Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 44ο Κεφάλαιο *

"Αντε, θα μιλήσω εγώ!" μου είπε έντονα ο Άρης για να με κάνει να πατήσω κλήση.

Περίμενα να ακούσω ένα μικρό "ναι", να δω ότι είναι καλά. Ήλπιζα ακόμα.

Είμαι χαζή που ελπίζω ακόμα?...

"Ναι?" άκουσα και σάστησα.

Κατέβασα το κινητό απότομα από το αυτί μου και τερμάτισα την κλήση όσο πιο γρήγορα γινόταν.

Τα μάτια μου ορθάνοιχτα και η αναπνοή μου βαριά.
"Τι έγινε??" άκουσα τον Άρη να με ρωτάει.
"Το σήκωσε?? Τι είπε??" συνέχισε αλλά δεν είχα τη δύναμη να απαντήσω.
"Νεφέλη, τι έγινε? Σου μίλησε???" με ταρακούνησε με το χέρι του και τελικά το βλέμμα μου συνάντησε το δικό του.

"Νεφέλη!! Τι έπαθες??" η φωνή του ανήσυχη και δυνατή.

Με κοιτούσε έντονα στα μάτια σαν να περίμενε έστω μια λέξη από μένα.
"Πρέπει να φύγω..." μίλησα αδύναμα και άρχισα να προχωράω αργά, όταν ένιωσα το χέρι του στο μπράτσο μου.
"Θα μου πεις τι έγινε?!" φώναξε και τράβηξα το χέρι μου απότομα, πριν φωνάξω πίσω.
"Ήθελες να μάθω. ΈΜΑΘΑ!!! Τώρα δεν θα έχω λόγο να μετανιώσω για τίποτα!! Ευχαριστημένος????"

Η φωνή μου έβγαινε πολύ δυνατή και νομίζω ότι υπήρχαν πολλά άτομα που με άκουσαν.

Με κοιτούσε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Σαν να ανησυχούσε για το τι μπορεί να έμαθα. Σαν να στεναχωριόταν που με έβλεπε έτσι. Που με άκουγε να μιλάω έτσι.

"Νεφέλη τι σου είπε?" η φωνή του τόσο σιγανή που ίσα ίσα την άκουσα.

Τα μάτια μου κοιτούσαν έντονα τα δικά του και μου έβγαιναν ανεξέλεγκτες εκπνοές καθώς το στήθος μου πήγαινε πάνω κάτω.

"Το σήκωσε κοπέλα" είπα απότομα και γούρλωσε τα μάτια του με τη μία.
"Εντάξει τώρα? Μπορώ να φύγω??" συνέχισα αναστατωμένα και δεν έλεγε τίποτα.

Γύρισα και άρχισα να φεύγω.

23 Ιανουαρίου

Ένιωθα σαν να είχα βρει και πάλι τον εαυτό μου. Ήξερα ότι αυτό που έκαναν τα παιδιά ήταν παρατραβηγμένο, αλλά τους ευχαριστώ που με συνέφεραν.

Αν έμενα λίγο ακόμα όπως ήμουν, θα το μετάνιωνα πολύ περισσότερο μετά.

Περπατούσα στους διαδρόμους της σχολής με κατεύθυνση την τάξη μου.

Ήμουν και πάλι με το τζιν, μια φούτερ και το μπουφάν μου, ως συνήθως.

"Τι έγινε Νεφέλη? Μας τελείωσε η 'προσέξτε με, τα έβγαλα όλα έξω'?" γέλασε έντονα και ειρωνικά με σταυρωμένα χέρια η Θάλεια.