Dark Blood?!

De herberg

Vera pov

"Draconis lijd ons naar de herberg" zei ik. Draconis knikte. We vlogen met z'n vieren naast elkaar. "Laten we in de herberg het met Vega bespreken" zei Keelin. "Ja maar niet iedereen weet dat de koning en de koningin Demonen zijn hè dus we moeten oppassen met wat we doen" zei Vlad. We daalde. We landen voor een poort. Onze draken veranderde in paarden. "Jongens kijk" zei ik. "Maar dit is Schemermeer" zei Keelin. "Waarom zijn de draken veranderd?" vroeg Wilko. "De mensen mogen toch niet weten dat er draken en Demonen bestaan" zei Keelin. We reden het dorp in. Alles was het zelfde alleen waren er gaan auto's en andere machines. We stopte voor de herberg. We stapte van onze paarden af en bonden ze vast een een hekje dat er voor neer gezet was. We liepen naar binnen. In de herberg was het druk. Binnen was alles presies het zelfde. Een vrouw die sprekend op Helena leek kwam naar ons toe. "Welkom in Shaduwmeer. Ik ben Herleen" zei ze. We keken elkaar aan. Een meisje kwam naar ons toe ze leek heel erg op Sacha. "Ik ben Sara. Tante kun je me even helpen?" vroeg ze. Herleen knikte. "Ik kom zo bij jullie" zei ze. Ze liepen weg. "Wacht eens even. Als Sacha en Helena hier zijn en alles is zo wat het zelfde zou de geheime kamer er ook zijn?" vroeg ik. "Dat kan" zei Vlad. "Laten we dat bekijken als iedereen slaapt" zei Keelin. Sara kwam naar ons toe. "Willen jullie een kamer?" vroeg ze. "Ja graag" zei ik. "Hoeveel nachten?" vroeg ze. We liepen naar de bar. "Eh..." zei ik en keek de rest aan. "Doe maar 1" zei Keelin. Het was raar om nu een gast te zijn. "Oké kom maar mee" zei Sara. "En onze paarden?" vroeg Wilko. "Die zet ik zo in de stal" zei ze. We liepen naar boven. "Dit is jullie kamer" zei ze en opende de deur. Oké de kamers waren duidelijk anders. "Een prettige nacht" zei Sara en liep weg. Er was geen bed. Alleen 2 kasten, een tafel met 4 stoelen en 4 zakken met stro een soort van kussen en een dunne deken. "Eh ik hoop dat deze nacht snel voor bij is" zuchtte Keelin. "Inderdaad" zei ik. "Waarom zijn er geen bedden? Alleen maar zakken met stro" vroeg Wilko. "Ja, zo sliepen de armen mensen in die tijd alleen de rijken hadden eem bed" zei ik. "Nou lekker dan" zei Wilko. Na een uur gingen we beneden eten en daarna ging iedereen naar bed. We waren met z'n vieren aan het wachten tot iedereen sliep. Ik zat op de grond en keek door een spleet tussen de houten planken. Ik zag nog 3 gasten beneden zitten en Sara en Herleen waren nog aan het afspuiten. De gasten gingen weg. Sara ging naar boven. Na 2 minuten ging ook Herleen. "Ze zijn allebei naar boven" fluisterde ik. "Laten we wachten tot we echt niks meer horen" fluisterde Vlad. Na 5 minuten hoorden we echt niks meer. Keelin liep op haar tenen naar de deur en deed de klink langzaam naar beneden. We liepen zachtjes naar beneden. "Niemand kom" zei ik. "Dit moeten we snel doen" zei Wilko. We liepen met snelle passen naar het woonkamertje. Alles was het zelfde. "Daar de kast" zei Keelin. Ze deed de kast open maar ze liep niet door. "Nope er zit een achterkant in" zuchtte ze. "Misschien was in deze tijd geen Nachtwacht" zei Wilko. "Dat kan niet want dit is een andere tijd en een andere demensie" zei ik gestrest. "Wow Vera rustig wat heb je?" vroeg Vlad en pakte mijn bovenarmen vast onder mijn schouders. "Sorry ik moet maar denken aan de koning" zei ik. "Hoezo?" vroeg Keelin. "Toen ik hier voor het eerst was wilde de koning mij meteen doden" zei ik. "Waarom?" vroeg Wilko. Ik haalde mijn schouders op ook al ging dat moelijk omdat Vlad me vast hielt. "Oké luister wat er ook gebeurt de koning raakt je met geen vinger aan" zei Keelin. "Inderdaad want ander krijgt hij te maken met de Nachtwacht" zei Vlad. "Ze moeten hier zijn!" hoorden we ineens. Ik keek uit het raam. Het waren de wachters van de koning. "Oh nee de wachters" zei ik. "We moeten hier weg" zei Keelin. "Hoe?" vroeg Wilko. We hoorden de voordeur schudden omdat hij niet open kon omdat hij op slot zat. Toen werd er heel hard gebonst. "We wachten tot ze binnen zijn en gaan via het raam naar buiten naar de paarden" zei ik. "Eh je bedoelt draken" zei Wilko. "En Vega dan we zouden dit met hem bespreken" zei Vlad. "Klopt maar nu kan het niet want ze weren waar we zijn" zei ik. "Open doen in naam van de koning!" riep een wachter. We hoordenhet slot van de deur af gaan en Herleen was ingesprek met de wachters. Ik keek uit het raam en de wachter stormde naar binnen. "Nu" zei ik. We klomen uit het raam en rende naar onze paarden. We galopeerde naar de poort van het dorp. Een wachter kwam de herberg uit en zag ons. "Staan blijven!" riep hij. De rest van de wacht kwamen ook naar buiten. Ze gaven hun paarden de sporen en galopeerden achter ons aan. "Wat nu?" vroeg Keelin. "We kunnen niet onze paarden in draken veranderen" zei Wilko. Ik keek over mijn schouder. De wachters zaten vlak achter ons. "Door galoperen en hopen dat we ze afschudden" zei ik. We galopeerden door door het bos. Ineens ging mijn paard langzamer. "Draconis wat doe je?" vroeg ik. Het leek of het paard een echt paard was geworden. "Oh nee mijn paard was een echt paard" dacht ik. Ineens haalde een wachter mij in en trok me van mijn paard af. Ik viel met een harde klap ol de grond en mijn paard galopeerde verder. "Vlad, Keelin, Wilko help!" riep ik. Vlad keek om. De wachter stapte af en drukte me tegen een boom. "In naam van de koning ben je gearresteerd" zei hij en speugde in mijn gezicht. "Blijf van haar af!" riep Wilko en trok de wachter weg. Ik veegde mijn gezicht af met mijn mouw. Wilko rende met me mee naar Vlad en Keelin. Ineens werd mijn mantel vast gehouden en ik viel voorover.