BARAN BEY 🚬

Bölüm 15 🔫

   Eve geldiğimizde ilk iş kendimi duşa attım. Normal şartlar altında yolculuk bu kadar yorulmazken Miray, hayatıma girdi gireli sürekli efor harcıyordum.

Bence Miray, kadın değil dişi bir canavardı. Eskiden karım olursa onu nasıl korur kollarım acaba diye düşünürken şimdi kendimi nasıl çenesinden korurum moduna girmiştim. Allah'ım kimseye böyle bir eş verme...

Duştan çıkınca kendimi yatağa attım yüz üstü. Birazdan Miray, gelir başımın etini yerdi en azından biraz kafa dinlemeliyim derken malum şahıs çat kapı girdi.

"Bıktım ya bıktım hepinizden bıktım."

Miray'ın kapıyı çarpa sesiyle sırt üstü döndüm. Benim huzurumda bu kadardı işte. İki elimi başımın altına koyarak.

"Kim bastı deli damarına." diye sordum. En azından alışmıştım bu kıza. Artık hakaretlerine karşı da bağışıklık kazandığım için anormal gelmiyordu.

"Ne olacak yine Baban. Büyüktür dedim selam verdim borçlu çıktım resmen ya..."

"Ne dedi sana?" diye sordum. Bir yandan da gelmemek için kendimi zor tutuyordum. Miray, odanın içinde bir sağa bir sola giderken sinirle olaya girdi.

"Ne mi dedi klasik baban işte def ol gözüm görmesin falan işte..."

"Bakıyorum da iki haftada alıştın bizimkilere klasik baban falan. İtiraf et bizi seviyorsun."

Miray'ın bizi sevmediğini biliyordum ama biraz uğraşmaktan ne zarar gelirdi ki.

"Sen ne diyorsun be önce senden sonra Babandan iliklerime kadar nefret ediyorum. Bazen keşke ölsem de sizin mide bulandırıcı yüzünüzü görmesem."

"Bu lafların modası geçmedi mi sence de?.."

"Bunlar gerçekler Baran Ağa sana olan nefretim her geçen gün kat kat artıyor. O gece aklıma geldiği zaman..."

"Ne geceymiş lan sende unutmadın gitti. Artık kapat şu mevzuyu yoksa..."

"Yoksa ne Baran Ağa asar mısın keser misin? Allah'tan korkmasam bunu ben günler önce yapmış olurdum." dediğinde sinirlenerek hışımla yattığım yerden kalktım.

"Yeter lan. Baydın beni artık. Dua et karşına ben çıktım. Hayır, ne sanıyorsun anlamıyorum. Dünyada herkes sevdiği kadınla adamla mı evleniyor. Benden başka yaşlı biriyle evlenseydin. Senin gözyaşlarına acır mı sanıyorsun. İğrendiğin geceyi sana her gün yaşatmaz mı? Şimdi çık sokağa ve etrafına gören gözlerle bak. Sonra da bana gel de ki şu kadar zorla evlendirilen kadın değil. Bu kadar mutlu karı koca gördüm de ama bir daha sakın bana martaval okuma..."

Hanımefendi haline şükredeceğine hala dikleniyordu. Ne sanıyordu hayat toz pembe mi? Her gün kaç kişi açlıktan ölüyor. Kim bilir kaç kişi bir hiç uğruna ölüyordu. Lan, ben senin kocanım istesen de istemesen de olacaktı. İki gün sonra torun isteyecekler vermezse kuma gelecekti. Bundan haberi yok muydu?

***

Yine bu pis eve yine bu odaya gelmiştim. Herkes kabullen dese de kabullenmek istemiyordum. Hayatım böyle olmamalıydı... Saat ona doğru kapı açıldı. Saygı değer kocam geldi.

"Neden yemek yemedin?."

" Sana da selam ."dediğim de biraz daha yaklaşarak konuştu. Adam her daim sinirliydi.

"Sana, neden yemek yemedin diye sordum Miray!.."

"Canım istemedi yemedim Baran, keyfimin kâhyası olmaya mı karar verdin?.."