Dark Blood?!

"Vlad wat is er?"

Vera pov

Ik liep achter Vlad aan. Hij zat op de kleine waterput. "Vlad wat is er?" vroeg hij. Hij veegde een traan weg met zijn mouw. "Ik eh..." zei hij. Ik lengte mijn hand op zijn schouder. "Vara mag ik even met mijn zoon praten?" vroeg Roman die achter mij stond. "Het is Vera" zei ik en keek hem aan. Ik liep weg en liet langzaam mijn hand van Vlad schouder afglijden. Het raakte me van binnen dat Vlad niet lekker in zijn fel zat. Ik liep naar Keelin en Wilko. "Er is iets..." zei ik alleen ze luisterde niet. "Wat een vreemde lucht" zei Keelin. Het werd donker. Donkere wolken kwamen over Schemermeer heen. Een bliksem inslag raakte een kraampje. "Niks aan de hand!" riep Cooper en pakte een emmer. Hij gooide de inhoud over het kraampje alleen de emmer was leegt. "WILKO!" riep hij. Wilko had geen genoeg bluswater klaar gezet. Wilko pakte 2 andere emmers en hielp Cooper en Sasha. Ik keek over mijn schouder naar Vlad en Roman. Roman keek naar mij verbaast en weer naar Vlad. Zou Vlad het over ons hebben verteld? Ik keek weer naar het kraampje. "Dankje Sasha" zei Cooper. Wilko kwam weer bij ons staan. "Hier klopt iets niet" zei Keelin en voelde in de lucht. "Inderdaad" zei ik. "Kom mee er is iets meer aan de hand" zei Wilko en hij trok mij en Keelin mee naar Vlad. "Heb je het hen al verteld?" vroeg Roman. "Nee" zei Vlad. Vega kwam bij hun staan. "Vega waarom heeft hij niks verteld?" vroeg Roman. "Dan kan hij het nu vertellen" zei Wilko. Roman, Vega en Vlad keken ons aan. Vlad ging staan. "Ik eh moet uit de Nachtwacht" zei Vlad terwijl zijn vader hem streng aan keek. "WAT!" riepen wij 3 in koor. "Vlad zeg dat het niet waar is" zei ik en pakte zijn handen. "Het is waar Vare" zei Roman. Ik werd echt gek van hem. "Waarom Vlad?" vroeg Keelin. Ik liep naar achteren en stond weee naast Keelin en Vega. "Waarom blijf je niet?" vroeg Wilko. "Ik heb geen keus oké!" zei Vlad en liep richting de herberg. Ik rende achter hem aan. We gingen allemaal naar binnen in de geheime kamer. We stonden allemaal om de tafel. Wilko stond naast Keelin, Keelin naast Vlad, ik naast Vlad, Gideon naast mij, Roman naast Gideon en Vega. "Waarom moet Vlad weg?" vroeg Keelin. "Vlad is al langer lid van de Nachtwacht dan jullie" zei Roman. "We hebben een wet ingezet om jullie te beschermen" zei Roman. "Na 77 jaar in de Nachtwacht moet die gene weg die wet hebben we ingezet omdat we ons leven hebben gerisceert tegen Nemmiza, we sloten haar op in haar poort der zielen omdat ze de wereld wilde veroveren. Met de Moria spreuk sloten we haar op alleen Juno ging mee met haar de poort in" zei Vega. "En ik ben trots dat mijn zoon die tijd heeft gehad" zei Roman blij. "En wil je dat Vlad?" vroeg Wilko een beetje boos. "Nee natuurlijk niet" zei Vlad boos. "En Gideon neemt mijn zoons plaats in" zei Roman. "WAT die mislukte goochelaar?" zei Wilko boos. "Als dat zo is stop ik er ook mee" zei Wilko en liep weg. "Wilko koppige wolf blijf hier" riep Vega maar Wilko was al weg. Vlad liep ook weg. "Keelin?" vroeg Vega. "Als het zo moet stop ik ook" zei Keelin en liep weg. Vega keek naar mij. "Gelukkig blijft Vreia nog" zei Roman. "Ten eerste is het VERA, ten tweede ontmoet ik eindelijk de vader van mijn vriendje en geeft hij slecht nieuws dat mijn vriendje weg moet en ik hem nooit meer kan zien. En bedankt hé!" zei ik woedend. Ik liep naar de deur en zei: "Vlad wacht even". Vega, Roman en Gideon bleven achter. Ik liep de herberg uit en zocht op het plein naar Vlad. Ik voelde waar Vlad was en rende naar hem toe. Hij liep over een stenen weg in het bos. Ik rende naar hem toe. "Vlad!" riep ik. Het leek net of alles in slow motion was. Vlad draaide zich om en keek me aan. Ik rende nog harden. Ik greep Vlad vast en gaf hem een knuffel. Ik kwam met z'n harde vaart aan dat Vlad en ik bijna omvielen. "Het spijt me zo" zei ik zacht en ik moets huilen. "Ik wil niet dat je weggaat" zei ik. Tranen rolde snel over mijn wangen. Ik keek Vlad aan. "Laat me niet alleen" huilde ik zacht. "Ik laat je nooit alleen belooft" zei Vlad en knuffelde weer. Hij liet me los en liep weer verder. Ik was nogsteeds aan het huilen. Vlad wilde alleen zijn en dat snapte ik. Ik wilde ook eigenlijk heel even alleen zijn. Ik rende het bos in. Ik was boos en verdrietig. Ik schopte zijwaards tegen een boom aan. Mijn enkel deed pijn maar dat boeide me niks. Ik sloeg met een tak tegen de boom aan tot hij kapot was. Ik schreuwde het uit door mijn woeden. Ik liet me vallen op de grond en bleef huilen.

Keelin pov

Ik liep over het dorpsplein en zocht naar iedereen alleen het was te druk. Iedereen sleepte me mee door de meenigte.

Wilko pov

Ik was boos. Ik sprong in de lucht. Ik gooide mijn armband in een plas water en ging door mijn hurken en bleef er naar staten.

Vlad pov

Ik zat op een boomstam en keek naar mijn ringen. Iets steekte in mijn pools. Ik stroopte mijn mouw op en zag Vera's armbandje. Ik zuchtte en deed mijn mouw weer normaal. Ik zou Vera waarschijnlijk nooit meer zien. Ik moets huilen en dacht aan alle leuke dingen die we samen hadden beleeft.

Vera pov

Ik lag nog steeds op de grond. Ineens hoorde ik stemmen. Het boeide me niks wie het waren maar het waren bekende stemmen. Ik kwam langzaam omhoog en ging staan. Het waren Vega en Roman die naar de poort liepen. "Wat moeten we nu tegen de presiedent zeggen?" vroeg Roman. Vega negeerde hem en liep door. Ik liep gebogen langs bomen en struiken zo dat ze me niet zagen. Ik stond achter een boom en keek naar de poort. De poort gaf licht en een vrouw kwam naar buiten. "Welkom president" zei Vega. "Gegroet mogen de kracht met u mee keren" zei ze en liet een teken op haar handpalm zien. "Waar is de Nachtwacht?" vroeg ze. "Eh" zei Vega. Ineens kwamen er raren mannen met maskers en speren te voor schijn. Ik transfomeerde maar bleef zitten. Vega, Roman en de President werden omsingelt. Ik moets ingrijpen.