The boy that i love

-Annabel

Ik sta weer op en begin te ijsberen door de kamer. Hoe kom ik hier weg? Ik kruis mijn armen voor mijn borst en adem die in en uit. Mijn hoofd werkt op volle tieren maar er komt geen één goed idee. Rowan zijn jackje, ik moet hem hebben. Ik bijt op mijn lip en blijf in beweging.
Op dat moment hoor ik een klik en ik weet dat de deur open zal gaan. Ik stop met ijsberen, blijf stokstijf stil staan en kijk bijtend op mijn lip naar de deur. Als de deur open is zie ik Beau in de deuropening verschijnen en als reactie deins ik achteruit. hij komt de kamer binnenlopen en kijkt rond. Als hij klaar is laat hij zijn blik rusten op mij en een grijns kruipt over zijn lippen. "Schoonheid, je bent braaf geweest. Ik had langzamerhand gedacht dat je de boel had platgebrand." Zijn sarcastische toontje wakkert mijn haat-vuur aan en ik loop langzaam naar de sofa om er vervolgens op te gaan zitten. "Je denkt wel erg slecht over mij." Reageer ik op hetzelfde toontje. Hij grinnikt zonder vreugde en zegt: "Stop nou eens met dat bijdehante gedoe, je bereikt er niks mee." Ik haal mijn schouders op en kijk hem strak aan. Doordat de deur openstaat vult de kamer zich met koude lucht vermengt met de warme lucht van hiervoor. Ik sla mijn armen om me heen en probeer me te ontspannen. Beau ziet het en komt langzaam in beweging. Hij komt naast me zitten en maakt een uitnodigend gebaar om hem te omhelzen. Ik kijk hem aan en trek een wenkbrauw op. Hij staart terug en zegt: "Kom op, zo erg ben ik niet." Ik laat een spottend geluidje horen en mompel in mezelf: "Zo erg ben ik niet." Hij houdt nog steeds zijn armen op en ik blijf in dezelfde houding zitten. Zuchtend laat hij zijn armen vallen en hij staat op. "Je bent een eigenwijze, schoonheid." En hij loopt de kamer uit.
Hij laat echter de deur openstaan en langzaam sta ik op. Mijn benen zorgen ervoor dat ik voor de open deur eindig en ik loop er doorheen. Niemand die me opmerkt. Beau is inmiddels uit het zicht verdwenen en ik sla rechtsaf. De lange, kille gang bezorgt me kippenvel en met mijn nog steeds bebloede kleding probeer ik een weg te vinden in dit onmogelijke doolhof. Mijn lichaam voelt zwaar aan en even denk ik dat ik het niet meer houd. Ik vind steun bij de muur en voorkom een ontmoeting met de koude grond. Mijn haren plakken in mijn nek en ik voel een tochtige wind. Rillingen lopen over mijn rug en mijn hoofd bonst bij elke stap die ik zet. Ik hoor stemmen en kijk achterom.
Niemand.
Ik kijk naar het einde van de gang en hoor voetstappen. Ik loop terug naar waar ik vandaan kom en zie onderweg een deur. Ik hoor de stemmen steeds dichterbij ken en ik loop naar de deur toe. Ik laat mijn hand rusten op de klink en adem diep in. Met klamme handen en stemmen op de achtergrond, open ik de deur en tref een kamer aan vol foto's.
Maar het zijn niet zomaar foto's, het zijn míjn foto's.

A/n:
Sorry voor het korte hoofdstukje, ik was het eerste uur vrij en dacht laat ik eens een klein stukje posten. Ik wilde jullie ook bedanken voor alle lieve comments die jullie achterlaten! Natuurlijk ook voor het lezen en het voten. Ik heb ookal gezien dat ik al over de 5k heb, super bedankt hiervoor! Ik ben ook op zoek naar een nieuwe cover en vroeg me af of jullie nog een leuke hadden? Stel je denkt: "Hej, ik heb wel een goeie." Stuur gerust een PB. Natuurlijk zou ik het niet voor niks gebruiken en zou ik een promotie van bv een boek die jíj aan het schrijven bent kunnen geven. Anyway, we komen er dan wel uit.
Stel je hebt ook een boek waarvan je denkt, die moet Ik echt een keertje lezen (mag best je eigen boek zijn) laat een reactie of berichtje achter!
Gotta go,
ciaooo!