The boy that i love

-Annabel

Als we uitstappen komt er een heel groepje op Rowan af met vragen zoals: "Hey Rowan, dit weekend feest in mijn huis. Kom je ook?" Of: "Hier heb je mijn nummer bel me!" Ik kijk haar aan en ze schrikt. Ik grijns en Rowan vlecht zijn vingers door de mijne. We lopen naar binnen en ik hoor haar nog net fluisteren: "Bitch." Ik grijns zelf voldaan en loop naast Rowan de school in. Meteen wanneer de deur open gaat komen er opeens weer allemaal mensen om mij en Rowan heen staan. "Wauw doen jullie mee aan de talentenjacht?" Ik word knalrood en knik maar een beetje met mijn hoofd. "Ik wil jullie wel eens zien zingen." Ik glimlach en trek Rowan mee uit de menigte. "Wat was dat dan?" Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op en we lopen door. We gaan aan een tafel zitten en ik pak een koekje uit mijn tas. Ik houd mijn blik op de deur gericht en dan zie ik een persoon die ik moet hebben:

Megan.

Ik kijk Rowan even aan, sta op en loop dan naar haar toe. Ze krijgt mij in het vizier en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en zeg: "Hey, uhm over gisteren..." Ze kijk me met een serieuze blik aan: "Ja ik heb je hulp nodig! Gisteren toen ik weg fietste van jullie zei ik: "Jij wordt de mijne. Ik weet niet of je het gehoord hebt maar ik had dus over iemand waar ik verliefd op ben." Een onhoorbare zucht verlaat mijn mond en ik grijns: "Hoezo heb je mijn hulp nodig?" Ze bloost en zegt: "Nou, je bent er goed in enzo en ik, nou ja." En dan moeten we allebei lachen. "Just be yourself." Zeg ik. Ze knikt en omhelst me: "Zie je, je bent echt goed." Ik moet lachen, want ik heb nog maar één zin gezegd als me weer die vraag te binnen schiet: "Waarom was je gisteren bij Rowan?" Ze haalt haar schouders op en zegt: "Ik had gehoord dat hij bijles gaf dus ik ben op zoek gegaan naar zijn adres en hij vroeg nog hoe ik bij zijn huis kwam en ik zei maar dat ik het van jou had. Hij denkt toch niet dat ik een stalker ben ofzo?" Ik glimlach en zeg: "Nee maar hij vond het raar." Ze knikt en zegt: "Het spijt me." Ik schud mijn hoofd en zeg: "Geen zorgen, het is goed." Ze knikt weer en zegt: "Ik ben er vandoor dus zie je in de les." Ik zwaai haar uit en loop terug naar Rowan. Ik ga met een zucht zitten en vertel hem van de gebeurtenis van net. Hij knikt bedenkelijk zijn hoofd en hij trekt me op zijn schoot. Ik glimlach en geef hem een kus op zijn neus. Hij trekt een pruillip en zegt: "Krijg ik niet meer." Ik grinnik en plant mijn lippen zacht op de zijne. Zijn armen slaat hij om me heen en hij trekt me dicht naar hem toe. Ik leg mijn handen in zijn nek en vervolg het naar zijn haren. langzaam komen we weer los van elkaar en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik denk aan het onderzoek. Als het goed is komen we vandaag te weten of ik een match heb. Ik hoop ergens van niet want dan hoeft geen van zijn vrienden zo'n operatie. Ik zucht en denk aan de gevolgen. Hoe zou het zijn als je dood bent. We leven eigenlijk in een soort droom. Een droom waaruit we ooit wakker worden. De dood doet ons herrijzen. Misshien naar een betere plek, misschien ook niet. Heb bijzondere is dat je het nooit zult kunnen na vertellen, je zult nooit na je laatste adem kunnen vertellen wat er nou eigenlijk is. De dood is dus eigenlijk een avontuur die je zelf hebt kunnen bepalen.

Ik voel hoe Rowan door mijn haren gaat en ik geniet van zijn aanraking. Als ik kan zeggen hoeveel ik van hem houd, zou ik al het gras op aarde, alle zandkorrels in de woestijnen en alle druppels uit de zeeën tellen. Zelfs dat zou niet genoeg zijn.

Ik zoek zijn hand en pak hem stevig vast. "ANNABEL!" Schreeuwt iemand. Ik kijk op en kom van Rowan zijn schouder af. Ik grinnik als ik een gestoorde malloot op me af zie komen.

Grapje het is Julia.

Ik spring van Rowans schoot en omhels Julia. "HEY." Schreeuw ik in haar oor. Ze begint te lachen en we laten los. Ik geef Kevin een high-five en we gaan weer zitten. Dat over Megan vertel ik maar niet en zo te zien begint Rowan er ook niet over. "Vandaag weten we het toch?" Vraagt Kevin en ik knik. De bel gaat en we staan op. Ik pak Rowan vast en omhels hem. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en wacht een paar seconden voordat ik hem los laat. Ik haal mijn hoofd van zijn schouder en glimlach naar hem. Ik voel zijn lippen op de mijne en ik bijt even op zijn lip. Ik laat los en zeg: "Tot straks." Hij gaat door mijn haar en ik loop van hem weg. Ik zucht en loop met Julia naast me naar de les.

Ik probeer me een beetje op de les te richten naar een misselijk gevoel borrelt omhoog. Ik kijk naar mijn boek en laat mijn ogen op de letters rusten. Opeens beginnen ze te draaien en ik laat mijn pen vallen. Ik schuif mijn stoel naar achteren en sta op. Ik wankel en iedereen kijkt me aan. Ik kijk in het rond en ik zie iedereen draaien. Ik kijk naar Julia die me bezorgt aan mijn arm pakt. "Wat is er?" Ik kijk naar de grond en ik voel me weer misselijk worden. Ik ren de klas uit en zoek de wc op. Julia komt achter me aan en ik open de deur van een wc hokje. Ik haal mijn hoofd naar beneden maar er komt niks uit. Ik hijg en voel me weer draaierig worden. Ik sta op en Julia pakt me vast. Ik zie dat ze haar mobiel pakt en met iemand aan het praten is. Als ze klaar is toets ze een ander nummer in en binnen no-time zie ik Rowan en Kevin verschijnen. Mijn longen klappen dicht en ik voel hoe mijn keel dicht wordt geknepen. Ik ruik Rowan zijn vertrouwde geur. Ik zeg nog met mijn laatste adem:

"Help me"

En val met een klap neer.