သားတစ္​​ေယာက္​ဆို...အ​ေဖလိုက္​ပြဲ![ျမန္​မာဘာသာျပန္​]အတြဲ၁ Zawgyi Only

အခန္​း(၃၉) အဲ့ေလာက္ႀကီး တုတ္ပါဘူး!

"​ေသာက္​​ေပါက္​ပိတ္​စမ္​း! ဘယ္​သူ႔ကို​ေျပာ​ေနတယ္လို႔ထင္​​ေနသလဲ?!" ျဗဳန္​းကနဲ နန္​႐ွီရဲ႕လက္​သီးျပင္​းျပင္​းတစ္​ခ်က္​ ဝင္​လာတယ္​။ တကယ္​လို႔ လုထင္​း​ေ႐ွာင္​သာ ျမန္​ျမန္​မ​ေ႐ွာင္​လိုက္​ႏိုိင္ဘူးဆိုရင္​ လက္​သီးရဲ႕အား​က သူ႔​ေအာက္​​ေမး႐ိုးကို ျပဳတ္​ထြက္​သြားေစႏိုင္​တယ္​။

"မိန္​းက​ေလး​ေတြဆိုတာ မဆဲဆိုသင္​့ဘူး" လုထင္​း​ေ႐ွာင္​ မႈန္ကုတ္​သြားသည္​။

သူမ ဆဲ​ေနတာ​​ေလး​ေတာင္​မွ သူမက ခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​း​ေနတုန္​းပဲ။

နန္​႐ွီ အရမ္​းအရမ္​းကို မူး​ေန​ေပမယ္​့ သူမ အသိစိတ္​​ေလးနဲနဲ႐ွိ​ေန​ေသးတယ္​။ သူမကို ဖက္​ထားတဲ့လူက သူမ​ေလးကိုအႏၱရာယ္​မျပဳမွန္​း ခံစားမိ​ေတာ့ သူမ၏ကာကြယ္​​ေရး​ေတြ တ​ေျဖး​ေျဖး ​ေလ်ာ့က်သြားတယ္​။ သူမ​ေလးက သူ႔ရဲ႕ရင္​ခြင္​ထဲမွာ မ႐ုန္​းကန္​​ေတာ့ဘူး ... သူ႔​ေပါင္​​ေပၚမွာ ၿငိမ္​ၿငိမ္​​ေလးပဲ​ေန​တယ္​...ဒါ​ေပမယ့္​ အာ​ေလးလၽွာ​ေလးနဲ႔ သူမစကား​ေတြ ဆက္​​ေျပာ​ေတာ့တယ္​။ "ဒီက မတ္မတ္က ဒီလိုလုပ္ရတန္တယ္လို႔ မထင္ဘူး... မဟုတ္ရင္ မဟုတ္ရင္... ဒီမတ္မတ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔တင္ ပိုႀကီးတဲ့... အႀကီးဆံုး အတုတ္ဆံုး ေျခသလံုးကို ရွာဖက္လို႔ရတယ္... နင္တို႔အားလံုး ငါ့ကို ႏိွပ္ကြပ္ခ်င္ၾကတယ္... အာ့ဆို ငါ အခုသြားၿပီး ရွာျပမယ္... အခု သြားမွာ..."

ဒါကိုၾကား​ေတာ့ လုထင္​း​ေ႐ွာင္​ သူ႔မ်က္​ခံုး​ေတြ ျမင္​့တက္​သြားတယ္​...ထို႔​ေနာက္​ သူမလက္​ကို ခပ္​တင္​းတင္​း ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေျခသလံုးမွာ ထားလိုက္​တယ္​။ "ၿမိဳ႕​ေတာ္​မွာ အတုတ္​ဆံုး​ေျခသလံုးက ဒီမွာ​ေလ. မင္​း သြား႐ွာ​ေနစရာလို​ေသးလို႔လား?"

နန္​႐ွီက သူ႔ရဲ​ေျခသလံုးတစ္​​ေလၽွာက္​ ျဖစ္​သလိုဖ်စ္​ညႇစ္​ပြတ္​သပ္​​ေနရင္​းနဲ႔ တအံ့တျသႀကီးထ​ေအာ္​တယ္​။ "မတုတ္​ဘူး! အာ့​ေလာက္​ႀကီး တုတ္​ပါဘူး!"

လုထင္​း​ေ႐ွာင္​ ~ "..."

တကယ္က ​သူက သူ႔ရဲ႕​​​ေအး​ေအးစက္​စက္​ပုခံုးႀကီးကို ​ေပးထားရၿပီး​ေတာ့ တပလႅင္​​ေခြထိုင္​​ေနတဲ့အတြက္​​ေၾကာင္​့မို႔ သူ႔​ေျခသလံုးကို ​ေသခ်ာ စမ္​းဖို႔ဆိုတာမျဖစ္​ႏိုင္​ဘူး။