Chapter 36

54 11 4
                                    

Chapter 36

**

Limwell...

Limwell, was the last person who was there when the accident six years ago happened. He's the one who shouted my name.

I was reminiscing about the past. All about my past that needs to be forgotten. I'm just hurting myself If I still think about it. I need to avoid this feeling. It's killing me slowly.

I take a glance at the shells. Ito ang binigay niya sa'kin nung nasa Pueto Galera kami na kahit makalimutan ko siya ay may ala-ala ako sa kaniya pero hindi ko nagamit. I forgot it. Kinalimutan ko ang isang bagay na binigay niya sa'kin.

I keep on telling myself that they all fooled me. Naniwala ako sa kanila na ayos ako, wala akong nararamdaman na kahit ano but one day my memories came back. At may alam pala silang lahat doon! Pero wala din naman dapat akong ikagalit dahil si Ras, siya dapat ang magalit sa'kin.

I hurt him for how many times. Even if, I hurt him, he still loves me with all the pieces of his heart but I've wasted it. That's my karma. The man I love the most already left me. I tried to move on but I failed.

Until now, I still regret everything I have done before. Eventually, I'm just alone now. Wala na akong kasama bukod kila Kuya Charlie at Ate Charlotte na kasama ko sa pamamalakad sa company namin dito sa Pilipinas.

Years ago, nung nagsimulang magpatayo ng company dito si Daddy para hindi na raw ako pumunta sa Europe, but I stayed there almost five months to move on but it's useless.

I tucked my hair behind my ears habang nakatanaw sa malayong lugar. I became so immature and sensitive before. Hindi muna ako nakinig ng explanations niya nung nahuli ko siyang may babaeng kasama. Huli na nang malaman kong pinsan niya ang katabi niya noon.

"Are you okay?"

Mabilis kong tinago ang kabibeng binigay sa'kin ni Ras shoulder bag nang makita ko si Vanner na patungo sa direction ko.

I smiled at him. "Of course, I am. Meron bang dahilan para hindi?"

A lot.

There's a lot of reasons. Maraming dahilan para hindi ako maging okay. I wasted so many opportunities. I wasted my chances.

I'm so doomed.

He shrugged his shoulders, "Okay, if you say so," he sipped his coffee.

Sumandal ako sa upuan at tumingin sa ibang direction. Now, my memories come back I feel like everything is just normal, unlike before.

"Vanner, when will you come back to Macau?"

I suddenly asked him about it. Gusto ko sanang bawiin dahil baka sabihin niya ay tinataboy ko na siya. Ilang months ko na ring kasama si Vanner kaya napalapit na rin ang loob ko sa kaniya.

"Pinapauwi mo na ako?" he joked, "By next week? I don't know. If there's an emergency ay agad agad akong babalik pauwi ng Macau."

"Pagod na lang ang ginagawa mo,"

"I don't care," he smirked, "May lakas ako rito sa Pilipinas."

Iniwas ko ang tingin ko at hindi na sumagot pa sa kaniya. I sipped my coffee, too. After that ay wala nang nagsalita samin dalawa. I just waited for the time of my work.

"Hatid na kita sa office mo?"

Mabilis akong umiling, "No need, kaya ko naman ang sarili ko, Vanner."

"Alright, just contact me if you need my help. Babalik na akong condo."

"Okay. Mag iingat ka."

Bumalik ako sa office. Hinagis ko lamang ng mahina ang bag ko sa isang upuan. Mabilis kong tinahak ang swivel chair at umupo. Hinilot ko ang sentido ko.

Drowning (Lacrosse Villavista Series #1)Where stories live. Discover now