικία μας.... Συνέχισαν να μιλάνε κάθε μέρα στο Facebook και όπως καταλαβαίνεις, είχε μάθει καλά ο ένας τον άλλον. Τις ασχολίες, τα ενδιαφέροντα, τις ανησυχίες... Και έτσι άρχισαν να βρίσκονται από κοντά πιο συχνά. Είχε περάσει ένας μήνας περίπου από τότε που βγήκαμε όλοι μαζί έξω και μια μέρα της ζήτησε να τα φτιάξουν"
"Και να φανταστώ η Νεφέλη...."
"Είπε ναι.... Την έβλεπα όλο αυτό το διάστημα πόσο χαρούμενη ήταν. Έλαμπε το πρόσωπο της. Και της άρεζε πολύ ο Σωτήρης. Της μιλούσε τόσο γλυκά και όμορφα. Την έκανε να νιώθει ασφάλεια και ζεστασιά. Μιλούσαν για τα πάντα. Τον εμπιστεύτηκε όπως εμπιστευόταν εμένα. Αφού πλέον ήταν μαζί, ήταν ξεκάθαρο. Τον είχε ερωτευτεί πολύ. Κάθε φορά που άκουγε το όνομα του, χαμογελούσε σαν να μην υπήρχε αύριο. Δεν άφηνε κανέναν να τον κακολογήσει. Πάντα είχε δυναμικό χαρακτήρα και έτσι κι αλλιώς είχε ξεκινήσει χρόνια πριν τις πολεμικές τέχνες. Αλλά κάποια στοιχεία του χαρακτήρα της ήταν διαφορετικά. Ήταν αθώα και εύπιστη. Όταν εγώ έβλεπα ίντριγκες, αυτή μου έλεγε να κόψω τις ταινίες. Όταν εμένα κάτι δεν μου πήγαινε καλά, αυτή απλά συνέχιζε να χαμογελάει. Και όλα αυτά άλλαξαν. Εξαιτίας του"
"Αλεξία τι της έκανε?...."
"Αφού πλέον τα είχαν εδώ και μία εβδομάδα και γνωρίζονταν πάνω από μήνα, ξέρεις... όταν ήταν μόνοι τους και τη φιλούσε και λοιπά.... δεν σταματούσε εκεί"
"Τι εννοείς δεν σταματούσε εκεί?! Τι έκανε δηλαδή???"
"Στην αρχή το πήγαινε σιγά σιγά. Φιλιά στον λαιμό, στο αυτί, πιπιλιές... Αλλά ακόμα και αυτά, ήταν τελείως ξαφνικά για την Νεφέλη. Μου είχε πει ότι δεν ένιωθε πολύ άνετα όταν τα έκανε αυτά και της είχα πει να του το πει, αλλά μου είπε ότι δεν υπήρχε λόγος, αφού δεν έκανε τίποτα παραπάνω. Μέχρι που τελικά έκανε. Ένα βράδυ που ήταν απομονωμένοι σε ένα παγκάκι, άρχισε να την αγγίζει σε διάφορα σημεία"
"Τον τσόγλανο...."
"Η Νεφέλη τον σταμάτησε και του είπε επιτέλους ότι δεν ένιωθε άνετα. Αλλά αυτός εκεί. Της έλεγε διάφορα, όπως "έλα ρε μωρό μου, αφού ξέρεις πόσο σ'αγαπώ, θέλω να σε νιώσω πιο κοντά μου" και άλλες τέτοιες βλακείες. Και ευτυχώς που η Νεφέλη είχε φάει το πρήξιμο της ζωής της από την μαμά της σχετικά με τα αγόρια και ήξερε πότε έπρεπε να λέει όχι. Εκείνη τη μέρα ψιλοτσακώθηκαν. Ο Σωτήρης της κρατούσε μούτρα επειδή έλεγε ότι από την στιγμή που δεν ήθελε να προχωρήσουν, δεν τον αγαπούσε όσο την αγαπούσε εκείνος"
"Ε ρε κάτι κωλόπαιδα που υπάρχουν! Θα τον μαυρίσω στο ξύλο, ε!! Πες μου που να τον βρω!!"
"Αλέξη, κούλαρε! Πέρασαν δύο χρόνια από τότε!"
"Δύο χρόνια, αλλά ο μπάσταρδος της άλλαξε τη ζωή για πάντα!!"
"Αλέξη!!! Δεν είναι για πάντα! Όντως, ο τρόπος που της φέρθηκε της έδωσε κάποια μαθήματα και η ίδια λέει ότι δεν μετανιώνει, επειδή έμαθε πολλά. Αλλά μαζί σου αρχίζει και βρίσκει ξανά την εμπιστοσύνη. Το ξέρεις αυτό!"
"Αλεξία μακάρι να μπορέσω να βγάλω από το μυαλουδάκι της όλες τις συνωμοσίες και τις φοβίες που της προκάλεσε αυτό το απόβρασμα, αλλά δεν ξέρω αν μπορώ..."
"Μπορείς!! Και το ξέρεις ότι έχεις καταφέρει να την κάνεις να σε εμπιστεύεται. Νομίζεις αν της είχε δηλητηριάσει τη συνείδηση της ο άλλος τόσο πολύ, θα δεχόταν να είστε μαζί?? Θα δεχόταν να την φιλήσεις?? Την βοηθάς Αλέξη. Αλήθεια"
"Μακάρι να το κάνω"
"Απλά... Δεν ήταν αυτός ο λόγος που άλλαξε"
"Τι?"
"Δεν ήταν αυτό το τέλος της ιστορίας με τον Σωτήρη"
"Τι χειρότερο μπορεί να της έκανε?? Υπάρχει χειρότερο?!"
"Υπάρχει.... Από εκείνη τη νύχτα και μετά, η Νεφέλη άρχισε να υποψιάζεται. Να έχει αμφιβολίες"
"Σχετικά με τι?"
"Γενικά, για τον Σωτήρη. Σκεφτόταν αν είχε δίκιο που ήθελε να προχωρήσουν αφού ήταν μαζί ή αν έκανε καλά που τον σταμάτησε"
"Φυσικά και έκανε καλά!! Είναι ξεκάθαρο ότι της έλεγε μαλακίες μόνο και μόνο για να προχωρήσουν!"
"Ναι, αλλά η Νεφέλη δεν το έβλεπε αυτό. Τουλάχιστον όχι ξεκάθαρα. Ήταν ερωτευμένη μαζί του και όταν είσαι ερωτευμένος δεν βλέπεις ξεκάθαρα γύρω σου. Εγώ βέβαια της έλεγα συνέχεια ότι έκανε καλά που τον σταμάτησε και ότι θα έπρεπε να σέβεται το γεγονός ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμη να προχωρήσουν. Ήταν μόνο 15 χρονών, έλεος δηλαδή!!"
"Πέρα από την ηλικία, όσο χρονών και να είσαι, όταν δεν νιώθεις έτοιμος για κάτι, πρέπει να το σέβεται αυτό ο άλλος!"
"Και εγώ αυτό της έλεγα. Αλλά ήταν τόσο ερωτευμένη... Όταν βέβαια της ζήτησε και συγγνώμη, τότε ήταν που ήμουν σίγουρη πως ο,τι και να της έλεγα, δεν θα το έβλεπε αντικειμενικά. Της έλεγε τα ίδια πράγματα, ότι το έκανε γιατί την αγαπούσε"
"Αν την αγαπούσε, θα την περίμενε!!"
"Και μετά από λίγες μέρες, όταν βρισκόντουσαν, έμενε στα φιλιά. Μέχρι που μετά από μια εβδομάδα περίπου, έλειπαν οι γονείς της στη δουλειά και πήγε σπίτι της για να παίξουν ηλεκτρονικά"
"Παίζει η Νεφέλη ηλεκτρονικά?!?!"
"Όχι απλώς παίζει. Πορώνεται. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας ρε Αλέξη!"
"Χαχα ναι, συγγνώμη. Απλά δεν το ήξερα"
"Εκατσαν μαζί στον καναπέ, έπαιζαν ηλεκτρονικά, γελούσαν και λοιπά και λοιπά... μέχρι που μια στιγμή, πήγε πάλι να κάνει κίνηση"
"Ε ρε το τσογλάνι, δεν καταλαβαίνει κιόλας!!"
"Είχε ανεβεί πάνω της στον καναπέ και σιγά σιγά πήγαινε... ξέρεις..."
"Φφφφφφ......."
"Στην αρχή προσπάθησε να τον σταματήσει ήρεμα, χωρίς να καταφέρει τίποτα. Ε και στο τέλος νευρίασε και τον έσπρωξε για να φύγει από πάνω της"
"Αυτή είναι η Νεφέλη που ξέρω!!!"
"Χαχα ναι... Και αν δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, θα τον είχε βάλει στην θέση του προ πολλού!"
"Σίγουρα..."
"Είχε θυμώσει μαζί του και του είπε ότι δεν σέβεται την επιθυμία της και ότι αν όντως την αγαπούσε όπως έλεγε, τότε θα την περίμενε. Αυτός άρχισε τις δικαιολογίες, αλλά του είπε να φύγει από το σπίτι της"
"Έτσι ρε Νεφέλη!! Μπράβο!!!"
"Χαχαχα εντάξει βρε, ηρέμησε"
"Δεν μπορώ, έχω πορωθεί τώρα. Συνέχισε"
"Αυτός έφυγε αφού δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα άλλο και από τότε είχαν να μιλήσουν τρεις μέρες. Ούτε Facebook, ούτε τίποτα"
"Καλύτερα! Δεν τελείωσε εκεί?"
"Τώρα είναι το πιο σημαντικό. Αυτό που την διέλυσε. Που την άλλαξε. Που την έκανε να μην εμπιστεύεται. Να μην μπορεί να αφεθεί. Να φοβάται ότι αν ερωτευτεί ξανά, θα πληγωθεί"
"Τι της έκανε? Λέγε!"
"Της έστειλε μετά από τρεις μέρες μήνυμα. Της ζητούσε συγγνώμη για άλλη μια φορά και αράδιασε τις δικαιολογίες του. Η Νεφέλη επιτέλους του μίλησε στα ίσα. Ήταν θυμωμένη και πληγωμένη από τη συμπεριφορά του, αλλά ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φράση της. [Με πείραξε που δεν με σεβάστηκε για δεύτερη φορά, αλλά νιώθω ακόμα ερωτευμένη μαζί του ρε γαμώτο. Δεν μπορώ να το ελέγξω!]"
"Φφ... Το καθίκι ρε... Αυτή τον ερωτεύτηκε και αντί να νιώθει τυχερός, την εκμεταλλευόταν και από πάνω! Εκμεταλλευόταν την αθωότητα της!!"
"Περίμενε. Αφού με τα πολλά κατάφεραν να μιλήσουν λίγο πιο ήρεμα με μηνύματα, την παρακάλεσε να βρεθούνε. Ήθελε να της μιλήσει από κοντά και να της δείξει πόσο πολύ λυπόταν που της φέρθηκε έτσι"
"Δεν μου αρέσει αυτό..."
"Και καλά κάνεις και δεν σου αρέσει.... Της είπε ότι θα την περιμένει στην καφετέρια που βρέθηκαν για πρώτη φορά. Και της είπε να μην ξεχάσει στιγμή πόσο την αγαπάει. Η Νεφέλη ήταν στεναχωρημένη που ήρθαν έτσι τα πράγματα και πριν πάει να τον βρει, με πήρε τηλέφωνο. Της είπα ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε και μετά της ζήτησε συγγνώμη, αλλά μου φώναξε ότι αυτή τη φορά έδειχνε να το μετάνιωσε πραγματικά. Και έλεγε να σταματήσω να είμαι τόσο καχύποπτη και αρνητική. Ήταν διατεθειμένη να τον συγχωρέσει ξανά, γιατί τον αγαπούσε. Όταν πήγαινε στην καφετέρια, είδε τον Σωτήρη από μακριά να κάθεται και να την περιμένει καθώς μιλούσε στο τηλέφωνο. Ήταν όμως πλάτη στην Νεφέλη και δεν την είδε. Πλησίασε αργά προς το μέρος του γιατί ήθελε να του κάνει 'έκπληξη'. Ξέρεις, να πάει από πίσω του και να του κλείσει τα μάτια με τα χέρια της"
"Και???"
"Καθώς πλησίαζε αργά για να μην την καταλάβει, άκουσε με ποιον μιλούσε στο τηλέφωνο"
"Με ποιον???"
"Με τον φίλο του, τον Στράτο"
"Και???"
"Τον άκουσε με τα ίδια της τα αυτιά να λέει αυτό το πράγμα. [Ρε Στράτο, τώρα την περιμένω να έρθει λέμε.... Ναι ρε μαλάκα, χαζός είμαι? Θα της πω πόσο την αγαπάω και άλλες τέτοιες παπαριές και όλα κομπλέ.... Ναι ρε, θα το χάψει όπως και τις άλλες φορές.... Τι φταίω εγώ ρε που είναι δύσκολη? Τις άλλες τις ξεφορτωνόμουν το πολύ μέσα σε ένα μήνα, αυτή μου παίρνει περισσότερο. Μαλάκα βρήκες και διάλεξες και εσύ κοπέλα στο κλαμπ. Τόσες είχε! Στην πιο ξενέρωτη βρήκες και έπεσες..... Χαχαχα καλά ρε, μπορεί να μην μου έκατσε ακόμα, αλλά στον τσακ την έχω...... Δεν σε βοηθάει να δίνεις συμβουλές φιλαράκι, γιατί με το που κερδίσω το στοίχημα, θα κλαις για να μου δώσεις τα λεφτά] Τον άκουσε με τα ίδια της τα αυτιά να λέει αυτά τα πράγματα. Καταλαβαίνεις πώς μπορεί να έν---"
"ΤΟΝ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ!! ΤΟ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ!!"
"Αλέξη! Ηρέμησε!"
"Τι να ηρεμήσω ρε, τον παλιομαλάκα!! Δεν το πιστεύω αυτό που της έκανε, δεν το πιστεύω!! Άμα τον πιάσω στα χέρια μου θα τον σαπίσω ρε, αλήθεια!!!"
"Αλέξη!! Μη φωνάζεις! Κάνεις σκηνή! Μας κοιτάνε!!...."
"Φφφφφφ........"
"Σε παρακαλώ, ηρέμησε. Ξέρω πώς νιώθεις. Και εγώ έτσι ένιωσα όταν μου το είπε. Έλα, ηρέμησε. Τώρα πέρασε. Η Νεφέλη είναι καλά"
"Ναι, αλλά την στιγμάτησε Αλεξία!!"
"Το ξέρω Αλέξη, το ξέρω. Αλλά τώρα μαζί σου αρχίζει να τα ξεπερνάει όλα αυτά. Μαζί σου!.... Έλα, ηρέμησε...."