Dark Blood?!

We zijn Demonen

Keelin pov

Ik keek in de spiegel. Mijn pupillen zette uit tot ik helemaal zwarte ogen heb. Na 2 seconden kwam weer mijn blauwe ogen terug. "Het is gelukt" zei ik. "En nu?" vroeg Wilko. "Naar het krachtveld" zei ik. "Wacht neem mij mee" zei Vega. Vlad nam Vega mee. We rende naar het krachtveld. "Ik ga wel eerst" zei ik. Ik liep ee door heen en zag een groten zwarte poort staan. Vlad kwam ook en Wilko was er ook. "Kom" zei ik. We liepen richting de poort. We hoorde gekras. 3 zwarte roofvogels kwamen op ons af. We rende de poort in.

Vera pov

Ik trok mijn zwaard. "Wie is daar?" riep ik weer. Iemand sprong de stuiken uit. "W-wacht" zei de gene. Ik had mijn zwaard tegen de zijkand van zijn nek gelegt. "Ik wil je helpen" zei de stem. Het was een meisje. Ze had ook een mantel om en ze had een grote capison op waardoor ik haar gezicht niet kon zien. Ze de kap af. "Ik heet Flumine. Ik ben de dochter van de koning en de koningin" zei ze. "Dus jij bent dan mijn nichtje" zei ik. "Ja klopt" zei ze. "Kan je me uitleggen wat hier gebeurt?" vroeg ik. "Helaas niet ik weet het zelf ook niet. Mijn vader doet al sins ik geboren ben al heel raar" zei ze. "Mijn zus is in het kasteel ze wilde niet mee" zei ze. "Ze is alleen maar bezig met koningin worden. Ik daarintegen ben daar helemaal niet mee bezig" zei ze. "Oké" zei ik. Ineens hoorde we wachters. "Ik lijt ze af ze zoeken mij" zei Flumine. Ik knikte. Flumine rende het bos in. Ineens kwam er fel wit licht uit het portaal.

Ik keek naar het portaal en er kwamen 3 draken met 2 jongens en 1 meisje er op uit het portaal. "Keelin? Wilko? Vladimir?" vroeg ik. "Vera?" vroeg ze in koor. Ze gleden van hun draken af. Wilko had een donker blauwe draak de zelfde als mij, Keelin had een licht blauwe ook de zelfde als mij en Vlad had een borduur rode draak ook de zelfde als mij. Keelin had de zelfde kleren als mij aan alleen dan in het licht blauw, ze had ook een hoge staart in. Vlad en Wilko hadden allebei een lange broek aan met laarzen aan en ook een jasje net als ik alleen hadden hun geen riempje maar gewoon knopen. Vlad was helemaal in het borduur rood en Wilko in het donker blauw. "Wat doen jullie hier?" vroeg ik. "Jou zoeken" zei Vlad en gaf me een knuffel. Draconis begon te grommen. Vlad liet me los. "Draconis het is goed" zei ik en aaide hem. Draconis stopte en ging liggen. "Hebben jullie al namen voor jullie draken?" vroeg ik. "Hmm ja" zei Keelin. "Undecim" zei ze. "Ik weet niks" zei Wilko. "Oeh wat dacht je van Lupus" zei ik. "Ja das wel mooi" zei Wilko en aaide Lupus. "Sanguis is wat voor jou draak Vlad" zei Keelin. "Oké" zei Vlad. "Kijk wat we aan hebben" zei Keelin. Ze draaide een rondje. Wilko keek naar zijn zwaard. "Hoe zijn jullie door het portaal gekomen?" vroeg ik. "We hebben jou bloed in ons" zei Vlad. Ik keek hem verbaast aan. "Ik had wat bloed van je en ik heb een brouwsel gemaakt en in ons gespoten. Als we uit het portaal komen dan verdwijnd het" zei Keelin. "Oké" zei ik. Keelin dacht aan iets en schrok. "Is Vega wel meegekomen?" vroeg ze en keek naar Vlad. Vlad had het boek van Vega niet vast. "Daar achter je riem" zei Wilko. Achter de riem van Vlad zat een perkament rol. Hij pakte het en rolde hem open. Vega stond er op. "Wow wat was er nou gebeurt?" vroeg hij. We moesten allemaal lachten. Ineens hoorden we mannen stemmen roepen. "De wachter. Kom we moeten hier weg" zei ik. Ik stapte op Draconis. Keelin, Wilko en Vlad stapte op hun draken. We vlogen omhoog. Keelin gilde net als ik. "Keelin het er gebeurt niks je moet in Undecim geloven" zei ik. Keelin probeerde rustig te worden. Ze ging recht op zitten. "Oké ik kan dit" mompelde ze. Keelin kon op haar draak zitten. We zongen samen een liedje (zie het liedje hier boven) "Kijk een vesting" zei Vlad na ons lied en wees naar beneden. We keken naar beneden. Op een open gras vlakte stonden houten palen in de grond in een ovale vorm. Het hek stopte bij een grot. "Laten we landen en kijken" zei ik. We landen op de openplek. We stapte af. "Blij hier" zei ik tegen Draconis. De draken bleven achter. We liepen naar de houten poort. Ik legde mijn handen op de poort om hem open te duwen maar ik was niet sterk genoeg. "Vlad, Wilko willen jullie even helpen?" vroeg ik fluisterend. Vlad en Wilko liepen naar me toe en we duwden de poort open. De binnen plaats was leeg. In het gras stonden tentjes van dierenhuid. In het midden van de binnen plaats sond een groot kampvuur die uit was. Boven het kampvuur hing aan een ijzeren ketting een kookpot met een houten lepel er in. Hier en daar lagen wat spullen. "Hallo?" vroeg ik zacht. Keelin stond nu ook bij ons. We liepen langzaam de binnenplaats op. "Hallo?" vroeg Keelin maar dan harder. Misschien was dat iets te hard. Ineens hoorden we geschreeuw van mannen. Mensen rende op ons af vanuit de grot en de tenten. Ineens werd er een groot net op ons gegooit. "Hé!" riep ik. We probeerden het net van ons af te krikgen maar door de paniek lukt dat niet. Een man pakte mij bij mijn bovenarm en die van Keelin. "Au laat me los je doet me pijn!" krijsten Keelin en in. "Hé laat hun gaan!" riep Vlad. "Kop dicht" zei een man en greep hem vast. Wilko werd ook vast gegrepen. Hij huilden als een wolf. "Wat heeft hij?" vroeg een man. De man die mij en Keelin vast had haalden zijn schouders op. "Neem ze mee naar binnen" zei een andere man. De man die mij en Keelin vast hielt deed ons pijn. "Au je doet me pijn" zei ik. "Laat hun los je ziet dat je ze pijn doet" zei Vlad. "Kop houden" zei de man die Vlad vast hielt en trok hem heel hard naar achteren. We werden de grot in gesleurt.