The boy that i love

-Annabel

"Annabel ik wil niet dat je zo denkt!" Zegt Julia. Ik laat haar los en kijk haar aan: "Hij gaat met Megan, punt, klaar, niks meer over te zeggen." Julia schudt haar hoofd en zegt: "Annabel, je weet dat dat niet waar is." Ik haal mijn schouders op en fluister: "Het is wel het meest logische.." Julia zucht diep en zegt: "Annabel, jullie horen bij elkaar! Het kan niet dat je het uitmaakt alleen maar omdat Megan zo'n rotstreek uithaalt!" Ik wil iets zeggen als ik de telefoon hoor gaan. "Met Annabel." Zeg ik. "Hey Annabel, ik moet met je praten."

Rowan.

Mijn hart maakt een sprongetje bij zijn stem en even denk ik dat het goed is. Al snel schud ik mijn hoofd en zeg: "Rowan, nu even niet." Ik hoor hem zuchten waarnaar hij zegt: "Wanneer dan?" Tranen beginnen weer te branden. Ik snik en de woorden rollen over mijn lippen voordat ik er erg in heb: "Rowan, ik heb liever dat je me niet meer belt, of met me praat. " Meteen wil ik dat ik dat nooit gezegd heb en ik hoor hem fluisteren: "Annabel, dit meen je niet." Nu kan ik niet neer terug, eigen schuld Annabel. Je hebt het zelf gedaan. "Rowan, probeer het te vergeten, probeer ons te vergeten, laat het rusten, ga naar Megan voor troost ofzo maar ik kan het niet meer Rowan." De tranen rollen over mijn wangen en snikkend druk ik de telefoon uit. Ik wil gaan schreeuwen, ik wil zo hard schreeuwen en leg mijn hoofd in mijn nek. "Annabel! Zeg niet dat je dat zei tegen Rowan!" Ik pers mijn lippen op elkaar en sla mijn handen voor mijn ogen. "Ik ben zo'n sukkel, Julia. Zo'n sukkel." "Annabel godsamme, bel hem terug! Nu meteen!" Ik schud mijn hoofd: "Julia, dat kan niet." Ik ga weer normaal zitten en kijk haar aan. Ze begint hysterisch te zwaaien met haar handen: "Annabel dat kan wel!" Ik schud mijn hoofd en blijf huilen. Ik voel Julia haar armen om me heen en ik sla de mijne om haar schouders. Ze laat me los en geeft me de telefoon. "Bel hem terug." Ik schud mijn hoofd. Ze knikt, ik schud mijn hoofd, ze knikt en ik zucht diep. "Best." Ik pak de telefoon vast en toets heel langzaam het nummer in. Ik adem diep in en druk op het groene icoontje. Hij gaat over en uiteindelijk hoor ik zijn voicemail. Teleurgesteld haal ik de telefoon van mijn oor. "Hij neemt niet op." "Bel nog een keer." Zegt Julia. Ik herhaal wat ik net heb gedaan, maar het resultaat is hetzelfde. "Nope." Ik leg de telefoon op tafel en laat mijn schouders hangen. "Hij belt wel terug." Ik krijg een beetje hoop door de manier waarop ze het zegt. Zo vastberaden, zo zeker. Het blijft even stil als ik zeg: "Juul?" Ze knikt. "Stel je zou Kevin zien met een ander meisje, wat zou je doen?" Ze zucht en denkt even na. "Ik zou met hem praten." Ik zucht. "Had ik dat maar gedaan." Fluister ik. Ik laat weer los en kijk op de klok. 16:39. "Blijf je eten?" Vraag ik. Ze kijkt me aan. "Wil je dat ik blijf?" Ik denk even na: "Eigenlijk wil ik verdrinken in mijn tranen met een zielige film aan terwijl ik ijs eet, maar dan komt het niet goed met mij, dus?" Julia grinnikt en zegt: "Je hoeft niet treurig te zijn want mensen die bij elkaar horen, komen aan het einde altijd bij elkaar terug." Ik kijk haar aan: "Denk je dat?" Ze glimlacht: "Dat weet ik zeker." Ik knik bedenkelijk en kijk naar haar. Haar ogen hebben een vreemde glinstering en ik zeg: "Julia? Moet je mij iets vertellen?" Ze kijkt naar de grond en zucht even. "Ik haat het als je dat aan me ziet." Ik grinnik en ga er goed voor zitten. "Vertel." Ze kijkt nog steeds naar de grond en begint.

Hejjjj het spijt me zo erg vanhet  korte hoofdstuk! Volgende wordt langer, promised. Wat ik ook even wilde zeggen is dat jullie maybe het hoofdstuk hiervoor niet helemaal hebben gelezen omdat er een stuk is weggelaten. Op de computer kan dit wel maar anders zeggen jullie het maar. Dus ook sorry vanhet  saaie hoofdstuk het komt allemaal nog :D
Ciaoo!!!