Dark Blood?!

Tegenkeren

Keelin pov

We keken naar de hoofdpoort. Er stond een meisje. "Wacht ik ken jou" zei ik. "Laat Vladimir los" zei ze boos tegen mij. Het meisje kwam me bekend voor. "Nu!" schreeuwde ze. Van angst liet ik Vlad los. "Gooi het look weg" zei ze. Ik gooide het look achter me weg. "Mooi" zei ze. Vlad wilde naar Vera lopen. "Vladimir kom hier" zei het meisje. Vlad gehoorzaamde haar en liep naar haar toe. "Wacht jij bent Reika" zei ik. "Inderdaad elf" zei ze. "Wat ben je van plan?" vroeg Wilko boos. "Dat gaat jullie niks aan" zei ze. "Kom mee Vladje" zei ze en liep met Vlad weg. "Vlad nee!" riep ik maar Vlad negeerde me. We bleven verslagen achter in het dorp. Na enkele minuten gebeurden iets raars met Vera. Ze spartelde niet mee tegen Wilko en was stil. "Wilko laat Vera eens los" zei ik. Wilko liep haar los. "W-wat is er gebeurt?" vroeg ik. "Wat kan je je herinneren?" vroeg ik aan haar. "Ik liep door het drop om het wezen te zoeken en toen zag iets snels bewegen. Het was een vampier en ineens werd er iets in mijn gezicht geblazen" legde ze kort uit. "Waar is Vlad?" vroeg ze erachter aan. Op Vera's leren jas zat rode poeder. Ik veegde wat op mijn hand. "Is dit make-up?" vroeg ik. "N-nee ik had dat eerst niet" zei ze verward. "Dat moet Reika dit gebruikt hebben" zei Wilko. "R-Reika?" vroeg Vera. "Wat heb ik gemist?" "Dat leggen we zo uit" zei ik. "Laten we terug naar de geheime kamer gaan" zei Wilko. Ik keek naar Vega's boek en knikte. We liepen de geheime kamer in. Ik zette Vega's boek terug op zijn boekenhouder. Ik opende zijn boek. "Wat is er gebeurt?" vroeg Vega. "Heb je alles gehoord?" vroeg ik. Hij knikte. "Maar wat is er nou gebeurt?" vroeg Vera. "Vera is weer normaal" zei Vega verbaast. "Ja en dit zat op haar jasje" zei ik en liet het roden poeder zien. "Zit dit op alle slachtoffers?" vroeg Vega. Ik knikte. "Oh nee" zei Vega. "Wat?" vroeg Wilko. "Wie heeft dit poeder in bezit?" vroeg Vega. "Reika" zeiden Wilko en ik in koor. "Dat poeder is heel gevaarlijk. Iedereen die dit over zich heen krijgt haat de gene die ze lief hebben. En ze gaan door tot 1 van hen dood is" zei Vega. "Maar Vera is weer normaal, hoe?" vroeg Wilko. "Wat is er met Vladimir gebeurt?" vroeg Vega. "Reika heeft hem meegenomen" zei ik. "Omdat Vlad bij Vera vandaan is word ze weer normaal" zei Vega. "Dus als Vlad en Vera weer bij elkaar komen dan gaan ze weer vechten?" vroeg ik. "Helaas wel ja" zei Vega. "Kunnen we daar iets aan tegen doen?" vroeg ik. "Nee helelaas niet" zei Vega. "Ik heb misschien een spreuk om voor een tijdje de spreuk van Reika te onderbreken" zei ik. "Maar dat kan ook verkeerd aflopen" zei Vega. "Ja maar we moeten het proberen" zei ik. "Vera transformeer eens want ik heb wat demonenstof nodig" zei ik en liep naar mijn brouwtafel. Vera transformeerde. Ik pakte wat kruiden en andere ingrediënten en deed het in mijn keteltje. Ik transformerde ook. "Vera kan je wat stof hier in doen?" vroeg ik. Vera kwam naast me staan en pakte wat stof uit haar ogen. Ze strooide het in mijn keteltje. Ik roerde er door heen. Ik goot het brouwsel in een flesje. "Wat is het? Het ziet er smerig uit" zei Wilko. "Het is ook nog niet klaar" zei ik. Ik goot wat op mijn hand zette het flesje weg. Ik pakte met mijn vrije hand elfenstof en strooide het over het brouwsel in mijn hand. Het brouwsel zoog zich op in het elfenstof. "Klaar" zei ik. Ik blies het in Vera's  gezicht. "Is het gelukt?" vroeg Vera verward. "Ja" zei ik. "Oké we moeten Vladimir vinden" zei Wilko. "Ja en haast je" zei Vega. We rende met z'n drieën de geheime kamer uit. "Laten we door de achterdeur gaan" zei ik. Wilko transformeerde ook en we ging door de achterdeur het bos in. "Kan je Vlad voelen?" vroeg Wilko. Ik voelde en Wilko rook. "Ik ruik niks" zei Wilko. "Ik voel Vlad. Kom deze kant op" zei ik. Wilko en Vera volgde me. 

Na een tijdje vonden we Vlad en Reika en alle dorpsbewoners? "Wat doet iedereen hier?" vroeg Vera. "Geen idee maar we moeten Vlad terug krijgen" gromde Wilko boos. We zaten verstopt achter een paar struiken. "Maar hoe moeten we Vladimir normaal krijgen?" vroeg Vera. "Ik heb een idee. Wilko leid Reika af en ik zorg voor Vlad" zei ik. "En ik dan?" vroeg Vera. "Jij moet hier blijven, ik weet namelijk niet wanneer de spreuk is uit gewerkt" zei Keelin. Vera zuchtte. Wilko stond op en deed wat hij moest doen. Wilko rende naar Reika. "Hey bloedzuiger" zei Wilko uitdagend. "Grijp hem" zei Reika. Een paar dorpelingen rende achter Wilko aan. "Dit is niet wat ik wilde" mompelde ik.

Vera pov

Keelin rende de struiken uit richting Reika. Keelin deed een spreuk maar Reika had haar al eerder door. Een paar dorpelingen grepen haar vast. "Ik moet wat doen" dacht ik. Ik keek naar mijn handen en staatde specifiek naar mijn lange zwarte nagels. Ik bewoog mijn hoofd niet maar ik keek omhoog naar Vlad en Reika. Ik werd boos en rende naar Reika. Ik greep haar vast. "Vladimir" zei ze. Vlad keerde tegen me. Hij greep mij vast waardoor ik Reika wel moest los laten. "Vlad ik ben het" zei ik en probeerde me los te rukken. "Spaar je praatje Vera. Vlad luisterd alleen nog maar naar mij" zei ze en lachte vlas. "Waarom ben je hier?" vroeg ik. "Ik hou van Vlad" zei ze. "Dat zei je de vorige keer ook, en Vlad houd van mij niet van jou" zei ik boos. "Ja maar nu meen ik het, mijn vorige vriend heeft me gebreukt hij hielt niet van me" zei ze. "Ja en Vlad houd nieg van jou" zei ik boos. "Nu wel, door dit toverpoeder" zei ze en liet het poeder zien met een vals lachje. Ik was zo boos dat ik me zo hard los rukte dat Vlad op de grond viel. Ik rende kwaad op Reika af. Ik greep haar bij haar keel en drukte haar tegen de grond. Ineens greep me iemand bij mijn schouders het was Vladimir. Hij rukte me van Reika. "Vlad ik wil niet tegen je vechten" zei ik en stak mijn hand uit. "Maar ik wel tegen jou" zei hij. Hij rende op vampiersnelheid naar me toe en drukte me tegen een boom. Ik moest wat bedenken. Ik duwde Vlad van me af. Ik pakte demonenstof. Vlad wilde weer naar me toe rennen maar ik was hem voor. "Expecto" riep ik en gooide het stof naar Vlad. Vlad stond stil. Keelin en Wilko kwamen aan rennen. "Wat nu?" vroeg ik. Keelin en ik streste hem. Keelin voelde in haar tasje die aan haar riem hing. Ze pakte het brouwsel die ze ook bij mij had gebruikt. Ze deed het zelfde en deed de spreuk op Vlad. Vlad bewoog weer en was normaal. "Nee nee alsjeblieft" zei Reika. "Ad Inferos!" riep Keelin en Reika ging terug. "Kan iemand me vertellen wat er is gebeurt?" vroeg Vlad toe Reika weg was. We vertelde hem onderweg terug naar de herberg hem alles. We waren terug in ons woonkamertje. We waren weer in onze mensen gedaante getransformeerd. Het was al laat. "Ik ga slapen" zei Keelin. "Ik ook" zei Wilko. "Weltrusten" zei ik. Wilko en Keelin liepen naar boven. "Hé" zei Vlad ineens. Ik draaide me om naar hem. "Sorry" zei hij. "Maakt niet uit je bent in ieder geval in orde" zei ik en gaf hen een knuffel. We bleven nog even met elkaar praten en toen gingen we ook slapen.