BARAN BEY 🚬

Bölüm 8 🐼

" Baba, bugün İstanbul'a gitmem gerekiyor. "Diyerek direk lafa atıldım. Bu şehirde daha fazla kalmak istemiyordum.

"İyi git bende şu kızın yokluğunda kafa dinlerim."demişti birazda sevinerek. Ama bu benim hiç hoşuma gitmemişti.

"O burada kalacak Baba." dedim. Ben, gitme amacım birazda ondan kurtulmaktı. Zaten benim yanımda gelmesinin bir anlamı yoktu.

"Sen, nereye karın oraya Baran. Unutma ki sen bana danışmadan kabul ettin bu berdeli şimdide..."derken söze girdim

"Başka çare mi vardı Baba mecburduk. Bu berdel olacaktı. Ne sen ne de ben başka kanlar dökülsün istemezdik öyle değil mi?." kabul etmekle ben mi hata yapıştım. Başka çözüm yolu vardı da ben mi görmemiştim.

"Neyse ne bu kız bu evde kalamaz. Nereye götürürsen götür. Bu yaştan sonra senin namusunun bekçiliğini yapamam Baran. Sen, gidince abisi gibi..." diyen Babama dişlerimi sıkarak baktım. Bu sözler çok ağırdı. Hemen ayağa kalarak sözünü tamamlamadan lafa girdim.

"Tamam Baba tamam onu da götüreceğim... "Diyerek yanından ayrıldım.

Şimdi bunu ona nasıl kabul ettirecektim. Burada kalamazdı kalsa Babam hayatı zindan ederdi. Direkt odaya doğru yürüdüm... Odanın kapısını bir kez tıklatarak içeri girdim. Miray, kanepede oturmuş kitap okuyordu.

"Konuşmamız gerekiyor. "

"Söyle."demişti Miray, kitaptan başını dahi kaldırmadan. Hayatımda bu kız kadar sinirli inatçı bir kız görmemiştim. Ona olayları uzun uzun anlatacak değildim.

"Hazırlan gidiyoruz.

"Anlamadım..."Dedi yüzüme şaşkınca bakarak... Of gel de bu kıza açıklama yap.

"Beraber İstanbul'a gidiyoruz. "

"Ha ha ha... güldürme beni seninle beraber şu kapıdan dâhi dışarı çıkmam." demişti. Yine boyundan büyük laflar ediyordu Miray hanım.

"Babam, seni evde istemiyor Miray, benimle gelmeyeceksen başka nereye gitmeyi istiyorsun?.."

"Babamlarda kalabilirim..."dediğinde babamın sözleri aklıma geldi. Yapar miydi böyle bir şey...

"Hayır, Miray benimle geliyorsun." buna izin veremezdim ben izin versem Babam onay vermez giderse dönemez derdi. Bu da onun açısından hiç iyi değildi.

"İstemiyorum be adam seni de istemiyorum seninle bir yerlere gelmeyi de istemiyorum. Hem bana söz verdin gidecektin yüzünü görmeyecektim..." keşke elimden olsaydı ama değildi işte.

"Söz veriyorum yine görmeyeceksin İstanbul'daki evde buradakinden daha az göreceksin. Eve yatmadan yatmaya gelirim belki de hiç gelmem. Düşün Miray, orada burada olduğundan daha fazla özgür olacaksın.."

"Peki ama söz verdin yüzünü fazla görmeyeceğim."dediğinde. Bu kadar kolay olacağını hiç tahmin etmemiştim.

"Ben, şimdi gidiyorum. İşlerimi hemen halledip geleceğim. Ben, gelene kadar sen hazır ol hemen yola çıkarız... "

"Araba ile mi gideceğiz. "

"Hayır, uçakla gideceğiz o kadar saat araba kullanamam."dediğimde yüzü düştü  "Ne oldu?.."diye sordum

"Hiç!.."

"Daha önce hiç uçağa binmedin ve yükseklik korkun var."

"Sen, hep böyle zeki miydin sonradan beyin nakli mi yaptırdın? .."Diye sordu ciddi ciddi. Ama bu sefer iyi laf sokmuştu. Bu sefer umursamadan cevap verdim çünkü onunla kaybedecek zamanım yoktu.