Acımasız Töre...
Sana ölürüm dediğin gün geber demeliydim bilemedim.
HER KIZIN GÖNLÜNDE BİR AĞA VARDIR.
TELİF HAKLARI ŞAHSIMA AİT OLUP ÇALINTI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Miray!"
"Baran, yardım et.." ettim. Panikle başına oturarak nabzına baktım. Ben mutfağa inerken görmüştüm. Yüzünü görmemiştim ama yere bir anda yığılması hala gözünün önümden gitmiyordu.
"Baba!.. Ne oldu?" diye sordu Baran yanımda diz çökerek. Bende yanımda diz çöküp Babasına bakan Baran'a bakarak konuştum. "Bilmiyorum Baran, gözümün önünde düştü.."Dediğimde nabzının attığını fark ettim.
"Bey!.." büyük bir feryatla yanımıza geldi Fatma hanım ve arkasından. Diğerleri.
"Açılın nefes alsın.." dedim neden bayıldığını hala anlamamıştım. Koskoca Mehmet Ağa gözlerimin önünde yığılmıştı.
"Kızım kayıp mı oldun?" diye soran gözlere bakmıştım. Bu adamı tanıyordum. Babamın arkadaşı Mehmet Amcaydı. Beni kurtardığı için boynuna sarıldım küçük ellerimle.
"Çok korktum." demiştim az kalsın kamyonun altında kalıp ölecektim.
"Korkma güzel kızım."diyerek saçlarımı okşayan adama tekrar baktım gözlerimdeki yaşları silmişti.
"Babam kendine gel..." derken fark ettirmeden göz yaşımı sildim. Yıllar önce hayatımı kurtaran adama baktım. Zaman çok acımasızdı.
"Ağam ambulansı beklemeden hastaneye götürelim.."derken Baran hemen söylemini yapmak için harekete geçti bende ayağa kalktım.
"Baran, dikkat edin çok fazla sarsmayın." dedim. Üç dört adam başına gelince geri çekilmiştim.
"Oğul bende geleceğim." diyerek dizlerine vuran Fatma hanımın kolundan tuttum.
"Bende geliyorum." dedim. Baran, söylenenleri duymadığı için cevap dahi vermemişti.
Baran, direksiyona geçti. Bende hemen yanına... Neden bayılmıştı Mehmet Ağa. Baran, arabayı o kadar hızlı kullanıyordu ki emniyet kemeri takılı olmasına rağmen bir yerlerden tutunma ihtiyacı içindeydim. Yol sadece beş dakika sürmüştü. Mehmet Ağa sedyeye yatırılmıştı.Herkes acile koşmaya başladı. Mehmet Ağa içeri alınca. Baran, hızla yanıma gelerek bileğime yapıştı ve beni merdiven boşluğu gibi bir yere getirip duvara yasladı.
"Sen...sen yaptın." dedi gözleri kin ve nefretle bakıyordu. Korkudan yutkunmuştum.
"Ben ne yaptım." diye sordum. Korkuyordum hiç olmadığı kadar çok korkuyordum. Baran, öldürecek gibi bakıyordu.
"Babama ne söyledin söyle. Hangi zehrini akıttın ki bu hale düştü..."dediğinde
"Ben...ben bir şey yapmadım. Dışarı çıktığımda bir anda bayıldı."dedim korku dolu sözlerle...
"Sana inanmıyorum" demişti. Benim ne suçum vardı bu olayda...
"Yemin ederim tek kelime dahi söylemedim...Artık bırak canım yanıyor..."diyerek kolumu çekmeye çalıştım.
