***************
Sophia's P.O.V
Panalangin ko sa habang buhay
Makapiling ka Makasama ka
Yan ang panalangin ko
His husky and baritone voice are again screaming into my nerves.
"Akala mo siguro'y makakalimutan ko ang espesyal na araw ng babaeng pinakamamahal ko?" bulong niya saken na ngayo'y niyayakap ako at nakaluhod rin sa harap ko.
It was him, saying those words. Ang lalaking pinakamamahal ko. I wan't to flourish every moment we had. Every promise seems meant to be broken someday because all things happen in a cause.
Sinapak ko siya sa dibdib habang ang isang kamay ko ay nasa balikat niya. Nakayuko parin ko pero dahan-dahan niya akong inakay patayo. Binigay niya ang gitara kay Kyle at iginaya ang katawan ko upang sumayaw
At hindi papayag ang pusong ito
Mawala ka sa 'king piling
Mahal ko iyong dinggin
Wala nang iba pang mas mahalaga
Sa tamis na dulot ng pag-ibig natin dal'wa
Nagpatuloy siya sa pagkanta habang nakasayaw kami. Halos lahat ng estudyante ng university ay andito ngayon sa building. He's the President, a control freak. Lahat ay kaya niyang gawin para sa mga kung anong gusto niya.
At sana nama'y makikinig ka
Kapag aking sabihing minamahal
kita
Idiniin niya ang huling pangungusap ng kanta. Naghiyawan naman ang mga tao sa paligid habang ang iba ay masamang nakatitig saken. Napansin kong wala ang mga kaibigan niya. I don't know what's the reason, but it doesn't matter at all. The most important thing ay yung ngayon. The special day of mine.
Nagsimula ng magsi-alisan ang mga estudyante. Kami nalang dalawa ang naiwan dito sa building. Even Joyce ay iniwan kami dito. Yung babaeng kasabwat pala ng mokong to.
Binigyan niya ako ng bouquet of flowers at iginaya sa isang area na maaliwalas at medyo solemn. Tahimik ang paligid at parang walang ibang tao kundi kami lang.
Sa may biglang dulo nito ay naaninag ko ang isang nakasinding kandila sa paligid at mga sticky notes sa mga dingding. Andun din yung mga Jeje pictures ko na minsan niyang idinikit sa wall ng school.
"Remember those pictures of yours? Ang cute mo diyan oh." turo niya sa isang picture ko na naka peace sign at naka shades. I think 4th year highschool ako nun. 3 years ago.
Napatalikod ako dahil sa kahihiyan. Tumawa naman siya ng malakas kaya binatukan ko.
"Ang sama mo!" untag ko. Lumapit siya saken at hinigit ang beywang ko diniin niya ito sa kanya.
"Noon yun Sophia. But now, I think something change on me." utas niya na para bang nag-iisip."Pervertism".
Oo nga naman. Bago pa kami naging close ay sikat na siya sa label na playboy at pervert. Kaya nga hindi ko maisip na ang isang lalaking katulad niya ay kahuhumalingan ng isang babaeng katulad ko. I don't have a fame, ofcourse Marty is the president and the team captain of the basketball team at talagang kilala siya ng lahat.
Maybe some of them are against of what Marty does, but they can't stop him doing this iba siya kung magalit.
Naalala ko pa nung first day niya as a transferee na sobrang tahimik at napaka sensitive. Konting disturbo lang sa kanya ay nag-aapoy na siya sa galit.
Pero kahit ganoon siya I don't have time for him para magpapansin like what other girl does.
Umupo na kami ngayon sa table na siguro'y hinanda niya. Kaya pala hindi niya ako pinapansin kanina and the worst, nagseselos ako dahil yung kapapartner niya ay nangangamatis na sa kilig. Gusto kong sabunutan yung girl at isampal sa kanya ang salitang 'That's my guy' pero that's not a good idea. Napaka selfish.
"You know what I feel kanina." untag ko at umirap sa kanya at binaling ang tingin sa kawalan.
"Bakit? Nagseselos ka?" tanong niya. Kung alam mo lang talaga kung ano ang naramdaman ko kanina. Kung gaano ko gustong pumatay ng tao.
Namula ako. Hindi ako makasagot dahil yun mismo ang nararamdaman ko. I don't want to be like obsessive person pero halata namang ganun. It's like gusto kong ang akin ay akin.
"Bakit ka nagseselos? Sinagot mo na ba ako?"
Nahiya ako dun. Oo nga pala hindi pa pala talaga kami. I want to assure something. Pero I think totoo naman yung sinabi niya. Kung kailangan kong sumugal ay susugal ako just to ensure na mahal niya talaga ako.
"Hindi ako nagseselos, ang gusto ko lang naman ay kung ano yung pag-aari ko ay akin lang talaga." walang preno kong utas. Napansin ko ang pagpula ng pisngi niya. He's blushing and ang cute niya. Cute naman talaga siya kyaaaah!
"Uhmmm?"
"Oo na! It's a Yes."
Nabigla siya at tinaas ang kanyang dalawang kamay at tumalon mula sa pagkakaupo niya.
Natawa lang ako sa kanya habang inikot talaga ang buong area sa pagtatalon. Para siyang bata.
Hinila niya ako mula sa pagkaka-upo at niyakap ng mahigpit. He's so warm ramdam ko ang pagpintig ng puso niya at ang saya sa kaloob-looban niya. Is it for real? Totoo kaya to?
"This is the happiest day of my life Sophia." bulong niya habang inilapat ang noo niya saken. Ang bango niya, parang amoy badboy parin.
"And you are the greatest give I ever received in all birthdays I ever had." siniil niya ako ng mainit niyang halik and I respond. His kiss is passionate and slow. Every move of his lip says a thousand word.
"Mahal na mahal kita Sophia, stay with me until the last breath of my life." sabi niya sa pamamagitan ng halik. This is my first time na ganitong klaseng halik, pero parang sa bawat galaw nito ay natuturuan agad ako.
Hindi kami pumasok the whole afternoon, wala din naman kaming klase dahil sa Palaro preparations. Umupo lang kami sa may gilid at nagkwentuhan.
"Sino si Grace? Yung nakadikit sa dashboard mo?" untag ko. Namilog ang mata niya at tsaka ngumiti.
"Gusto mo kunin ko nalang yun? Ah! Kukunin ko talaga yun. Grace, siya yung tinutukoy kong una kong pag-ibig. Pero I think may mas magmamahal pa pala saken at taong mas mamahalin ko pa. All the pains ay biglang nawala nang makilala kita." may lungkot at diin sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya.
"Uhmm."tumango ako. Yun pala yung Grace. Hindi na ako nagtanong pa. Dahil wala din naman akong kailangang malaman pa tungkol sa past niya.
"Pareho pala tayo, Grace din yung pangalan ng kapatid ko. Umalis din siya pero di naman siya nag-iwan ng poot just a moment na namimiss ko na siya."
*****************
End.
