The boy that i love

-

Ik staar nog even naar het laatje en schud dan mijn hoofd. Ik neem de pen vast en sla het boekje open. Zuchtend staar ik naar de lege bladzijde, niet wetend wat ik op moet schrijven.

Ik weet niet hoe lang ik hier ben, of het een paar uur is of dat het een dag is... Het voelt in ieder geval alsof ik hier al een eeuwigheid ben. Ik mis mijn vrienden en familie. Ik wil weten hoe het daar gaat, weten wat ze aan het doen zijn. Mijn God wat wil ik hier graag weg. Blijkbaar blijkt één van de belangrijkste mannen in mijn leven niet degene te zijn wie ik dacht dat hij was. Het voelt alsof je een boomerang gooit en hem terug verwacht, want dat is wat boomerangen doen, toch? En dan gooi je hem, maar hij dan komt hij niet terug... Gewoon het vertrouwen die je erin had, klopt dan niet. Dat gevoel maar dan tien keer zo erg, misschien wel honderd keer. Ik weet het niet. Ik weet niks meer. Wie ik moet geloven, wie ik kan vertrouwen, wie er nou echt om mij geeft.

Ik lees de laatste zinnen nog een paar keer over en zucht zo diep als mogelijk. Ik kan niet meer. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en laat alles langs me heen gaan. De gure wind die de kamer binnenkomt raakt mijn huid en ik ga door mijn haren. Ik wil douchen.

Ik sta op en loop naar de deur. Ik laat mijn hand op de klink rusten en betwijfel of het de moeite waard is om het te proberen. De zwaartekracht haalt mijn hand zo dat ik de klink naar beneden duw maar helaas. Er komt geen beweging in de deur. Zuchtend leg ik mijn voorhoofd ertegen aan en voel het hout tegen mijn warme hoofd. Mijn maag begint te brommen en ik weet dat ik zo niet langer kan doorgaan. Ik duw me van de deur af en loop terug naar het midden van de kamer. Ijsberend probeer ik na te denken maar geen enkel cel in mijn brein werkt. Ik probeer helder na te denken maar het lukt me niet. Ik moet mijn lichaam wassen, mijn geest herstellen maar zonder douche gaat dat niet.

Ik hoor een slot en kijk naar de deur. Een man die een keer op de bank in die kamer zat komt de kamer binnen en loopt naar me toe. Hij heeft een plastic zak in zijn handen en ik verplaats me op de sofa. Hij legt het zakje op bed en draait zich even naar me om: "Je kunt jezelf zo opfrissen." Hij loopt de deur uit en opent de deur tegenover 'mijn' kamer. "Hier is de douche." Zo snel als hij er was, vertrekt hij ook weer en ik kijk hem na. De deuren laat hij open en ik kijk in de zak. Een zwarte skinny jeans, zwarte langemouwen shirt en een paar  zwarte schoenen. Ik neem de zak mee naar de kamer en sluit hem als ik erin sta. Een aardig ruime kamer bepaald mijn uitzicht en ik stap er verder in. Ik leg zuchtend de zak neer en kijk bedroefd naar de spiegel aan de muur.

Een meisje, met haren die plakken in haar nek. Opgedroogd bloed siert haar hele lichaam en niks is meer herkenbaar...

Ik ben mezelf kwijt.

Sorryyyyyy voor dot korte hoofdstuk. En ook nog eens saai maar ik ben echt zo blij met jullie als lezerzz, jullie zijn echt top <3
Xx My