The boy that i love

-Rowan

Nerveus kauw ik aan de binnenkant van mijn wang. Mijn haren liggen warrig om mijn hoofd en ijsberend beken ik de kamer waar ik in sta. Ik haal mijn handen omhoog en haal ze door mijn haren. Ik denk aan de woorden van Grace en Julia die door mijn hoofd blijven galmen. "Eerst de politie, dan zien we wel."  Ik schud mijn hoofd en mompel binnenmonds. Dit duurt me te lang, ik moet Annabel daar weg krijgen. Ik stop met ijsberen en loop naar mijn bed. Rustig ga ik zitten en laat mijn ellebogen op mijn knieën rusten. Doelloos kijk ik naar het raam en laat mijn gedachten hun gang gaan. Als het vanavond niet geregeld is, ga ik zelf. Moet ik Kevin in vertrouwen nemen? Zou hij met me mee gaan? Op Grace en Julia kan ik in ieder geval niet rekenen, die zijn te druk bezig met de 'politie'. Gefrustreerd sta ik weer op en loop de kamer uit. Mijn handen zijn inmiddels tot vuisten gebald en ik kijk om me heen. De rust is weer teruggekeerd na het incident met de mannen die Annabel meegenomen hebben. Langzaam laat ik de kamers met patiënten achter me en loop naar de wachtruimte. Ik zie de zuster achter het glas zitten en loop naar haar toe. "Hallo." Zeg ik en ze kijkt op. Ze knikt en schuift het luikje open: "Vertel het eens." Ik adem diep in en zeg: "Al nieuws over de politie?" Ze haalt haar handen omhoog en legt ze door elkaar heen gevlochten op haar bureau. "Helaas kan ik je zeggen dat er nog geen nieuwe informatie is doorgegeven. Ik moest van ene Grace zeggen dat je geen dingen moet uithalen tot ze terug zijn. Tegen 16:00 zijn ze er weer." Ik knik bedank haar en loop door naar buiten. De frisse lucht vult mijn longen en ik sluit mijn jackje. 
Langzaam verzet ik mijn benen richting het winkelcenrum en loop naar het koffiehuisje in het midden. Zodra ik er ben stap ik naar binnen en ga aan een tafel zitten. Ik bestel wat te drinken en speel met mijn vingers. Mijn gedachtes gaan als een auto over de snelweg met een strakke lijn door mijn hoofd. Daan ligt uit te rusten en is nog steeds heel moe. Hij weet nog niks van Annabel en ik weet mijn God niet hoe we het hem gaan vertellen. Mijn drinken wordt gebracht en ik nip er ondertussen een beetje van. Ik kijk naar mijn handen waar nog kleine wonden te zien zijn. Ik haal diep adem en houd het even vast. In die paar seconde hoor ik de deur opengaan en ik kijk op. Een gedaante verplaatst zich naar de andere kant van het café en vermijdt mijn oogcontact. Ik trek een wenkbrauw op en neem nog een slok. Ik kijk naar buiten en zie hoe de auto's voorbij razen. De wolken trekken langzaam weg en de zon komt tevoorschijn. Ik kijk langzaam weer terug en in een fractie van een seconde staat er iemand naast me. Ik kijk verschrikt opzij en zie een man. "Rowan?" Ik kijk hem aan en kom achter het tafeltje waar ik zit vandaan. "Wie ben jij?" Vraag ik zonder enige emotie. Hij laat een scheve glimlach zien en zegt: "Dat doet er niet toe, ik moest je dit geven." Hij haalt zijn hand naar zijn binnenzak en overhandigt mij een witte envelop. "Zorg ervoor." Hij stopt even en gaat weer verder: "Dat jij de enige bent, die komt." Zo snel als hij er was draait hij zich om en loopt hij weg.
Ik kijk verdoofd naar het envelopje in mijn handen en schud mijn hoofd. Waar slaat dit op? Ik sta op, laat mijn drinken voor wat het is en loop naar buiten. Ik kijk nog één keer naar de envelop en stop hem in mijn zak, niemand mag dit weten.
Zonder enkele reden stap ik het bos in. Ik kijk naar de bochten en zie de kromme boom. Ik sla rechtsaf en loop een tijdje rechtdoor. Ik zie het meertje waar Annabel en ik vaak gezwommen hebben en ga aan de kant zitten. Ik haal mijn hand door mijn haren en pak de envelop. Een windvlaag zorgt ervoor dat de rillingen over mijn rug lopen en na enkele twijfeling, open ik de envelop, niet wetend wat er me te wachten staat...

 Jongens, omg sorry voor deze late post! Mijn account wilt het om de een of andere reden steeds niet doen en ik raak er heel gefrustreerd van. Aangezien ik er nu op kon heb ik meteen een klein hoofdstukje geupload. Het is bijna vakantie en als mijn account meewerkt, is er een kans dat ik mijn boek aan het einde van de vakantie uit heb :(
Reken er maar niet op, maar stel ik post elke dag 2 delen, maybe dan wel.
Anyway, enjoy dit kleine hoofdstukje en ik hoop dat ik jullie de volgende x ook weer zie lezen!

Ciaooo!