The boy that i love

-

Langzaam stapt de vreemde man naar binnen. Rowan duwt me achter hem en ik kijk onder zijn schouder door naar de man. Een breed en klein persoon stapt de deur in. "Wie ben je." Gromt Rowan. Een lelijke grijns vult het gezicht van de man: "Ik ben een vriend van Theo, aangenaam." Hij zet weer een paar stappen naar ons toe en Rowan blijft beschermend voor me staan. "Je raakt haar niet aan, als je mij moet hebben neem me maar mee maar je van mijn vriendin af." De kilte achter zijn stem doet me de rillingen over mijn rug lopen en ik adem langzaam in en uit. 
Het komt goed.
Rowan is bij me.
We zijn samen.
Maar voor hoe lang nog?
Ik knijp stevig in Rowan zijn hand maar hij lijkt het niet te merken. De man begint te grinniken en zegt: "Wat schattig dat je je vriendin zo beschermt maar ik ben hier niet voor jou óf voor haar. Ik ben hier voor mijn geld." Ik adem in en stap achter Rowan vandaan: "Je moet daarvoor niet bij ons zijn." Verbaasd kijkt de man mij aan van mijn stem die op de één of andere manier heel zelfverzekerd klinkt. "Jij hebt pit dame maar ik zou niet meer zo stoer zijn als ik jou was." Rowan legt beschermend zijn arm om mijn middel en ik grijns een beetje. Ik weet wat de man van plan is. "Theo komt er met anderhalve week weer uit. Raad eens wie hem dan staat op te wachten? Juist, zijn lieve vriend." Fluistert de man. "Rowan, als hij het geld niet heeft, zou ik maar rennen als ik jou was." Rowan blijft hem emotieloos aanstaren en zegt: "Hoeveel heb je nodig dan?" De man grijnst zo breed dat zijn vergeelde tanden tevoorschijn komen: "Ongeveer 5000 euro." Ik kijk hem kil aan en Rowan vertrekt ook geen spier. "Dus hij moet gaan dokken als hij zijn zoon weer terug wilt zien." Dan begint Rowan te lachen. "Je kunt me vermoorden wat je wilt maar je krijgt je geld niet hoor. Je hebt een grote fout begaan. Mijn vader betaald nóóit geld terug. Ookal zou je me hier ter plekke doodschieten. Hij heeft het geld niet, heeft het niet gehad en zal het nooit hebben. Dus je mag doen wat je wilt maar je geld." Hij stopt even en grijnst: "Krijg je niet terug." 
De man ziet spierwit en snauwt: "Hoe weet jij dat nou." Rowan zijn grijns verandert weer in de blik van net: "Omdat ik mijn vader ken. Hij zou mij voor de trein gooien als hij maar drank of geld krijgt." 
Wow, dat had ik niet gedacht. Zou dit bluf zijn? De manier waarop zijn vader toen sprak dacht ik echt dat hij verandert was. Blijkbaar is het niet zo. Blijkbaar kun je niemand vertrouwen.
Zelfs je eigen vader niet.
De man tovert weer een grijns op zijn gezicht en haalt een pistool uit zijn binnenzak: "Dus het is geen probleem dat ik je nu neerschiet?" Zegt hij en legt de loop van de pistool tegen de borst van Rowan. Mijn ogen worden groot en ik hap naar adem. 
Rowan glimlacht licht en antwoordt:

"Dat is inderdaad geen probleem."