Dark Blood?!

Een nieuw Nachtwacht of niet?

Vera pov

"Laat ze los" gilde ik. Ik probeerde me weer los te rukken. "En waarom zou ik?" zei de Safnari. "Wie is dat?" vroeg Keelin. "De Safnari" zei ik. "Hij weer?" vroeg Keelin. Ik knikte. Ik keek naar Vlad. Hij lag op de grond onder het net met knoflook. Wilko lag ook op de grond met de zilvere ketting om. "Neem ze mee" zei de Safnari. "Nee!" riep ik. Romy nam Keelin mee. "Au laat me los" jammerde ze. "Laat ze los je zie dat ze alle 3 pijn hebben!" gilde ik. De safnari greep mijn keel vast. "Kop houden Demontje. Hier na ben jij aan de buurt" lachte hij. Ik kreeg bijna geen lucht. Hij liet me los en ik viel op de grond. Ik huilden. Ik pakte de kettingen en rukte nog maals. Romy kwam terug en deed mijn celdeur open. Hij maaken mijn kettingen los. Hij hield me stevig vast. "Waar gaan we heen?" vroeg ik. "Dat zie je zo wel" zei hij. We liepen naar een grote zaal. Aan de andere kan van de zaal stond een grote zwarte troon. Links aan de muur zaten Keelin, Wilko en Vlad met hun handen omhoog net als ik vast. Alleen hun kettingen gingen helemaal naar het plafon. Keelin kwam net met haar tenen op de grond. Naast Vlad's linker pools hing knoflook. Bij Wilko's rechter pools hing de zilvere ketting. Romy hielt me nog steeds stevig vast. "Nachtwachters" zei de Safnari. "De tijd van de wraak is aangebroken" zei hij verder. "Wat ben je van plan?" schreeuwde Keelin. "Vera's kracht afnemen en jullie vernietigen" zei hij. "Als je het maar laat!" gilde en snauwde ik. "Een pittige Demon" zei hij en pakte mijn kin vast. "Stop daar mee" snauwde ik en schopte tegen zijn scheenbeen. "En nog agresief ook" lachte hij en liet me los. Ik keek naar Vlad en Wilko. Hun hoofden hingen naar beneden. "Laten we een deal sluiten!" schreeude ik. De safnari draaide zich om. "Als je het zilver en de knoflook weg haal mag je me kracht en ik geef geen tegenweer" zei ik. De safnari stond weer voor mij. "Deal?" voeg hij. "Deal" zei ik en knikte. De safnari gooide het knoflook en de zilvere ketting weg. Vlad en Wilko keken op. "Goed" zei de safnari. "Zonder tegenweer" zei Romy en liet mij los. Ik knikte. De safnari stond voor me. "Vera laat dit niet gebeuren" zei Vlad. Romy rende naar Vlad en wilde het knoflook pakken. "Dat was niet de deal!" zei ik. Romy hielt het knoflook bij Vlad. De safnari keek naar Romy. Ik transfomeerde. Ik pakte stof. "Kadoend!" riep ik en gooide het stof naar de Safnari. "Dat hadden we niet afgesproken" zei hij. "Klopt" zei ik. De Safnari vloog naar de zwarte troon. Ik pakte weer stof. "Expecto" zei ik en gooide het stof over Romy heen. Romy stond stil. Ik pakte de sleutels uit Romy's broekzak. Ik maakte snel Keelin, Vlad en Wilko los. "Rennen" zei ik. We rende de zaal uit. "Wij kunnen niet transfomeeren" zei Keelin. "Hoe komen we terug?" vroeg ik. "Vega zei dat jij dat wist" zei Wilko. "Nee dat weet ik niet" zei ik. "Wist ik wel" zei Keelin. "Hoezo?" vroeg Wilko. "We zijn hier om haar te redden en nu komen we niet meer terug" zei Wilko. "Kijk" zei Keelin. Ze pakte een klein boekje. "Waar haal je die vandaan?" vroeg Vlad. "Toen we weg gingen heb ik het boekje om de poort te openen mee genomen en achter tussen mijn riem gestopt" zei Keelin. "Slim" zei Wilko. "Laten we snel terug gaan want mijn spruuk is bijna uitgewerkt" zei ik. Keelin gaf mij het boekje en ik las de spreuk op.

Vlad pov

We stonden weer in het bos waar we ook naar de onderwereld gingen. De schuur in de grond was weg. "Het is gelukt" zei Keelin. Vera was nog getransfomeerd. "Maar waarom kon Vera wel transfomeeren?" vroeg Wilko. "Omdat een Demon duister is en in de onderwereld ook duistere magie is kon zij wel" legte Keelin uit. Vera transfomeerde terug. "Ik en Wilko gaan naar Vega en vertellen wat er is gebeurt" zei Keelin. Ik knikte. Keelin en Wilko rende weg. "Sorry" zei Vera en draaide zich om naar mij. "Het geeft niet" zei ik. "Ja wel, ik ben een gevaar voor jullie" zei ze. "Vera nee" zei ik. "Ja wel ik heb jou bijna gedood en net bijna Wilko" zei ze. "Dat met mij kwam door de Shifter" zei ik. "Maar als nog" zei ze. "Vega had gelijk, ik ben een gevaar voor de wereld" zei ze zacht en ze keerde mij de rug toe. Ik liep naar haar en pakte haar middel vast. "Je bent geen gevaar want daar help ik je bij" zei ik. Vera draaide zich om en keek mij aan. Ik gaf haar een knuffel. Ik legte mijn kin op haar hoofd. "Vera wat er ook gebeurt ik bescherm je" zei ik. Vera keek mij aan. "Wil je deze nog terug?" lachte ik en hielt haar ring omhoog. Ze glimlachte. Ik pakte haar hand en schoof hem om haar vinger. Ik gaf haar weer een knuffel. "Laten we terug gaan" zei ze. Ik knikte en pakte haar hand. "Wil je ons liedje zingen?" vroeg ik. Vera lachte en knikte. Ze schraapte haar keel en zong.

Ik genoot van haar lied. Het was bijzonder net al zij. We liepen lang door het bos. Toen Vera klaar was met zingen waren we bijna terug en het was al bijna donker. We waren terug en we liepen naar ons woonkamertje. "Ah daar zijn jullie" zei Keelin. "Vlad schaken?" vroeg Wilko. Ik knikte en ging tegenover Wilko zitten. Vega was aan het schilderen. "Laten wij ook gaan tekenen" hoode ik Vera tegen Keelin zeggen. Ze gingen aan de andere kant van de tafel zitten en gingen grappige dingen tekenen. Wilko en ik speelde 4 potjes en daarna gingen we met z'n allen naar boven. "Weltrusten Vlad" zei Vera. "Slaapzacht Vera" zei ik en gaf haar een kus.