Dark Blood?!

De Tovenaar

Vera pov

Ik keek naar de wachter die me mijn mantel vast hielt. "Laat me los" zei ik en schopte tegen hem aan. Hij liet mij los en jammerde van de pijn. "Vera!" riep Vlad en stak zijn hand uit. Hij zat nog op zijn paard. Ik krabbelde overreind en rende naar Vlad. Ik pakte zijn hand en ging achter hem op Sanguis zitten. We galopeerden snel weg. "Wacht ik moet Draconis halen" zei ik. "Dat gaat nu niet met de wachter" zei Keelin. Ik zuchtten. Ik klemde mijn armen om Vlad's middel en legte mijn rechter wang op Vlad's rug zodat ik naar het bos keek inplaatsvan naar Wilko en Keelin. Ik dacht aan Draconis. Vlad, Keelin en Wilko waren met elkaar aan het praten alleen ik luisterde niet. Ineens stopte we. Ik keek langs Vlad's rechter bovenarm. We zagen fakkels in een pad die naar een klein huisje leiden. Keelin stapte af. Wilko en Vlad ook. Vlad pakte mijn middel en hielp me om eraf te komen. "Dankje maar ik had dat ook wel zelf gekunt" lachte ik. Vlad gaf een kus op mijn voorhoofd. We liepen naar het pad. "H-hallo?" zei Keelin. We liepen langzaam en voorzichtig. "Welkom vreemdelingen" hoorden we een stem galmen. Een oude man in een grijs gewaat zat op een stoel op de veranda. Aan de onderkant van zijn gewaat zaten scheuren en bij zijn lange mouwen ook. Hij had een lange wit-grijze baard en zijn haar was ook lang en wit-grijs. "Eh h-hallo we zijn op de vlucht voor-" zei ik maar de oude man liet me niet uitpraten. "Voor de wachters? Dat wist ik al" onderbrak hij me en lachte. "Kom kom" zei hij en wenkte ons. We liepen naar hem toe. "Weet u mischien hoe we weer in Schaduwmeer komen zonder gezien te worden?" vroeg ik. "Helaas niet de wachters hebben het dorp afgezet" zei hij en pakte zijn pijp en stak hem aan. "Waarom willen jullie terug naar het dorp dan?" vroeg hij. "Ik ben wat vergeten" zei ik. "Je paard is niet meer in het dorp meisje" zei hij en blies de rook uit zijn mond. "Hoe heten jullie?" vroeg hij en keek mij aan met zijn blauwe ogen. "Ik ben Vera en dit zijn Vladimir, Keelin en Wilko" zei ik. "Dus jij Vera heeft de liefde al gevonden net als Vladimir" zei hij en keek een voorzich naar het bos. Ik keek Vlad aan. "Hoe-" zei ik. "Ik ben Gandal en ik ben een tovenaar en ik weet alles" zei hij. "Weet u echt alles?" vroeg Wilko. "Inderdaad weerwolf" zei hij. Ik keek met grote ogen en verbaast naar Wilko en toen naar Gandal. "Keelin elf, Vladimir vampier, Vera Demon" zei hij en wees naar ons als hij onze namen zei. "Oh en Draconis kan ieder moment hier zijn" zei hij. Ik hoorde een paard hinnike. Het was Draconis. Hij galopeerde naar me toe. "Draconis" zei ik en gaf hem een knuffel. "Willen jullie mij volgen" zei hij en stond op uit zijn stoel en legte zijn pijp neer. Hij pakte een lange houten stok met een hels groene diamand erop. "Is dat een diamamd?" vroeg Wilko. "Een soort van dit is mijn toverstaf" zei hij. We liepen naar binnen. "Jullie willen zeker weten hoe jullie de koning willen verslaan?" vroeg hij. We knikte. "Eens kijken" zei Gandal en zocht in een kast. Heb huisje was mooi. Er stond een ketel in het midden van de kamer. Er stond een bed en voorde rest alleen maar kasten met potjes en boeken. "Zou hij een een punt hoed hebben?" fluisterde Wilko in Keelin's oor en lachte. "Nee weerwolf die heb ik niet" zei Gandal en keek over zijn schouder. Wilko stopte met lachen. "Ja Fifi" zei Vlad en legte zijn hand op Wilko's schouder en lachte. "Hier in dit doosje zit stof van de Demon die in de koning zit. Gooi dit over de koning heen en de Demon gaat dood en de koning niet" zei hij en gaf het doos je aan mij. "Dank u" zei ik. "Ga maar snel want ovenmorgen sleut de poort voor altijd en dan zitten jullie hier vast" zei Gandal. Ik keek naar Vlad. "Dank u we gaan" zei Keelin. We gingen naar buiten en sprongen op onze paarden. "Wees voorzichtig de koning weet dat jullie komen" zei Gandal. "Oké" zei ik. We galopeerde weg. De paarden veranderde weer in draken en we vlogen over de bossen. "Wat is ons plan?" vroeg Wilko. "Ik weet wat. Vera en ik verkleden ons als dienstmeisjes en gaan het kasteel in. Wilko-" Wilko keek op. "-jij en Vlad verkleding zich als wachters" zei Keelin. We knikte. We waren bij het kasteel. Om het kasteel was een enorme stad met een stad's muur. We landen in een grote struik en de draken veranderde in paarden. "Blijf hier" zei ik tegen de paarden. Ze knikte. Keelin tranformeerden en zei een spreuk zodat Keelin en ik verkleed waren als dienstmeisje en Vlad en Wilko als wachters. "Oké kom naar binnen" zei ze en ze transformeerde terug. Keelin en ik gingen eerst naar binnen. We hadden onze haren los en een wit kapje om ons hoofd. Keelin had een blauw jurkje met schort aan en blauwe schoentjes en ik had alles het zelfde maar dan zwart. We liepen naar de stadspoort. "Namen" zei 1 van de wachter. "Fleur en Veerle" zei Keelin. De wachters keken elkaar aan. "Wacht hier" zei een wachter en liep naar binnen. "Als het maar goed gaat" fluisterde ik in Keelin's oor. De wachter kwam terug. "Kom maar binnen" zei hij. We liepen naar binnen. "Dat schilde niks" zei Keelin en zuchtte van opluchting. "Zo dus ik heet vanaf nu Veerle" zei ik. "Ja" zei Keelin. "Oké Fleur" zei ik en stote haar aan en lachte. We liepen naar het kasteel.

Vlad pov

De meiden waren binnen. "Nu wij" zei ik tegen Wilko. "Namen" zei de wachter. "Gino en Vino" zei Wilko. "Ik heb jullie nog nooit gezien" zei de wachter. Wilko en ik keken elkaar aan.