Dark Blood?!

De brief

Vera pov

Het was de beste dag ooit gisteren. Vlad was jarig en ik had een liedje voor hem geschreven. Hij vond hem zo mooi. Ik liep naar beneden en alleen Vlad was beneden. "Ik moet bloed toveren" fluisterde ik. "Doe snel" zei hij. Ik transfomeerde en toverden snel een beker bloed. Ik transfomeerde terug. Net op tijd want Cooper kwam binnen. Ik pakte mijn beker en dronk het bloed op. "Goedemorgen" zei Cooper en gaf me een klop op mijn rug waar door ik bijna stikte in mijn bloed. Ik hoeste. Vlad kwam naar mij toe. "Gaat het?" vroeg hij. Ik knikte en hoest door. Alleen kwam het bloed een beetje uit mijn mond. Vlad pakte de beker uit mijn hand en zette hem in de keuken. "Amai, je hoest bloed op" zei Cooper. "Eh er is niks" zei Vlad. Helena kwam naar beneden. Ik hoest minder. "Helena ze hoest bloed op" zei Cooper. "Oh nee, kom ik breng je naar de dokter" zei Helena. "Dat hoeft niet" zei Vlad snel. "Hoezo?" vroeg Helena. Vlad keek mij aan. Ik hoest minder en mijn hele kin zat onder de bloed. "Ik breng haar wel" zei Vlad. "Oh nou is goed" zei Helena. Vlad pakte mijn schouders en begeleide me naar buiten. Hij deed de deur dicht en we liepen het dorp uit. "Gaat het?" vroeg hij. Ik knikte. Ik veegte mijn mond af met mijn mouw. We liepen gewoon verder. We wandelde door het bos. We liepen een half uur door het bos. We liepem terug naar de herberg.

Ik deed de deur open. "En?" vroeg Helena. "Het was niet erngstig" zei Vlad. "Toch?" vroeg Vlad en stooten mij aan. "Hm-mm" zei ik en knikte. "Oké mooi" zei Helena. Vlad en ik liepen naar onze woonkamertje. Wilko zat er. "Schaken?" vroeg Wilko. "Is goed" zei Vlad. Ik lachte en ging op een stoel zitten en zakte onder uit en mijn rechter voet zette ik op de stoel. Keelin kwam binnen. Ik glimlachte naar haar. Ze glimlachte terug. De jongens zagen haar niet. Ik sloeg Vlad tegen zijn borts aan. "Ah wat?" vroeg hij. Ik knikte naar Keelin. "Oh hoi" zei Vlad tegen Keelin. Keelin glimlachte terug. Wilko zat nog steeds het zelfde. Ik pakte mijn kussen en gooide hem op Wilko. Hij zat nog steeds het zelfde en keek naar mij. Ik knikte weer naar Keelin. Hij gooide mijn kussen terug. "Hoi" zei Wilko en zwaaide maar zijn ogen waren gericht op het schaakbord. Ik zuchtte en schudden mijn hoofd. Keelin knielde naast me. "Jongens" fluisterde ze. Ik giegelde. De jongens zaten nog steeds geconsentreerd. "Hier" zei Keelin en gaf me een oude perkamente envlop. Ik pakte hem aan en keek verbaast. "Voor mij?" vroeg ik. Ze knikte. "De postbode moest hem vandaag bezorgen hij ligt al 120 jaar daar" zei Keelin. Ik snapte er niks van. Keelin stond op. "En wie staat er voor?" vroeg ze. "Hmm" zei Wilko en stak zijn vinger half op. "Vlad, toren D6 naar D2" zei Keelin. Ik lette op mijn brief en onderzocht hem met mijn ogen. Vlad keek naar Keelin. "Hé, dankje" zei Vlad en greinste naar Wilko. Hij zette Keelin's zet. "Schaakmat" zei Vlad. "M-maar dat is niet eerlijk" zei Wilko. "Fifi het is maar een spelletje" zei Vlad. Ik was nog steeds aan het kijken naar de brief. Ik wilde hem open maken alleen liet Vlad me schrikken. "Lukt het" zei hij en legte zijn hand op mijn schouder. Ik schrok dus van hem. "Vlad laat me niet zo schrikken als ik geconsentreerd ben" zei ik. "Sorry babe" zei hij. "Wat is dat?" vroeg Wilko. "Fifi dat zie je toch een brief" zei Vlad. "Klopt hij lag al 120 jaar op het postkantoor en net had de postbode hem bezorgt" zei Keelin. "120 jaar" mompelde ik. "Ja wat is daar mee?" vroeg Wilko. "Toen was ik 16 jaar en 1 jaar daar na werden mijn ouders vermoord" zei ik. "Nou waar wacht je op, maak hem open" zei Wilko. Ik ging normaal zitten. Ik maakte hem open. In de envlop zat een oude perkament. Hij was oud geel en er zaten scheuren in. Er zat ook inkt vlekken op. "Lees voor" zei Wilko gespannen. "Lieve Vera. Ik schrijf dit op de dag dat we je verstoppen. Ik vind dat als je 118 bent dat je deze brief mag lezen. Daarom heb ik hem achter gelaten op het postkantoor in Schemermeer. Ieder geval ik vertel je wat er is gebeurt. Je vader is een Demon alleen kan hij niet transfomeren. Ik ben gewoon een mens. Jij kan transfomeren omdat je half mens half Demon bent. De sherrif Coo heeft je vader ontdenkt. We zijn dus niet meer veilig in Schemermeer. We moeten vluggen, de mensen zijn bang voor ons. We vlugten naar het dorp waar je bent op gegrooit. Alleen blijkt dus dat Sherrif Coo ons volgt. Nee Vera er word nu ineens geklopt op de deur. Ik zit boven en je vader doet nu de deur open. Ik hoor een geweersschot. Ik ga nu stoppen met schrijven om naar jou toe te vlugten. Maar ik kan_________" las ik ik voor. Na het woordje kan zat er een uitgeschoten lijn naar beneden en bloed op het perkament. Vlad zat al ondertussen met zijn kin op mijn schouder mee te lezen. "Maar wie is Sherrif Coo?" vroeg ik. "De overgrootopa van Cooper" zei Wilko en lachten. Ik stond op vouden de brief op en liep weg. Ik liep naar buiten.

Vlad pov

Vera stond op en liep weg. Keelin Wilko en ik keken elkaar. Ik greep mijn jas en liepen met z'n 3en achter haar aan. We stonden buiten voor de deur en ik liep het trapje af. Ik keek naar de poort en daar liep Vera. We rende achter haar aan. We haalde haar in. "Vera wat ga je doen?" vroeg ik. "Ik ga het huis zoeken waar mijn ouders vermoord zijn" zei ze. "Maar dat huis is denk ik verlaten" zei Keelin. "Ja dus" zei ze. "Verlaten gebouwen zijn creepy" zei Keelin. "Ja en avontuurlijk" zei Vera. "Maar het word donker" zei Wilko. Vera stopte met lopen en draaide zicht om. "Nou en" zei ze. "In het donker een verlaten gebouw in gaan" zei Wilko. "We kunnen beter wachten tot het ochtent is Vera" zei ik. Ze keek mij teleurgestelt aan. We liepen terug naar de herberg.