Ravenclaw'un Laneti

17. Aylak

Pijama partisinden bu yana bir hafta geçmişti ve şimdi yine Remus hastalık evrelerine girmişti. Diana bunu daha fazla saklayamayacaklarının farkındaydı. Bahaneleri giderek daha saçma oluyordu ve eninde sonunda biri Remus'un sadece dolunay zamanları hastalandığını, göreve çıktığını, yakınını kaybettiğini, ek ders aldığını ve daha milyonlarca bahanesi olduğunu anlayacaktı.

Bu sırada Sirius da hayatında ilk kez kütüphaneye gitmişti. Tabii ki ders çalışmıyordu ama bu Remus'un her ay bir sorun çıkarması saçma gelmeye başlamıştı. O sırada onun kütüphanede olduğunu gören Lily yanına geldi.

"MERLİN AŞKINA! Gözlerime inanamıyorum, Sirius Black kütüphanede!" Sirius eliyle Lily'nin ağzını kapadı. "Hey sessiz ol, karizmamı yerle bir ediceksin! Bu arada, Diana yok mu?" Lily küçük çaplı bir kahkaha attı. "Diana Reynolds, kütüphaneye gelicek? Bu senin burda olmandan bile inanılmaz." Sirius sırıttı. Diana'nın sıfır ders çalıştığının farkındaydı. Derslerin de %90'ında uyuyordu. Ve okul birincisiydi. 'İşte benim kızım!' diye düşündü Sirius. Sonra Lily devam etti." Aslında Remus'la gelirdim ama malum, o hasta. Neyse, bu akşam dolunay var. Gece kaçabilirsem Astronomi kulesine giderim. Biliyor musun, Hogsmade'deki eski barakdan her dolunay gecesi çığlık sesleri geliyormuş. Hatta öyle ki artık oraya Bağıran Baraka diyorlarmış. Yani Alice öyle dedi." Lily'nin dedikleriyle Sirius'un kafası bir anda çalışmaya başladı. Hemen ayağa kalkıp Lily'e sarıldı, onu kucağına alarak kendi etrafında döndürdü. Lily çığlık atınca Madam Pince ona kızmaya yeltendi ama Sirius onun yanağından öpüp hızla kütüphaneyi terk etti. Ona bir takvim gerekiyordu.

Diana Remus'u ziyarete gelmişti. "İyi misin?" Remus başını olumlu anlamda salladı. "Nasıl görünüyorum?" diye sordu solgun gülümsemesiyle. "Hım, berbat?" İkisi de gülmeye başladılar ama yarısında Remus çok acı çektiği için sustu. "Eninde sonunda fark edicekler, biliyorsun değil mi?" Remus kaşlarını çattı. "Neyi?" "Bir kurtadam olduğunu!" Diana ve Remus gelen sesle aynı anda girişe baktılar. Sirius, James ve Peter'ın orda durduğunu görünce birbirilerine döndüler.

"Ne saçmalıyorsun Black?!" Açıkçası Diana bunu yutmayacağından emin olsa da Remus sırrını saklamak istiyordu. "Tamam Diana, sen haklısın. Eninde sonunda öğreneceklerdi. Evet, öyle işte ben bir canavarım. Benimle bir daha konuşmak istemezseniz sizi anlarım." James eline bir yastık alıp Remus'a vurdu. "Saçmalama Remus! Bir daha kendine böyle hitap edersen seni bu yastıkla boğarım." Sirius elini James'in omzuna attı. "Ayrıca bizden bu kadar kolay kurtulabileceğini sanıyorsan yanılıyorsun Aylak, bir ömür arkamızı toplamak zorundasın." Remus'un gözleri dolmuştu. Zorlukla gülümsedi. "Aylak mı?" "Evet, bundan sonra senin ismin Aylak. Ve şunu bil Aylak, bizden bir daha sır saklarsan gerçek canavar kimmiş görürsün." Remus yanğından süzülen yaşı sildi. "Benden nefret etmiyor musunuz yani?" "Sonunda, konuyu çözmeye başlıyorsun." Peter'ın dediğiyle herkes güldü.

"Ben demiştim demiycem ama, ben demiştim!" "O konuya gelirsek, nasıl ona güvenip bize güvenmezsin anlamıyorum!" Sirius parmağıyla Diana'yı işaret etti. "Ben söylemedim ki, kendisi anladı." Sirius'un gözleri kısıldı. "Ne zaman?" "İlk senenin üçüncü haftası." James, Peter ve Sirius aynı anda "OHA!" diye bağırınca Diana göz devirdi. "Ne yani, bu kadar zeki olduğu mu anlayamadınız mı?" "Peki, Dumbledore'un gizli görevinin bu olduğu ortada. Peki Merlin' in çorapları aşkına senin onunla gitmene nasıl izin veriliyor?" Diana ve Remus birbirilerine baktılar. Sonra Diana James'e döndü ve çıkarabildiği en kısık sesle "Ben bir Animagusum." diye fısıldadı. "Ne?" Diana derin bir nefes aldı. "Ben bir Animagusum." James ve Sirius'un bakışları önce şaşkın, sonra korkmuş, en son da heyecanlanmış gibi bir hal aldı. Peter onlara döndü. "Animagus ne?" "Belirli bir hayvana herhangi bir asa ya da iksir kullanmadan istediği zaman dönüşebilen büyücülere denir. Oldukça zor bir büyüdür ve çok az büyücü Animagus olabilecek kadar iyidir." Lafı Sirius devraldı. "Hatta o kadar tehlikelidir ki Bakanşık kayıt tutar. 11 yaşında bir cadının yapabileceği bir büyü değil bu. Hatta Diana'nın bile." James Diana'ya döndü. "Hakkaten, bu nasıl oldu?" Diana hızlı düşünmek konusunda oldukça başarılıydı. "Babamı biliyorsunuz." "Aslında bilmiyoruz çünkü ne zaman ondan bahsedilse ondan nefret ettiğini ve bunu konuşmak istemediğini söylüyorsun." Diana Peter'ı bakışlarıyla susturdu. "Onu tanısaydınız anlardınız. Onu tanısaydınız hakkımda birçok şeyi anlardınız. Neyse." "Peki hangi hayvana dönüşüyorsun?" Diana gülümsedi. "Kartal." Sirius göz devirdi. "Hah, yine kartal. Kuzgun olsa olmazdı sanki!" Beşi de buna gülerken Remus artık kendini gerçekten yuvasında hissediyordu, ait olduğu yerde.

***********************************************
"Ah, tabi, neden olmasın. Yanında Patronus nasıl yapılır, Creatus lanetinden nasıl etkilenilmez gibi başka dersler de ister misiniz?!" James'in gözleri büyüdü. "Gerçekten Patronus yapabiliyor musun?" Diana göz devirdi ve derin bir nefes aldı. "Hayır tabii ki de size Animagus olmayı öğretemem!" "Neden? Bak dün gece uyumayıp araştırma bile yaptık. Mesela Animagus büyüsünü Rowena Ravenclaw'un kızı bulmuş." Diana'nın gözleri büyürken Remus şaşkınlıkla Sirius'a döndü. "Kim, Helena Ravenclaw mu?" "Hayır, diğeri. Hani şu bi nedenden dolayı adı hiçbir yerde geçmeyen kızı." Remus hızla Diana'ya dönerken Diana parmaklarıyla oynamaya başladı. "Üzgünüm ama oldukça tehlikeli, ayrıca illegal. Yapamam." "Tamam, öyle olsun. O zaman biz de kendimiz deneriz. Ve başımıza bir şey gelirse de ömür boyu bunun vicdan azabını sen çekersin." Diana göz devirdi. "Çarşamba ve Perşembe akşamları yemekten sonra Astronomi kulesine gelin. Geç kalmak yasak ve Quidditch antrenmanları bahane sayılmaz."

Arkasını dönüp giderken "Evet!" sesleri duydu. Gülmsedi.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Bu biraz kısa bir bölüm oldu ama bence dolu bir bölümdü. Umarım hoşunuza gitmiştir.

Bu arada bu sayfa için bir Instagram hesabı açtım. Takip edip, beğenirseniz sevinirim. @cindrellaninpabucu