Drowning (Lacrosse Villavista Series #1)

Chapter 33

Chapter 33

**

Habang nakatingin ako sa kaniya ay gusto kong matawa. Tulala at hindi siya gumalaw sa kaniyang puwesto. Tila naging poste siya na kahit anong galaw mo ay hindi ito gumagalaw. Bukod sa kaniyang paghinga, ay hindi ito gumagalaw. Hindi ko sinasabi na kami na. I just let him love me, he will let me love him.

I still remember the day when I confessed my feelings for him, too. He can't believe. Halos tumalon na ito sa kaniyang kinatatayuan ng maka-recovered siya.

Niyakap niya ako ng mahigpit at inikot ikot ng buhatin. Ilan beses niya rin sinabi sa'kin kung gaano siya kasaya at kung gaano niya ako kamahal.

It's been five months. I'm also done with my second year college, I am currently third year college at the age of seventeen years old. Ginanap ang birthday ko nung nag seventeen ako sa Puerto Prinsesa. Naging maayos naman ang naging birthday ko dahil si Ras ang umalalay sa'kin - sa kabuuan ng birthday ko.

Mabilis nga talaga ang panahon, parang kailan lang ay naghahabol pa sa'kin si Ras, but then again, wala nang naghahabol ngayon sa'kin kung hindi lagi ko na lang siyang nasa tabi. Kahit hindi pa kami ay lagi siyang nandiyan para sa'kin kaya hindi ako nagkamali ng desisyon.

Hindi ko na rin nakita si Limwell after five months. He never contacts. Kahit papano ay nag-aalala pa rin ako sa kaniya pero sa pagkakaalam ko na narinig ko kila Ate Elisse at Stan na nasa ibang bansa si Limwell para sa kaniyang board meeting niya roon.

I wonder kung bakit hindi sumama si Ras at sina Ate Elisse at Kuya Kalli dahil dapat ay kasama naman talaga sila.

The group of Anelia were suspended. Na-suspended sila ng tatlong buwan kaya nung nakabalik sila sa pag-aaral ay hindi nila alam kung paano sila hihingi ng tawad sa'kin.

Pinatawad ko naman sila. What is done, is already done. Nangyari na, e. Para saan pa ang dapat mong ikagalit? That wouldn't make any sense anymore.

"Why are you smiling?" tanong sa'kin ni Mom.

Ngayon ko lang siya napansin na nasa tabi ko siya kaya ngayon ay namumula na ako sa hiya. Sempre she's my Mom, ayoko naman agad niyang malaman ang dahilan ng pag ngiti ko.

I smiled at her and shook my head. "Nothing, Mommy. Kamusta na po si Cyle?" I changed the topic, so, she wouldn't doubt about my actions.

I'm asking about my pamangkin. Nagkaroon kasi ng konting problema sa kaniyang pagsilang kaya sana ay ayos lang siya dahil sina Kuya Charlie at Ate Charlotte ang kawawa if ever na magpatuloy ang problema kay Cyle.

She nodded her head. "Yeah, Hija. Mabuti naman at naging maayos na siya. Magaling talaga ang naging doktora niya sa Europe."

Nabunutan ako ng tinik sa dibdib nang malaman kong ayos na ang aking pamangkin. "Thanks, God..."

"Kayo, kamusta kayo ni Raius? I often see you together."

Namula ang magkabilang pisngi ko. I bit my lower lip, na halos magdugo na ito. I feel butterflies in my stomach - kinikilig ako dahil sa pagbanggit sa kaniyang pangalan ngayon.

"A-Ayos lang kami, Mom...."

Mom secretly smiled. "My princess is hiding something, huh?" she said in a malicious voice.

Umiling ako kaagad. "Nope! I'm not, Mom!" I defended myself.

Nakangiti pa rin siya sa'kin. Hindi niya ito inaalis na parang may gusto pang iparating.

"Okay lang po kami, wala naman siyang ginagawa sa'kin. Wala naman namamagitan sa amin. We're okay! Promise! Wala po kaming tinatago!" I added.

She chuckled at tinaas ang kaniyang dalawang kamay na parang sumusuko. Minsan kasi ay may pagka-playful si Mommy kaya ganito siya umakto ngayon.