Hold On (COMPLETED)

Chapter 2: I lost

Chapter 2: I lost

Kylie's POV

"Oo, Kylie. May iba na ako." Sinabi niya iyon ng diretso sa mga mata ko.

Unti unti kong naramdaman ang pagsikip ng aking dibdib at ang mga namumugtong luha sa aking mga mata na gusto nang lumabas kanina pa. This is not the first time I felt this. To get hurt. But I guess, this is the most painful one.

Unti unting bumagsak ang balikat ko at unti unti ring tumulo ang mga luha ko.

"W-why Brylle? Are you joking, right?" Pinilit kong tumawa.

"No."

"No, yeah. You're joking. Alam mo, hindi magandang biro 'yan. Stop joking okay?"

"Kylie."

"Hahahaha. What?" Pinilit ko muling tumawa at pinunasan ko ang mga luha ko.

"I'm serious here."

"B-brylle. P-please don't be like this. H-hindi ko k-kaya."

"I'm sorry, Kylie."

Ngumiti ako sa kaniya kahit hirap na hirap na 'ko.

"It's okay, Brylle. Bawiin mo na ngayon ang joke mo."

Narinig ko ang ilang beses niyang pagsinghap bago magsalita.

"Kylie, wala akong ba-bawiin...

"S-stop." Pagpigil ko sa sa-sabihin niya.

"S-stop... I don't want to hear anything.. I don't want... I don't want.." sabi ko at tinakpan ang aking mga tenga. Tulo ng tulo ang aking mga luha ngayon.

"Kylie."

"S-stop.. p-please tama n-na.. ang s-sakit s-sakit na.." sabi ko habang umiiling.

"Kylie.."

Kinuha ko ang aking bag at tumakbo palabas ng resto. Hindi ko alam kung saan ako pa punta pero bahala na. Basta ang gusto ko lang ngayon ay lumayo. Tumakas. Tumakas mula sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Nang nakalayo na ako ay tumigil ako saglit. Akala ko ay hindi na niya ako sinundan pero nanigas ako sa kinatatayuan ko nang may humawak sa aking balikat.

At alam kong siya 'yon.

"K-kylie."

Pumikit ako ng mariin bago humarap sa kaniya.

"Brylle.."

"W-why?" Nanginginig kong tanong sa kaniya. Umagos na ang aking mga luha.

"W-why?" Pag u-ulit kong tanong sa kaniya.

"I don't know... I'm sorry.."

"Y-you dont' k-know? Posible ba "yon, B-brylle?"

"I just feel na mahal ko siya. And naguguluhan ako, Kylie. Naguguluhan ako. Kung sino ba talaga ang mas mahal ko sa inyong dalawa. I don't know, until I saw a picture saying na.. kapag nagmahal ka ng dalawang tao. Piliin mo 'yung pangalawa. Dahil hindi ka magmamahal ng pangalawa, kung mahal mo pa rin yung una."

Nanginginig ko siyang sinampal ng malakas.

"A-ano ako, Brylle? Laruan? Na magiging option mo lang? B-brylle ano ba 'to! Bakit ang gulo gulo?!" Pahagulgol kong sabi sa kaniya.

"B-brylle, ang sabi mo.. y-you can b-be with me until the end? P-pero ano 'to?! Ano 'to?! B-bakit tayo nandito?!" Pasigaw kong tanong sa kaniya.

Nanginginig na ang buong katawan ko sa galit at lungkot.

Tinitignan ko ang mga mata niya, at wala lang siyang emosyon. I guess, seryoso siya sa mga sinasabi niya.

Huminga muna siya ng malalim at saka tumingin ng mariin sa mga mata ko.

"For the last time, Kylie.. for the last time.. I will say my last words to you..

I'm sorry, Kylie.. I'm sorry.. but I can't be with you until the end."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay iyon ang unang beses niyang nagawa na talikuran ako at maglakad palayo.

Agad akong napaupo sa sahig at tinitignan ang bawat hakbang niya pa-palayo sa akin.

Why, Brylle? Why? You're my life.. don't do this to me..

Kate's POV

Nag a-ayos ako ng aking mga gamit para sa isang shooting ko. Nang may tumawag sa akin sa aking cellphone. Pagkatingin ko nu'n ay si Kylie ang tumatawag.

"Oh, Kylie--

"Kate."

Pagkasabi niya ng Kate ay agad akong nag alala sa kaniya. Basag ang kaniyang boses.

"Kylie? What happened?"

"P-punta k-ka dito sa bahay, p-please."

Agad kong pinatay ang tawag. At dali daling pumunta sa aking kotse.

Habang pa-punta ako sa bahay nila Kylie ay kung ano-anong tanong ang pumapasok sa isip ko.

At unang una na doon, kung bakit siya nagkaganon? Anong nangyari? Ayos lang na sya?

Hays. Masasagasaan pa ang kotse ko sa mga iniisip kong 'to! Kaya naman, tinawag ko si Jake para naman kapag kunyaring naaksidente ang kotse ko, ay may magpapaayos nito.

"Jake, pumunta ka sa bahay ni Kylie." Sabi ko sa kaniya sa telepono at agad kong pinatay ang cellphone ko.

Nang makapunta ako sa bahay nila Kylie ay agad akong pumunta sa kwarto niya.

"Kylie?" Tawag ko sa kaniya.

"Kylie!" Sigaw ko at kinatok siya.

Wala pang mga ilang segundo nang binuksan niya ang pinto at yumakap agad sa akin.

"K-kate." Tawag niya sa pangalan ko at saka humagulgol.

Agad ko namang hinagod ang kaniyang likod.

"Shhh"

"K-kate.. h-hindi ko alam.. hindi ko alam kung bakit nagkaganoon siya.."

Agad kumunot ang noo ko. Ano ba yung sinasabi niya?

"H-hindi ko alam, K-kate.. b-bakit ganon? B-bakit n-nagbago si B-brylle."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Tama ba ang narinig ko?! Si Brylle?!

Agad kong kinalas ang pagkakayakap niya sa akin at hinarap siya.

"Bakit?! Anong nangyari?!"

Bago pa siya nakapagsalita ay agad natuon ang atensyon ko sa lalaking kaka-akyat palang sa hagdanan.

"Kate?! Nasan ka?! Bakit mo ba ko pinapunta di---

Nang nakita niya ako ay agad siyang napahinto at napangiti. Pero nang nakita niya si Kylie ay agad kumunot ang kaniyang noo.

"Kylie? Anong nangyari?!" Tumakbo pa-palapit sa amin si Jake.

Hindi pa rin matigil ka-kaiyak ngayon si Kylie. Habang pinapatahan namin siya, ay agad natuon ang mga mata ko sa mga gamot na nasa may desk niya. Agad akong pumasok sa kwarto niya ay kinuha ang mga iyon.

"Ano 'to, Kylie?! Pa-patayin mo ba ang sarili mo?!" Pagalit kong sigaw sa kaniya.

Sa pagkaka alam ko ay wala naman siyang sakit. At ang bagay lang na nabubuo sa isip ko ay, magpapakamatay siya.

Agad siyang napalingon sa akin habang umiiyak pa rin.

"Kylie, ano ba naman 'to?!"

"K-kate.. I j-just lost m-my l-light... m-my life.. I don't know what do anymore.."

To be continued.