The boy that i love

-

"Dag mam!" Roep ik over mijn schouder en ik loop naar mijn fiets. Pfff tweede schooldag ,vandaag beginnen de lessen weer.

Julia staat er al en ze zwaait. Ik rem een beetje af, wacht tot ze er ook tempo in heeft en we fietsen naar school. "Heb je ook gehoord van dat nieuwe meisje?" Vraagt ze een paar minuten later. Ik kijk haar verbaasd aan en ze gaat verder: "Het blijkt zo'n barbiepop te zijn, lang blond haar, blauwe ogen, 10 kilo make up. Ik grinnik en zeg: "I don't care who that bitch is." We lachen en fietsen door. Het klopt, Julia en ik hoeven ons nergens zorgen om te maken. Wij zijn namelijk de twee, tja om het zo maar te zeggen, 'populairste' meisjes van de school.

Eenmaal op school zien we een meisjes groep staan dus daar zijn Kevin en Rowan ook. Sommige meiden willen maar niet geloven dat ze bezet zijn en blijven met hun flirten. Jammer voor hun gaan Rowan en Kevin er niet op in. Ze zien dat we aan komen lopen en wurmen zich tussen de meisjes door naar ons.

Een meisje houdt Rowan vast bij zijn arm en hij geeft haar een kaartje. Hij loopt door en ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Hij ziet het en neemt me bij mijn heupen: "Geen paniek ik heb haar het nummer van Kevin gegeven." Kevin kijkt op en roept: "Wat heb jij gedaan?" Rowan kijkt me aan en zegt met een vinger omhoog: "Één  momentje." Lachend kijk ik hoe hij weg rent met Kevin achter zich aan. Julia komt naast me staan en zegt:"Dus ik hoef me geen zorgen te maken?" Ik schud lachend mijn hoofd en zeg: "Nope." En we lopen naar binnen.

We zijn onderweg naar ons kluisje als iemand tegen me op knalt. Ik val met mijn hoofd achterover en er gaat een pijnscheut door me heen. Ik grijp naar mijn hoofd en zie allemaal vlekjes. "Annabel." Hoor ik iemand zeggen al kan ik niet plaatsen van wie die stem is. Ik wordt omhoog geholpen en langzaam krijg ik mijn zicht weer terug. "Sorry!" Hoor ik een meisjes stem steeds zeggen en het irriteert me. "Hou op." Krijg ik er met moeite uit. Het lijkt of alles verdoofd is praten gaat moeilijk, mijn zicht blijft wazig en het lijkt of ik niet meer weet wie ik ben. Wacht wat is mijn naam... Aba, An, oh ja Annabel. Nope niks mis mee.

Er staat iemand voor me en tikt tegen mijn wang aan waardoor ik terug keer in de realiteit. "Hoeveel vingers steek ik op." Ik probeer me op de dansende vingers te focussen  en als het beeld scherp is zeg ik: "Drie?" Mijn zicht is terug en om me heen staan: Julia, Kevin een vreemd meisje, een grote groep en Rowan. Wow even terug. Wie is dat meisje? Ik kijk haar aan en ik denk dat zij het nieuwe meisje is. "Uhm, meisje?" Ze kijkt me aan en stamelt: "So-Sorry, ik zag je niet en ik keek n-nie-niet zo goed u-uit en ik-" Ik kap haar af en zeg: "Kap met dat sorry, het irriteert me." Kevin moet lachen en zegt: "En ze is terug." Ik kijk hem kort aan en draai mijn blik weer neer het meisje. "Sor-, uh oké." Zegt ze. Ik knik en sta langzaam op. Ik leun een beetje tegen Rowan aan die bezorgd een arm om me heen slaat. Ik kijk hem met een glimlach aan en zeg: "Het gaat wel." Hij knikt en ik draai me weer om naar de andere. "Wat is er eigenlijk gebeurt?" Ze leggen me uit hoe het kwam en ik knik maar een beetje. Het meisje steekt haar hand uit en zegt: "Megan." Ik schud haar hand en zeg: "Annabel." Ze knikt en we laten los.

"Gaan we nu naar ons kluisje?" Zegt Julia. Ik stem in. Ik pak Rowans hand en hij loopt met me mee. Ik prop een paar boeken in mijn kluisje en sla hem dicht. Ik laat me naar beneden glijden en leun zittend tegen de kluisjes aan. Rowan komt naast me zitten en geeft me een kus op mijn wang. Ik leun op zijn schouder en hij op mij hoofd. De bel gaat. Rowan staat op en trekt me aan mijn handen omhoog. Ik leg mijn handen in zijn nek en geef hem licht een kus op zijn lippen. Blijkbaar is hij daar niet tevreden mee want als ik weg wil lopen pakt hij me vast en draait me weer naar hem om. Hij pakt mijn gezicht tussen zijn handen en kust me dwingend. Ik ga er in mee en laat mijn handen op zijn onderrug rusten. Ik trek hem tegen me aan en net als ik mijn handen wil verplaatsen trekt hij zich terug. "Dat was beter." Ik grijns en loop bij hem vandaan.

Op naar Wiskunde, blegh.