Όταν σε Γνώρισα (Old Version)

* 61ο Κεφάλαιο *

Συγγνώμη για την καθυστέρηση του κεφαλαίου, αλλά ξεκινάει η εξεταστική μου και είναι λίγο ζόρικα. Ήδη έδωσα ένα μάθημα και σε μια εβδομάδα θα δίνω κ-ά-θ-ε μέρα :/... Άρα σας ζητώ να κάνετε λίγη υπομονή γιατί το επόμενο κεφάλαιο θα αργήσει λίγο. Enjoy <3

"Πότε ξύπνησες???"
"Έχει ώρα"
"Τ-τ-τι άκουσες??"
"Αυτά που ήθελα να ακούσω εδώ και καιρό"

Χαζή, χαζή, χαζή!! Είσαι χαζή! Γιατί δεν βγήκες έξω να μιλήσεις??....

"Έλα δω" μου είπε γλυκά και τον πλησίασα αργά.

Έπιασε το χέρι μου και με κοίταξε γλυκά με τα βουρκωμένα καστανοπράσινα του μάτια, πριν μου πει κάτι που έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει σαν τρελή.

"Το ξέρεις ότι είσαι υπέροχη κι ότι σ'αγαπάω πάρα... μα πάρα πολύ...?"

Τον κοίταξα ξαφνιασμένα και άλλαξα το βλέμμα μου αμήχανα.

"Ανησύχησες όταν έμαθες ότι είμαι στο νοσοκομείο ε?" η φωνή του ήρεμη και γλυκιά.
"Ηθελες να δεις ότι είμαι καλά... Γιατί δεν μου είπες πώς νιώθεις?" με ρώτησε και τον κοίταξα.

"Τι... να σου πω?"
"Ότι ποτέ δεν σταμάτησες να με νοιάζεσαι... Ότι αν πάθαινα κάτι δεν θα το άντεχες... Ότι είσαι ερωτευμένη μαζί μου... Ακόμα" μου είπε και κοίταξα αλλού αναστατωμένη.
"Κάποτε τα λέγαμε αυτά" συνέχισε.
"Κάποτε μου έλεγες κι εσύ ότι μ'αγαπούσες" του είπα και τον κοίταξα στα μάτια.
"Στο λέω και τώρα. Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ, σ'αγαπώ, σ'αγαπώ---"
"Εντάξει, φτάνει. Τι κάνεις τώρα?" γέλασα ντροπαλά και κοίταξα κάτω.
"Προσπαθώ να αναπληρώσω για τις φορές που δεν στο είπα. Και είναι πολλές"
"Θα έχουμε την ευκαιρία να αναπληρώσουμε για τον χαμένο χρόνο όμως, ε?" τον κοίταξα γλυκά και ανυπομονούσα για την απάντηση του.

Χαμογέλασε έντονα και μίλησε πάλι γλυκά.
"Εννοείται ματάκια μου. Τώρα που σε ξαναβρήκα δεν σ'αφήνω να μου φύγεις" χάιδεψε το πρόσωπο μου και χάθηκα στα μάτια του.

Δεν το πίστευα ότι μιλούσαμε έτσι. Μετά από τόσα χρόνια, μου έλεγε ότι μ'αγαπάει, ότι δεν θα μ'αφήσει να φύγω.

Ένιωθα ξανά ευτυχισμένη.

"Σιγά ρε παιδιά, κολλήσαμε από τα μέλια" άκουσα μια φωνή από δίπλα και τινάχτηκα.

"Εδώ είσαι εσύ??" ρώτησα κοιτάζοντας τον Κωστή.
"Που να είμαι δηλαδή? Χαίρομαι που τα βρήκατε. Θα με αφήσετε κι εμένα στην ησυχία μου"
"Μμμ" ξίνησα.
"Άλλο που δεν ήθελες εσύ. Έλα, παραδέξου του. Αφού σου άρεσε που έκανες κάτι ενδιαφέρον" του είπα.
"Καλά, πλάκα είχε"