*******************
Sophia's P.O.V
He's been very serious and quiet this time. Mukhang ang lalim ng iniisip niya. Tinapik ko siya sa may balikat niya at dun pa siya natauhan.
Napabaling ang tingin niya saken.
"Sorry, may bigla lang sumagi sa isip ko. Pero wala yun." untag niya at tumayo. Inilahad niya saken ang kamay niya at inalalayan ako patayo.
Nagsimula na siyang maglakad habang hawak niya parin ang kamay ko. Medyo maginaw yung kamay niya ngayon kesa kanina. I want to ask him pero it's just a matter of emotions lang siguro.
Nakalabas na kami ng school campus hanggang umabot sa may parking lot. Binuksan niya yung pintuan sa frontseat at inakay akong maupo dun. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin but I think in a place kung saan we can take a time to each other.
Hindi pa siya nagsasalita mula kanina, I want to break the silence and I did.
"Natahimik ka ata? May problema ba?" bumaling siya saken at ngumiti.
"Nope, wala lang speechless dahil sa saya." utas niya at tumawa ng marahan. Alam kong meron, pero ayoko na yung usisahin pa. Dahil kung gusto din naman niyang sabihin saken ay gagawin niya. I didn't bother to ask again.
Umabot kami sa isang fountain dito sa may Camins Park. Puno ng tao at mga batang naglalaro sa paligid. Hinila niya ako sa may bandang kaliwa at nakita ang isang metal made na para bang fence na may maraming padlocks na nakalagay dito.
May kinuha siya sa may pocket niya na isang may katamtamang laki na padlock na customized.
"Alam mo bang matagal nato saken? Dahil alam kong darating ang araw na sabay natin tong ilalagay dito as a sign of promise." kinuha niya ang kamay ko at sabay naming inilock ang padlock dun.
May dalawang susi din itong kasama.
"Sayo to at saken naman to." panimula niya habang inilagay saking kamay ang isang susi." Kung sino ang unang magbubukas niyan simula ngayon ay siyang nangahuhulugang bumitaw sa pangako." bahagya siyang yumuko at hinalikan ang kamay ko.
"At ayokong gamitin mo yan balang araw." dugtong niya.
Di ako makahinga. I want to burst out, I want him to know how much I treasure him. Alam kong sapat na nariyan ako sa tabi niya, pero parang may kulang, parang may puwang parin sa aming dalawa.
"Pangako ko, hinding hindi ko to gagamitin." untag ko. We promise na walang gagamit sa susi dahil once magamit yun dun dito either siya or ako it means it's broke, the promise is broke.
"Thankyou, I love you." seryoso siya ngayong nakatitig saken.
"I love you too, badboy ng buhay ko." bahagyang kumunot ang noo niya. Ayaw niyang iadmit na badboy siya hindi lang yun, manyak pa. That was my first impression thou, pero ngayon he's been good at mahal na mahal ko.
"Badboy na magmamahal sayo ng tapat at totoo." bahagya niya akong hinalikan sa noo at niyakap.
Hindi ko napansin na napapagitnaan na kami ng mga tao ngayon na para bang isang cite of attraction.
"Saksi sila sa pagmamahalan nating dalawa, ang pag-ibig na kailanmay ako at ikaw lang ang nangungunang tauhan sa kwento." nangilid ang mainit na likido sa mga mata ko.
Niyakap niya ako ng mahigpit. I hope this moment will never come to an end.
Naghiyawan ang mga tao sa paligid na animo'y nakikisabay sa bugso ng aming mga damdamin.
"Mahal na mahal ko tong babaeng to, at gusto kong malaman niya sa harap ninyo mismo kung gaano ko pinahahalagahan at pinagsikapan makuha ko lang ang matamis niyang oo." sigaw niya sa madla. Hindi ako nahiya sa ginawa niya and Im proud to be owned like A Marty Shawn Reeves. A badboy, a jerk but a person who taught me what love really is.
'Property sealed'
"Kiss!" sigaw nung isang babaeng halos nangingisay na sa kilig. Kung ako siguro ang nasa posisyon nila ay para narin akong nanood ng tele nobela. But this is my own love story, Ako ang bida syempre ng kwento ng buhay pag-ibig ko.
"Kiss daw babe!" untag niya. Sinapak ko siya dahil sa pagtawag niya ng babe dahil naaalala kong baka yun din yung tinatawag niya sa mga fling niya.
"Don't call me babe, Dahil walang nagtatagal sa callsign na yan." utas ko at inirapan siya. Sinabi ko yun kahit ako ay hindi alam kung totoo yun. Baliw na kung baliw but, I should be the one who will make a callsign right?
"Ano bang gusto mong itawag ko sa'yo mahal ko?" parang kiniliti ako to the bones. Nanginginig ang mga nerves ko sa kaloob-looban ko pati narin siguro yung pubic hair ay nakikisaya narin.
"You will be my cupcake and I will be your cherry pie." it sounds weird pero sabihin nalang natin na wala na talaga akong ibang maisip uhmm siguro mahilig ako sa pastries or something.
Natatawa siya pero pinigilan niya. Lahat ng tao ay naghihintay sa susunod na gagawin namin. Para bang naghihintay ng update sa wattpad, parang nag-aabang ng isang bagong palabas na teleserye.
"Cherry pie? So cute. Sweet." tugon niya. Bahagya naman akong natawa dahil sa pagsang-ayon niya. Dahil kaya ayaw niya akong ma offend?
"Hindi ba ang weird pakinggan?" tanong ko sa kanya. Gusto ko nang madaliin to. Nakakatakot na ang mga tao sa paligid parang nangangain na kung makatitig.
"Nope, Basta galing sayo hindi na ako aangal pa. You're my boss." parang lumundag in a moment ang puso ko. Ang sarap sa pakiramdam na para bang isang medics.
Napansin niya ring nakapalibot parin ang mga tao. Binuhat niya ako at napafacepalm sa hiya.
"Sa simbahan mo na yan dalhin! wag mo nang pakawalan pa bata!" sigaw nung isang lalaking nakaakbay sa asawa niya. Nakarelate lang si kuya. Ganito din kaya sila noon nung di pa sila kinasal? Dun din kaya kami patungo? Sana nga.
Sumakay na kami sa kotse niya. Napansin kong tinatahak namin ang daan patungo sa bahay namin. Parang may lungkot sa loob-looban ko. Ayoko pang umuwi. I want to be with him pa. Tsk.
"Iuuwi mo na ako?" untag ko. Seryoso lang siya sa manobela pero nakangiti parin.
"Yep. Iuuwi na kita. Maghintay ka lang, sakin ka na uuwi sa susunod." sinapak ko siya pero may halong lambing. Yun bang malumanay epek.
Andito na kami ngayon sa labas ng gate namin. Dumiretso lang ako sa paglalakad at binuksan ang gate. Ayoko ko siyang lingunin. Nageemote ako.
Biglang kumirot ang puso ko nang hindi man lang ako tinawag para magpaalam man lang. Padabog kong sinara ang gate at napansing walang tao sa bahay.
"Sht! Bakit di man lang siya nagpaalam? Wala man lang ba siyang goodbye kiss saken? Sa girlfriend niya!? Hanep din yun ah! Unang araw palang namin pero ganito na?" sigaw ko sa loob ng bahay habang kumuha ng isang baso ng tubig mula sa ref.
Uminom na ako ng tubig at humarap sa may sala.
Bigla akong nabilaukan ng makita siya sa couch at nakaharap saken na nakahalukipkip at nakangisi.
Sht!
