The boy that i love

-

Tikkend zit ik op een stoel. Ik kijk om de seconde op mijn mobiel, wat de tijd alleen maar langzamer doet gaan. Een half uur geleden zijn ze begonnen. Ik zit hier alleen in de wachtruimte omdat Julia, de familie van Annabel en de familie van Kevin wat aan het eten zijn. Ik krijg niks door mijn keel en voel mijn been op en neer gaan terwijl mijn hak tegen de grond tikt. Ik zucht en loop naar de waterautomaat die tegenover de wachtruimte staat en vul een bekertje. Ik zet het tegen mijn mond en voel het water mijn keel verkoelen. Ik voel een windvlaag en loop weer naar de stoel terug. Ik ga zitten met een zucht en denk aan mijn beste vriend.
Mijn hele leven.
Ik ken hem mijn hele leven al.
Nu doet hij dit voor mijn vriendin.
En ik kan alleen maar wachten, tikkend op de grond met mijn voet.
Ik ben de slechtste vriend ooit, niet alleen voor Kevin maar ook voor mijn vriendin.
Annabel.
Als mijn liefde voor Annabel een getal zal moeten zijn, zou ik alle bladeren van de bomen, alle druppels, die de regen achterlaat en alle noten die samen een melodie vormen, moeten tellen.
En zelfs dat zou niet genoeg zijn.
Ik drink weer een slok en het frisse, koude water doet me goed. Ik kijk naar buiten en zie dat het nog middag is. Zuchtend leg ik mijn hoofd in mijn nek en sluit mijn ogen.

Vermoeiend open ik mijn ogen en kijk om me heen. Weer niemand. Ik kijk naar buiten en zie dat het donker is. Ik sta op en loop naar de kamer waar ik Kevin voor het laatst gezien heb. Ik aarzel als ik voor de deur sta en klop uiteindelijk zacht op de deur. "Binnen." Klinkt een schorre stem.
Annabel.
Ik open de deur en zie Annabel in een bed liggen. Kevin ligt schuin tegen over haar en ze kijken me met een glimlach aan. "Yo, gozer. Een beetje zitten slapen terwijl wij wakker zijn. Schaam je diep." Ik kijk Kevin lachend aan en loop naar hem toe. Ik ga aan zijn voeten zitten en kijk hem aan: "Je hebt het echt gedaan, maatje." Hij gaapt en knikt: "Zeker weten, man maar nu is het mijn beurt om even te pitten." Ik glimlach en knik: "Trusten bro." Ik weet niet of hij het gehoord heeft want hij zit al met zijn ogen gesloten regelmatig in en uit te ademen.
Langzaam sta ik op en draai me naar het bed waar Annabel in ligt. Ze kijkt me aan en er rolt een traan over haar wang. Ik loop naar haar toe en ga zitten op haar heup hoogte. Ik vlecht mijn vingers door de hare en veeg met mijn andere hand de tranen weg. "Het komt allemaal goed, Bella." Ze glimlacht en zegt: "Dat weet ik." Ze tuit haar lippen en langzaam raken mijn lippen die van haar. Haar hand raakt even mijn wang aan. We trekken rustig terug. "Daar had ik echt even behoefte aan." Ik moet lachen en ga door haar haren. "Je bent nog altijd even mooi." Fluister ik naar haar. Haar kaken kleuren langzaam rood en ze kijkt verlegen naar het plafond.
Ik hoor een deur achter me open gaan en ik kijk op. Julia staat in de deuropening met rode ogen. "Hey An. Hoe is het?" Julia loopt eerst even naar Kevin en geeft hem een kus op zijn wang. Daarna gaat ze aan de andere kant van het bed zitten en kijkt naar Annabel. "Goed." Klinkt het uit Annabel haar mond en Julia haar mondhoeken krullen omhoog. "Gelukkig." Fluistert Julia. Ik zie dat Annabel er vermoeid uit ziet en zeg: "Ga maar slapen, wij gaan zo ook." Ze kijkt me aan en knikt. Ik buig me even naar voren en druk een zachte kus op hoor voorhoofd. "I love you." Zeg ik. Ze glimlacht en sluit haar ogen. "I love you to." Ik wrijf met mijn duim over haar wang en sta op. Julia volgt mijn voorbeeld en ze loopt naast me de deur uit. We lopen stil de gang door en ik hoor haar zeggen: "Bedankt Rowan." Verbaasd kijk ik haar aan terwijl ik stil ga staan. Ze blijft voor me stil staan en gaat verder: "Je hebt haar leven verandert." Ik kijk haar aan en zeg: "Maar niet altijd op de goede manier." Ze schudt haar hoofd en zegt: "Ze is veel sterker geworden en dat komt door jou." Ik glimlach en ze slaat haar armen om me heen. Ik knuffel haar terug en zeg: "Het is inderdaad allemaal goed gekomen." Ze knikt en we laten los. We lopen terug en treffen er iedereen aan.
"Hey Rowan, Julia. Hoe gaat het?" Vraagt Grace en ik knik. "Goed." Julia glimlacht en zegt: "Zeker weten." Ze zucht opgelucht en maakt een uitnodigend gebaar naar een paar stoelen. We nemen plaats en praten nog wat met de ouders van Kevin en Annabel.

Na wat gegeten te hebben loop ik terug naar Annabel en Kevin. Ik open de deur en loop zachtjes naar binnen. Ik pak een stoel, een kussen en een deken. Ik ga op de stoel zitten en nestel me in de stoel. Ik kijk nog even naar de slapende Annabel en zie haar vredig liggen.
Ik glimlach en voel een grote last van mij schouders vallen.

Het is eindelijk voorbij.

 Zo sorry dat ik zo laat post! Ik probeer na dit hoofdstuk morgen of overmorgen weer een hoofdstuk te plaatsen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en het boek niet vergeten zijn :D
Jullie zijn echt geweldig!
Comment, vote en natuurlijk lees ;)

Laterzz
XxMy