5 NUMARA

13.Bölüm

Baran'la kafeye gelmiştik ve keyfi oldukça yerindeydi. İkinci olmamıza rağmen birinciymişiz gibi sevinmesi beni şaşırtıyordu.

Masalarına gittiğimde Baran, "Bugün bütün hesaplar benden." demişti. Arkadaşları "Ooo!" diye bağırıp heyecanla siparişleri verince gülmeden edemedim.

Tuvaletten çıktığımda tam karşımda Baran'ı görünce irkilmiştim. Korkmama sırıtıp yanıma yaklaştı ve "Seni bir yerlere götürmek isterdim ama geç saatlere kadar çalışıyorsun." dedi.

"Neden bir yere götürmek isterdin?" diye sordum.

"İkinciliğimizi kutlamaya."

"İkinciğimizi neden kutlayalım ki?"

"Sen olmasaydın üçüncü bile olabilirdim."

"Melek sana kutlamanda eşlik edebilir belki." dedim ve sipariş vermek isteyen masaya ilerledim. Öpüşmelerini kolay kolay aklımdan çıkaramıyordum ve ağzımdan çıkan kelimelere de engel olamıyordum.

Bir süre sonra içeri Poyraz ve Melek girince gözlerimi devirdim. Görmek istediğim en son kişi olan Melek hızla yanıma geldi ve heyecanla "Partiye geliyorsun, değil mi?" diye sordu.

Suratını görmek bile istemesem de "Geliyorum sanırım." dedim.

"İşte bu! Çok eğleneceğiz!" deyip Baranların masasına gitti ve Baran'ın yanındaki boş yere oturdu. Ardından Poyraz yanıma gelip "Bugün çok iyiydin. Sahneye çıkacağını düşünmemiştim." dedi.

"Canım çıkmak istedi." deyip omuz silktim.

"Sanırım artık Melek'in Baran'la takılmasını önemsemiyorsun." Melek, elini Baran'ın koluna koymuştu ve Baran öylece duruyordu. Kabalık etmemek için yaptığına inanmak istiyordum.

"Tavsiyene uyuyorum ve artık bana yalan söylemiyor."

"İşe yaramasına sevindim." dedim gözlerime ulaşmadığını bildiğim bir gülümseme göndererek.

•••

Cuma okuldan eve geldiğimde çantamı hızla fırlatıp parti için anneme yalvardım.

"Kim getirip götürecek seni?"

"Kendim gidebilirim sanırım."

"Tek dönmeni istemiyorum Mira."

"Baran'dan beni bırakmasını isterim."

Annem Baran'ın adını duyunca memnun oldu ve odamdan çıktı.

Siyah, bol bir etekle bordo, şık bir üstü kombinleyip altıma da siyah bot giydim. Siyah botlardan vazgeçemiyorum. Elbette külotlu çorap da giymiştim çünkü aralık ayındaydık.

Poyraz beni alacağını haber veren bir mesaj attığında saçımı düzleştiriyordum. Evden çıkacakken Baran da mesaj atmıştı.

Baran: Melek'i evinden aldım, seni de alayım mı?

Ben: Poyraz'la geleceğim, siz gidin.

Beni bekleyen Poyraz'ın koluna girdim ve yine çağırdığı Uber'e bindik. Taksi onun için yeterince lüks değildi.

Kapıyı çalınca bizi bir çalışan karşılamıştı ve ısıtmalarla dolu bahçeye çıkarmıştı. Kocaman havuzun etrafında duran kokteyl masaları vardı. Bir de dev bir ekran vardı. Sanırım bir şey göstereceklerdi.

Etraf yavaş yavaş kalabalıklaşırken Baran ve Melek de içeri giriş yapmışlardı, bizim masaya geldiklerinde Melek sürekli Baran'ın kulağına bir şeyler söylüyordu, göz ucuyla da bana bakıyordu. Nispet yapıyormuş gibi olması beni germişti.