Sweetest Innocence (Billionaire Bachelor Series 4)

Innocence 38

Natigil ang pagtakbo niya nang makarinig ng malakas na pagsigaw. Her breathing almost stopped as she heard Tristan's name amidst the gunshots around her. Napahawak siya sa kanyang puso nang biglang bumilis lalo ang pagtibok niyon. She gasped out loud as tears continued to flow on her cheeks.

"Tristan." He muttered his name barely in a whisper. Dahan-dahang napaupo siya sa gilid habang yakap-yakap ang kanyang sarili. "Please let him be safe. Let him be safe." She chanted endlessly. Pabalik-balik ang tingin niya sa backdoor hoping to see him coming out of there. She counted from one to fifty but there's still no sign of him. Napahikbi siya sa kabang unti-unting pumapatay sa puso niya. Panaka-naka nalang ang putukan ngunit wala siyang maramdaman kundi pag-alala para sa buhay ng lalaking mahal niya.

Awang ang labi na agad napatayo siya nang mamataan ang paglabas ni Corpuz. There in his arms is no other than Tristan who's almost lifeless. Kasunod nito ang ilang kalalakihan na nakabantay sa likod nito. Sinalubong niya ang mga ito. Napatakip siya sa kanyang bibig nang makita ang napakaputla nitong mukha. His clothes is covered with blood and there's also a trace of blood coming from his mouth.

"A-anong nangyari sa kanya? Is he going to be alright? Hindi siya mamamatay diba?"

Isang mabilis na iling ang isinagot ni Drake. May dugo din ang katawan nito at may tama ang balikat nito.

"Secure Katarina. We need to get out of here. Now!" Nakaigting ang panga na utos nito bago dali-daling tinakbo ang kinaroroonan ng sasakyan ng mga ito. She tried to matched his steps but she's too tired and she's feeling a little bit dizzy. Napahawak siya sa kamay ng lalaking umaalalay sa kanya. She cried as she gasped for air when she felt a searing pain on the lower part of her stomach. Sunod-sunod ang paghilab ng kanyang tiyan na ikinatakot niya.

"No! No! My baby! Not my baby!" Isang malakas na pagsigaw ang pinakawalan niya na ikinataranta ng mga nakaalalay sa kanya. Binuhat siya ng isang lalaki at mabilis na itinakbo at ipinasok sa sasakyan. Mabilis na umandar iyon at tinahak ang daan paalis ng liblib na lugar. She saw Corpuz's worried and horrified face as he stared at her.

"Are-are you shot?"

Napailing siya habang naiiyak. Hinaplos niya ang kanyang tiyan ngunit lalo lamang iyong humihilab.

"Don't cry, Kat. You'll be fine. The baby will be fine. Be strong, please?"

She tried to calm herself. Tagaktak na siya ng pawis at halos hindi na niya makayanan ang sakit nang makarating sila sa pinakamalapit na ospital. She was put on the stretcher together with Tristan. She grabbed Drake's hand.

"Please! Make sure Tristan is safe. Please!" Isang mahinang hikbi ang kumawala sa kanyang labi bago pinasadan ng tingin ang maputlang si Tristan. He's not moving. He doesnt seem to be breathing but she's hoping that he'll be okay. Aasa siya. Kakapit siya at magtitiwala na hindi sila pababayaan ng Panginoon. Na magiging okay din ang lahat.

Isang mahinang tango ang isinagot ni Corpuz bago sumunod sa stretcher na kinalulunanan ni Tristan.

Tulala lang siya habang nakatitig sa kisame ng kwarto kung saan siya nakaconfine nang bumukas ang pinto ng kwarto at iniluwa noon ang isang doktor kasunod ang Papa niya na nakawheelchair at ang Tita Precy niya na nakaalalay dito. She felt a single tear fell on her cheek as she hugged her father.

"Pa-pa!" She wailed like a baby as he hugged her father. Humigpit ang pagkakayakap nito sa kanya habang pinapatahan siya. She badly needed her father's warm embrace. Natatakot siyang mag-isa. Naaalala niya lang ang halos wala ng buhay na mukha ng kanyang kasintahan.

"Tahan na, anak. Magiging maayos din ang lahat. Maging matatag ka. Tristan needs you right now." Puno ng pag-aalala ang mukhang saad ng kanyang Papa. Tumabi ito sa kanya at pinahid ang luhang natuyo sa kanyang pisngi.