-

1.7K 83 2
                                    

Een windvlaag streelt mijn haren en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. Wat een rotstreek van Megan. Waar sloeg dat in godsnaam op. Ergens achter me hoor ik een deur open en dicht gaan en vlak daarna een paar voetstappen. Ze komen steeds dichterbij en de persoon blijft achter me stil staan. "Lekker hè, even buiten zitten."

Een glimlach vult mijn gezicht als ik de stem hoor.

Annabel.

Ik voel hoe ze naast me in het gras gaat zitten en ik sta langzaam op. Mijn rechterarm laat ik op mijn rechterknie rusten en leun met mijn linkerarm naar achteren. Annabel kijkt mijn kant op en ik kijk ook op. Ze glimlacht en zegt: "Hoe gaat het?" Ik haal mijn schouders op en kijk weg. Als ik nog langer kijk houd ik het niet vol. Dan voel ik haar vingers onder mijn kin en ze draait mijn gezicht naar de hare. "Ik weet dat jij het niet was, Rowan." Ik kijk haar aan en haal opgelucht adem. "Ik dacht dat ik je kwijt was." Fluister ik. Ze glimlacht en schudt haar hoofd: "Dat zul je nooit." Een seconde daar naar voel ik haar lippen op de mijne. Haar hand laat ze in mijn nek en neemt me stevig vast. Ik neem haar in mijn armen en ruik haar lekkere parfum. Ik laat los en kijk haar aan. "Denk dat nooit meer." Zegt ze fluisterend. Ik glimlach en geef haar een kus op haar neus. "Dus het is nu weer goed?" Vraag ik. Ze grinnikt en zegt: "Zeker weten."

Langzaam sluit ik de deur en kruip bij Annabel onder de dekens. "Trusten, Bella." Fluister ik. Ze komt op mijn borst liggen en pakt me stevig vast. Ze kijkt even op en legt haar hand op mijn wang. Ze streelt hem met haar duim en kijkt me aan. Ik glimlach en duw mijn lippen op de hare. Ze komt wat meer omhoog en klemt haar handen om mijn nek. Ze komt op mijn schoot zitten en kust me dwingend. Mijn handen laat ik op haar onderrug en bijt zachtjes op haar lip. Ze geeft me een beetje terug en laat los. "Trusten." Fluistert ze. We gaan weer liggen en ik speel met haar haren. "Ik houd van je, Annabel." Ze zucht en zegt heel zacht: "En ik van jou Rowan, meer dan van wie dan ook." Ik glimlach als ik terug denk aan het moment dat ik op bed lag en precies hetzelfde zei.
Niet veel later sluit ik mijn ogen en val in een diepe slaap.

Het spijt me van het korte hoofdstuk, maar mijn inspiratie is een beetje op :$ Ik probeer een beetje iets te verzinnen en volgende week heb ik 7 toetsen dus ik update misschien een beetje laat. Ik doe mijn best, het spijt me heel erg.

LoveJullie :)
XxMy

The boy that i loveWhere stories live. Discover now