Drowning (Lacrosse Villavista Series #1)

Chapter 39

Chapter 39

**

Wait. Did I hear it right? He called me Smith? He called me Smith, again?

After how many months I heard it again. May kung anong nararamdamang saya ang puso ko ngayon.

I really love the way he's calling me Smith. It's like a music on my ears. Kahit masakit ang sinabi niya sa'kin ngayon ay nangingibabaw pa rin ang saya ng puso ko ng tawagin niya akong Smith.

Ras...

I miss you, my baby. I miss you so bad.

"Aalis na ako,"

The hurtful tears formed inside my eyes while looking at him. He has a cold stare but I can still manage to look at him without any hesitations.

"If you need anything just call me."

Bakit ko naman siya tatawagan? Ano masasaktan lang ako? Papaasahin ko lang ang sarili ko at pagkatapos ay iiyak kapag makikita na may kasama siyang iba?

"The girl you love the most is so lucky to have you, Raius."

I don't know kung may sariling isip ang aking bibig para bigla na lang magsalita at kusang lumabas ang mga salita na ayokong sabihin sa kaniya.

"You finally found the right girl for you..." my voice broke.

Namamaos na ang aking boses dahil sa panginginig ko sa aking kinatatayuan ngayon while holding my tears back into my eyes. It fucking hurts.

I've just realized that I hurt him so bad. Mas masakit pa sa nararamdaman ko ngayon. Hindi na ako magtataka kung bakit siya nakahanap ng iba ngayon.

I'm so useless.

I feel like I don't deserve to be alive. I want to end everything just to make my heart and mind peace but I just can't.

Celestine, you're not selfish. Think about others and don't just think about one particular person that doesn't love you anymore. Isipin mo ang mga nagmamahal sa'yo.

"Thank you," malamig niyang sambit.

I bit my lower lip para pigilan ang sakit na nararamdaman ko. "This is what I want for you. I want you to be happy, I want you to find the girl who won't hurt you like I did."

Napayuko ako dahil sa mga luhang namumuo sa dalawang mata ko.

Please, don't cry...

Celestine, don't. Huwag sa kaniyang harapan. Magmumukha kang mahina.

"I know." Maikli niya pa ring sambit.

"You seemed so happy with her. Sa tingin ko, unti-unti nang natutupad ang gusto mo na mahalin ka rin. There you are, she loves you. I can see it with her eyes. I can feel it in her heart. Graella is the best for you."

"Don't bring the past back, Celestine."

I smiled. Tinatagan ko ang aking loob. Tinignan ko siya sa mga mata niya kahit makita niya akong nagluluha ay wala na akong pakialam. Gusto ko lang ilabas lahat ng hinanakit ko sa kaniya. Ang galit ko sa aking sarili. Sa pagiging tanga at bobo ko.

"I met Graella," pag uumpisa ko, "I want to tell you this, ayokong magtago."

Dumiretso ang kaniyang tingin sa'kin. He licked his lips as he seriously drifted his eyes on me.

"Pinaimbestigahan ko siya. Hanggang sa niyaya ko siyang lumabas. I set up her, Raius. Gano'n ako kasama ngayon, Imagine that?"

Tumawa ako at isa-isang nagsipatakan ang mga luha sa mga mata ko. Kita ko ang pagiging confused ng hitsura ni Raius na kahit ako ay hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko.