Dark Blood?!

Verhuizing

Vera pov

Ik reed in mijn zwarte cabrio achter de verhuiswachen aan. De verhuiswachen stopte voor mijn nieuwe huis. Ik stapte uit en smeet de portier dicht. Ik woonde tegen over een herberg. Er kwamen een vrouw, 2 meisjes en 2 jongens naar mij toe gelopen. Ik zuchtte en keek naar ze. "Hoi ik ben Helena" zei de vrouw met zwart kort haar. "Vera" zei ik en gaf haar een hand. "Ik ben Sasha" zei het meisje met bruin lang haar. Ik gaf haar een hand en knikte. "Keelin" zei het meisje met blond haar. Ik gaf haar ook een hand en voelde iets vreemts. "Wilko" zei de jongen met kort zwart haar. Ik gaf hem ook een hand en bij hem voelde ik ook iets vreemts. "Vlad" zei de laatste jongen met bruin kort haar. Ik gaf hem een hand en voelde liefde en ook iets vreemds. "Leuk jullie te ontmoeten" zei ik. Vlad staarde mij aan en ik keek diep in zijn ogen. Ik probeerde zo in zijn gedachten binnen te komen maar dat lukte niet. "Heb je al een baan? Je mag bij mij komen werken in de herberg" zei Helena. Ik stopte met Vlad aan te kijken en keek naar Helena. "Ja graag" zei ik. "Mooi je begint morgen" zei Helena. "Dankje" zei ik. "Moeten we je helpen net uitladen?" vroeg Vlad. "Ja graag" zei ik en knikte. Vlad trok Wilko naar voren. Helena en Sasha liep terug naar de herberg. Ik deed de verhuiswachen open en pakte een doos en liep naar de deur. Ik pakte mijn sleutel uit mijn leren jas en deed hem open. Het was een vrij nieuw huis. Ik zette de doos in de woonkamer. Ik liep naar buiten om Vlad, Wilko en Keelin te helpen. Het voelde vreemd alsof ze ook vreemd en anders waren net als ik. Ik schudden mijn hoofd om mijn gedachtens te vergeten. Na de hele dag was allees uit de verhuiswachten. We liepen naar de herberg om uit te rusten. "En hoe is het?" vroeg Helena. "Ja goed alles is er uit" zei ik. "Blijf anders hier slapen dan kan je morgen inrichten" zei Helena. "Graag" zei ik en ging op de bar kruk zitten. "Wil je wat drinken?" vroeg Vlad vriendelijk. "Nee dankje" zei ik en schudden mijn hoofd. "Oké, ook niet wat eten?" vroeg hij. Ik schudden weer mijn hoofd. Ik zetten mijn hand onder mijn kin en mijn elleboog op de bar en zuchtte zacht. Vlad zette een glas voor me en vulde hem met....tomatensap? "Mag ik eens?" vroeg ik en boog over de bar en rijkte mijn hand naar het glas. Vlad pakte hem snel. Ik zuchtte en ging weer normaal zitten. Iemand kwam binnengelopen. "Jij bent zeker Vera? Ik ben Cooper" zei de man. "Ik ben Vera ja aangenaam" zei ik. "Zeg Vera zin om mee boodschappen te doen?" vroeg Sasha die ineens naast me stond. "Ehm... ja is goed" zei ik en stond op. We liepen de deur uit en sins die kon Sasha haar mond niet houden. Ik vond het niet erg maar ik bleef maar aan Vlad en die tomatensap denken.

Keelin pov

Ik was met Wilko in de geheime kamer. "Wat voelde je presies?" vroeg Vega. "Ik weet het niet presies maar toen ik haar een hand gaf voelde ik iets ouds maar ook jong en iets vreemds" zei ik. "Hmmmm" zei Vega en dacht diep na. Vlad kwam aan lopen. "Jongens je raad nooit wat er gebeurt is" zei Vlad. "Ehm... je schrok van iets dat je nu zo bleek bent als een vampier" lachte Wilko en klopte langzaam op Vlad's schouder. Vlad keek hem aan en ik zuchtte en schudden mijn hoofd. "Nou sorry hoor" zei Wilko en liet Vlad los. "Wat wilde je zeggen Vlad? vroeg Vega. "Wat ik wilde zeggen is dat Vera vreemd deed" zei Vlad. "Hoe bedoel je?" vroeg Wilko. "Ik schonk tomatensap in mijn glas en ze wilde het meteen uit mijn handen trekken" zei Vlad. Ik liep heen en weer en dacht die na. "Wat zit je te denken?" vroeg Vega aan mij. "Huh oh ik ben aan het bedenken wat er presies aan de hand is" zei ik. "Dus kan Vera een wezen zijn?" vroeg Wilko. "Dat kan ja maar we moeten meer bewijs hebben" zei Vega. "Vera is geen wezen" zei Vlad. "Hoe weet je dat?" vroeg Wilko. "Omdat-" zei Vlad maar maakten zijn zin niet af en liep weg. "Wat heeft hij?" vroeg Vega. Ik haalde mijn schouders op.

Vera pov

"Kijk wilde aardbeien" zei Sasha en rende er op af. Ik zuchtte en liep langzaam achter haar aan. Ze knielde voor de aardbeien plant en plukte ze. Ik kreeg ineens rillingen dat betekende dat ik moest bloed drinken. Sasha haalde haar vinger open. Ik snoof het op en kon me niet inhouden. Vlad kwam aan rennen. Gelukkig kwam hij dan kon hij Sasha afleiden. "Hey Vlad, kijk wilde aardbeien" zei Sasha. Ik kon zien welke kleur ogen ik had en ze waren nu nog licht blauw. "Sasha Helena zoekt je" zei Vlad. "Oké ik ga wel terug en dan ga ik een pleister zoeken" zei ze. Ik hielt mijn kaken strak op elkaar. Ik was hevig aan het ademen door mijn neus. "Sasha ga maar" zei Vlad. Sasha huppelde weg, ik wilde er achter aan maar rende de andere kant op. "Vera wacht!" riep Vlad maar ik rende snel weg. Ik voelde dat Vlad achter me aan rende. Ik moest wat doen maar wat? Als ik wilde toveren moest ik transfomeren maar dat kon niet. "Vera stop" zei Vlad. Ik stopte maar ik kon me niet in houden. Ik voelde dat zijn bloed niet stroomde. Vlad stond voor me. Ik ging hyperventileren. "Wat is er toch met je?" vroeg Vlad. Ik gaf geen antwoord. "En waarom wilde je weten wat er in mijn glas zat?" vroeg Vlad. Ik gaf nogsteeds geen antwoord. "Alsjeblieft vertel het me" zei Vlad. "Kan ik niet" zei ik en rende weer weg. Vlad bleef teleurgesteld achter. Toen ik Vlad niet meer zag en voelde tranformeerde ik. Ik toverde een beker Demonenbloed en dronk het helemaal op. Ik voelde me weer stukken beter. Ik was iets helemaal vergeten. Ik heb jullie het nog niet verteld maar ik heb ook een taak daarom woon ik hier. Van mijn moeder moest ik wraak nemen op diegenen die haar vermoord heeft. Iemand genaamt Cooper. Ik maakte van mijn handen hoeken en legte mijn duim op mijn wang en mijn vingers boven mijn wenkbrouw en sloot mijn ogen en consentreede me. Ik opende mijn ogen en mijn waren helemaal wit. Ik zag wat Cooper zag. Hij was in de herberg. Ik knipperde met mijn ogen en liet mijn handen normaal hangen. Ik rende weg en transformeerde terug in mens.