Dark Blood?!

Het verhaal

Vera pov

We waren in de grot. Ik kon het niet een bewonderen omdat we meteen werden mee genomen naar de cellen. We werden vastgebonden met onze handen met touw en werden in een cel gezet. "En hou je koest" zei een man en liep weg. "En nu?" vroeg Keelin. "Vladimir kom eens" zei ik. Vlad kwam naar me toe. "Draai je om" zei ik. "Wat ben je van plan?" vroeg hij. "Dat zie je zo draai je om" zei ik rustig. Vlad draaide zich om met zijn rug naar me toen. Ik draaide me ook om en ging met mijn rug tegen die van hem staan. Ik probeerde met mijn vastgebonden handen zijn touw los te krijgen. Keelin kwam er bij staan en zag wat er gebeurden. "Vera je moet iets op je tenen staan" zei ze. Ik ging om mijn tenen staan en stond nu goed om Vlad los te maken. Na 2 minuten aan het touw zitten kreeg ik hem los. Vlad was los. Hij maakte mijn los. Ik maakte Keelin los en Vlad Wilko. "En hoe komen we hier uit?" vroeg Wilko. "Transfomeren?" vroeg Vlad. We prbeerde te transfomeren en het lukte. Keelin pakte Elfenstof. "Kadoent" zei ze en gooide het stof op het tralies. Er gebeurde niks. "Het is niet sterk genoeg" zei Vlad. "Misschien moeten jullie het samen doen" zei Wilko. Ik keek naar Keelin en zij keek naar mij. We gaven elkaar een kort knikje. Keelin pakte Elfenstof en ik Demonenstof. "Klaar?" vroeg Keelin. Ik knikte. "Kadoent" zeiden we samen en we gooide het naar het tralies. Een harde knal glamde door de grot. "Dat hebben ze volgens mij gehoord" zei Wilko. Ineens hoorden we mannen schreeuwen. "Ja dat hebben ze gehoord" zei Wilko. "Rennen" zei Keelin. "Waarheen?" vroeg ik. Ze voelde. "Deze kant op" zei ze. We rende weg maar Vlad bleef staan. "Vladimir!" riep ik. "Ga ik kom zo" zei hij. Ik knikte. We rende met z'n drieën weg. Ineens hoorden we een harde knal en alles begon te schudden. "Wat gebeurt er?" vroeg ik. Vlad kwam aan rennen op vampier snelheid. "Ik heb de grot laten instorten alleen nu stort dit gedeelte waar wij zitten ook in" zei Vlad. "En nu?" vroeg Keelin. "Wacht" zei ik. Ik pakte Vlad's hand en die van Keelin. "Pak elkaars handen" zei ik. "Wat ga je doen?" vroeg Wilko. Ik negeerde hem. "Keelin weer je die spreuk nog van het teleporteren die ik je een keer liet zien?" vroeg ik. "Ja  hoezo?" vroeg ze. "Laten we die spreuk doen" zei ik. Ze kinkte. We sloten allebei onze ogen en zeiden de spreuk. We stonden nu op de binnenplaats. "Oeps" zeiden Keelin en ik. De mensen kwamen naar buiten en keken ons aan. "Maar dat zijn ze" zei een vrouw. "Dat is Vera" zei een man.

We werden naar binnen begelijt. Ik wilde terug transfomeren maar Keelin hielt me tegen. "Voor de zekerheid blijf getransfomeerd" zei ze. Ik knikte. Een man met een wit en bruin gewaat kwam aan lopen. Hij had een lange houten staf vast. Hij had kort vies bruin haar en bruine ogen. "Welkom" zei hij. "Ik stel me even voor ik heet Sebastiaan. Ik ben de leider hier" zei hij. "Dit zijn Keelin, Wilko en Vladimir en ik heet V..." zei ik maar hij onderbrak me. "Vera dat weten we" zei hij. "Hoe kennen jullie mijn naam" zei ik. "Iedereen weet wie je bent je bent het nichtje van de koning en koningin" zei een man. Ik keek over mijn schouder naar Keelin, Wilko en Vlad. "Waarom na zoveel jaren ontmoed ik ineens al mijn familieleden?" vroeg ik. Sebastiaan keek me raar aan. Ik zuchtten. "Eerst ontmoet ik mijn dode ouders en zus, daarna wek ik ze weer tot leven met de hulp van Keelin, daana blijkt dat mijn moeder niet mijn echten moeder is, dan dood ze mijn vader, dan ontmoet ik mijn echte moeder blijkt dat ze slecht is ze dood mij en nu dit ineens" zei ik kort samengevast. Sebastiaan knipperde met zijn ogen. "Laat ook maar" zei ik. "Ik zal jullie een verhaal vertellen. Kom mee" zei hij. We liepen naar buiten en zaten bij het kampvuur. Niemand was buiten. We waren terug getransfomeerd. "Zijn jullie bannelingen?" vroeg Keelin. Sebastiaan keek haar aan. "Nee we zijn gevlucht uit de stad voor de koning en de koningin" zei hij. "Waarom?" vroeg Wilko. "Dat ga ik jullie vertellen" zei hij. "Koning Gevart en koningin Liesbeht waren gelukkig. Ze hebben 2 dochters Sara en Flumine. Elke dag liepen de koning en koningin over het dorpsplein. Maar op een dag werd de koning ziek. De oudste dochter Sara was nog te jong om koningin te worden. Na een week was de koning weer beter maar hij was niet meer zich zelf. Vanaf die dag ging het slecht met de bevolking. Er was niks te eten enzo. Daarom zijn wij gevlucht" vertelde Sebastiaan. "Dus wij moeten jullie hielpen?" vroeg Wilko. "Ja" zei Sebastiaan. "Ik heb de koning al gezien" zei ik. Iedereen keek me raar aan. "Ze hadden mij gevangen genomen maar de koningin hielp me ontsnappen" zei ik. "Ik voelde al dat er iets niet klopt aan de koning" zei ik. "Wat voelde je?" vroeg Keelin. "Het voelde als een duistere Demon" zei ik. "Zijn alle bewoners Demonen?" vroeg Keelin aan Sebastiaan. "Nee alleen de draken en de koning en de koningin. Sara en Flumine zijn het nog niet" zei Sebastiaan. "Misschien is de koning over genomen door een duistere Demon" zei ik. "Dat kan maar hoe wil je hem verslaan en uit hem krijgen?" vroeg Vlad. "Elke Demon kan je oproepen door een teken. Als we het teken van de Demon vinden die in de koning zit kunnen we hem oproepen en terugsturen" zei ik. "En als plan B kan ik een brouwsel maken die de koning moet drinken zodat alleen de Demon weggestruurt word" zei Keelin. "Waar wachten we dan nog op?" vroeg Wilko en stond op. We stonden allemaal op behalven Sebastiaan. "Wacht" zei hij en hij stond ook op. "Jullie vergeten de wachters. Ze zoeken overal naar je Vera" zei hij. "Hoezo?" vroeg ik. "De koning heeft een adelaar waardoor hij kan zien over het land door zijn glazebol" zei hij. "We letten wel op" zei ik. We liepen naar de poort. "Hier" zei een meisje. Ze gaf ons allemaal een mantel met een capison. Ik had een zwarte, Vlad een borduur rode, Wilko een donker blauwe en Keelin een licht blauwe. "Wees voorzichtig" zei Sebastiaan. "Het kom goed" zei ik. "Ga naar de herberg daar kunnen jullie overnachten" zei Sebastaan. "Vera jou draak weet waar het is" zek hij er achteraan. Ik knikte en we klommen op onze draken. "Succes" zei hij en zwaaide. We zwaaide terug en we vlogen omhoog.