Dark Blood?!

Een beest in Schemermeer

Vera pov

De haan kraaide. Ik rekte me uit. Ik staarde naar het plafon en zuchtte. Ik sprong uit bed en kleede me aan. Zo als altijd: donker rode shirt, zwarte leren jas, zwarte strakken broek en mijn blokhakken enkel laarsjes. Ik keek door het sleutel gat van de kast en zag dat Vlad nog sliep. Ik glimlache. Ik liep naar beneden. Helena stond achter de bar. "Goedemorgen" zei ik heel vrolijk. "Goedemorgen, jij bent vrolijk" zei Helena. "Hmm-mm" zei ik en ging op de bar kruk zitten. "Waar is Shasa?" vroeg ik. "Ze is met een vriendin naar de stad" zei Helena. "Nu al het is pas..." ik keek naar de klok. "...9 uur" zei ik. "Ja maar als je een dagje naar de stad wilt dan moet je wel" zei Helena. Ik lachen. De deur ging open en 3 mensen kwam naar binnen. "Hey Vera" zei Verliena. "Hey" zei ik en liep snel naar hun. Ik gaf Verliena een knuffel. "Oh" zei en draaide me om. "Helena dit is mijn zus Verliena en mijn ouders Violet en Dirk" zei ik tegen Helena. "Hallo, welkom in Scheemermeer" zei Helena. "Ze woonde al hier alleen zijn ze verhuist" zei ik snel. "Ah oké" zei Helena. "Ik moet even naar de kelder" zei Helena. Ik knikte. Helena liep naar de kelder. "Hier" zei ik en gaf mijn huissleutels. "Mogen wij in jou huis wonen?" vroeg mijn moeder. "Ja tuurlijk ik woon nu hier" zei ik. "Nou ja wonen" lachte ik. "Dankje" zei mijn moeder en gaf mij een knuffel. "Zien jullie daar die blauwe deur?" vroeg ik en wees naar buiten. "Ja" zei Verliena. "Daar is het" zei ik. "Cool kom" zei Verliena en trok mijn ouders naar buiten. Ik giegelde. Ik zag dat ze naar binnen gingen. Helena kwam terug. "Ik moet naar de winkel ben zo terug" zei ze. "Is goed" zei ik. Helena ging weg. Ik liep naar de keuken om tomaten soep te maken voor Keelin, Vlad en Wilko. Ik pakte een kookpan en deed er water in en zette hem op het vuur. Na een kwartier hoorde ik iemand naar beneden komen. "Hoi" zei Vlad. Ik snee de laatste tomaat. "Hey" zei ik en snee door. "Auw" zei ik. Ik snee in mijn vinger. Vlad liep met snelle passen naar mij toe. Zwart bloed kwam uit mijn linker wijsvinger. "Je hebt inderdaad zwart bloed" zei Vlad verrasst. Ik keek Vlad aan. "Sorry" zei hij. Ik stopte mijn vinger in mijn mond. "Hem gemeest smel bijm Demomem" zei ik met mijn vinger in mijn mond. "Wat?" vroeg Vlad. "Het geneest snel bij Demonen" zei ik een beetje geïrriteerd. Ik keek naar de soep. "Oh chips" zei ik. Ik pakte de lepel en roerde in de soep. Ik keek naar mijn vinger. Het was al genezen. "Ik zei het toch" zei ik en liet hem zien. "Hoe dan?" vroeg ik. "Ik heb in mijn speeksel een genezings kracht" zei ik. "Cool" zei Vlad. Ik pakte de tomaten en gooide het in de soep. Ik pureerde het. Vlad kwam naast me staan. "Mmm ruikt lekker" zei hij. Ik lachte. "Tomantensap?" vroeg ik. "Wat denk je zelf" lachte hij. Ik lachte ook en pakte een glas en schonk het in. "Hier" zei ik. "Dankje" zei hij. "Maar wat eet je nou" zei Vlad. "Demonenbloed, alleen soms als het moet gewoon eten" zei ik. "Ah oké" zei Vlad en nam een slok. "Waar zijn Keelin en Wilko?" vroeg Vlad. Ik haalde mijn schouders op. "Zijn ze niet boven?" vroeg ik. Vlad schudden zijn hoofd en nam weer een slok. Ik pakte een andere glas en deed er water in voor mezelf. Ik dronk het in 1 keer op. "Kom dan gaan we ze zoeken" zei ik en zette mijn glas op de bar. Vlad knikte en zetten zijn lege glas ook op de bar. We liepen via de achterdeur naar buiten.

We liepen een kwartier door het bos. "Wilko! Keelin!" riep ik. Vlad liep voor me uit. Ik keek naar links en zach op een boom klauw sporen. Ik keek op de grond en zag voetsporen. "Vlad" zei ik en legte mijn hand op de boom naast de klauw spoor. Vlad kwam aan rennen. "Van welk dier?" vroeg hij. Ik hield mijn van voor het spoor 5 centimeter er van af. Ik sloot mijn ogen. "Een weerwolf" zei ik en opende mijn ogen. "Zouden Keelin Wilko meegenomen zijn?" vroeg ik. "Dat kan" zei Vlad. "Probeer Keelin en Wilko te voelen" zei Vlad. Ik knikte en voelde. Ik draaide langzaam om. "Deze kant op" zei ik. We liepen baar het oosten. "Daar" zei ik. We gingen achter een boom staan. "Jij kan bijna alle krachten gebruik Wilko's gehoor" zei Vlad. Ik knikte. Ik stond tegen de boom aan en Vlad tegen mijn rug. "Hoor je wat?" vroeg hij. "Als je stopt met in mijn nek te hijgen wel ja" grapte ik. Vlad stopte. Ik zag een meisje getransfomeerd naar buiten komen. "Wat wil je?" hoorde ik Keelin zeggen. "Bemoei je er niet mee elf" zei het meisje. Ik sloot mijn ogen. "Wat ga je doen?" vroeg Vlad. "Ik heb in het verlaten huis een nieuwe kracht ontdekt, door muren kijken" zei ik met mijn ogen dicht. Ik concentreede me en opende de mijn ogen. Ik keek door de muren van het houthakkers hutje. "Keelin zit op een stoel vast gebonden en Wilko ook en een zilvere ketting" zei ik. "Is het normaal dat je ogen helemaal bloedrood zijn?" vroeg Vlad. "Jep" zei ik. Ik bleef staren naar het huis. "Weg" zei ik en duwde Vlad weg. Ik knipperde met mijn ogen. Ik hoorde voetstappen dichter bij komen. "Rennen" zei ik. Vlad en ik rende zo snel mogelijk weg. "Wat is er?" vroeg Vlad. "Ze heeft ons gezien en ze zit achter ons aan" hijgte ik. Vlad pakte me op en we rende op vampier snelheid weg. Ik sloeg mijn armen om zijn nek zo dat ik niet viel. Mijn benen lagen over zijn linker arm en hij onderstuunde mijn rug met zijn rechterarm. "Doe je dit vaker?" vroeg ik. "Soms met Keelin en 2 keer toen jij bewusteloos was" zei Vlad. "Wauw" zei ik. "Stop maar" zei ik. Vald stopte met rennen en hij zette me op de grond. "En nu?" vroeg Vlad. "Transfomeeren en Keelin en Wilko bevrijden" zei ik. Vlad knikte. We transfomeerde. Ik zette mijn handen om mijn hoofd in een hoek om in iemands ogen te kijken. Ik sloot mijn ogen. Ik opende mijn ogen en ze waren helemaal wit. "In wie zit je?" vroeg Vlad. "In dat meisje" zei ik. "Waar is ze?" vroeg Vlad.