Dark Blood?!

Bloed dorp

Keelin pov

Vera draaide zich langzaam om en keek ons creepy aan. Ik pakte elfenstof en riep: "Kadoend!". Vera deed haar hand omhoog en mijn spreuk verdween. "Dacht je nou echt dat je spreuken tegen mij kan gebruiken?" zei ze met een creepy/horro stemmetje. Vlad en ik slikte en keken elkaar aan. "Psst lok haar weg" fluisterde Vega. "Vera daar" zei Vlad en wees naar de herberg. Ze keek daar heen en we glipte langs haar. "NEE!" riep ze. We rende door. Vlad deed al rennend Vega's boek open. "En nu?" vroeg Vlad. "Keelin weet je nog mijn geheime plek?" vroeg Vega. "Ja" zei ik. "Daar moet je heen" zei Vega. Ik knikte. Vlad deed het boek dicht. "Welke geheime plek?" vroeg Vlad. "De vorige Nachtwacht heeft een geheim plek aangelegt in naam van Vega" legte ik uit. "Oké" zei Vlad. "We zijn er bijna" hijgte ik. We hoorde het creepy/horro lachje van Vera. "Hier is het" zei ik. "Eh het is een rots" zei Vlad. "Ja ik moet het ook openen met een spreuk" zei ik. Ik pakte elfenstof. "nunc aperire" zei ik. In de rots kwam een opening. "Snel er door binnen 20 seconden sluit hij" zei ik. We rende de opening en hij sloot. "nunc aperire? Wat betekent dat?" vroeg Vlad. "Latijns voor open nu" zei ik. "Oh" zei Vlad. In de geheime plek was het zelfde als de geheime kamer in gericht. Vlad zette Vega op de boeken standaart.

Vera pov

Ik vloog rond en zocht naar Keelin en Vlad. "Wilko zoek ze!" riep ik. Wilko transformeerde en rende weg. Ik ging kijken wat andere mensen zagen. Ik sloot mijn ogen en opende ze mijn ogen waren helemaal wit. Ik zat in Keelin's ogen. Ik zag dat ze in een kamer waren. Ik vloog naar de rots. Ik voelde hun aanwezigheid. Ik pakte Demonenstof uit mijn ogen. "nunc aperire" zei ik. De rots ging open.

Vlad pov

"Hoe verslaan we haar?" vroeg ik. "Geen idee" zei Vega. "Das voor het eerst Veag weet het niet" lachte ik. "Vlad geen tijd voor grapjes" zei Keelin. Ik liep naar haar toe. "Wat doe je?" vroeg ik. "Een brauwsel maken om Vera te verlammen" zei ze. "Waarom?" vroeg ik. "In elk sprookjes boek kust de prins een prinses om een vloek te verbreken" zei ze. "Keelin het is nu geen tijd voor strookjes" zei Vega geërgend. "Ja weet ik maar misschien werkt het" zei ze. "Oké, probeer het maar" twijfelde Vega. "Klaar" zei ze. Keelin goot in een klein flesje het brouwsel. "En nu?" vroeg ik. "Haar zoeken" zei ze. Ineens ging de geheime plek open. En daar stond ze. "Hihi" echode haar stem weer.  Ze keek ons heet creepy aan. "Nu" zei Vega. We transformeerde. Ik pakte Keelin op en rende op vampiersnelheid langs Vera. "Aahhh" zei ze woest. Ik zag dat ze in elkaar dook en veranderde in een vampier. Ze had bloed rode ogen en rende naar ons toe. Keelin keek me aan en ineens begon ze te zingen

Dit zong ze

Ik begon mee te zingen. "Wees niet bang. Wees niet bang. Want de nachtwacht staat paraat voor jou me mij al eeuwen lang. Wees niet bang. Wees niet bang. Want de nachtwacht red de hele wereld van de ondergang" zongen ik en Keelin. Ineens kwam Wilko en die zong ook mee hij was uit zijn hypnosen. We zongen door. Vera kwam aan rennen. Ze was woest maar kon niet tegen ons liedje. Ze veranderde weer in haar horro vorm. De dorpelingen kwamen aan lopen nog steeds gehypnotiseert. Het liedje was afgelopen maar zongen het gewoon opnieuw. Vera dook ineen en legte haar handen met haar zwarte lange nagels op haar horro oren. Nu zongen we heet hard en waren we bij het laaste stukje. Ik knikte naar Keelin. We bleven maar door zingen en Keelin gaf mij het flesje. Ik ging met vampiersnelheid om Vera rennen en gooit het flesje helemaal leeg over haar heen. Ik ging weer naast Keelin staan en bleef zingen. "imago dominum!" riep ze en Vera ging recht op staan. Keelin's elfenstof raakte Vera en ze stond stok stijf stil. "imago dominum?" vroeg Wilko. "Dat is latijns voor stambeeld" legte Keelin uit. Vera stond op de grond en zweefte niet. Ik liep langzaam naar haar toe en legte mijn lippen op die van haar. Ik liet haar lippen los en zwarte rook en zwarte knettes kwamen tevoorschijn. Al het zwarte rook verdween en Vera lag normaal op de grond. Ook waren de dorpelingen verdwenen. Ik knielde voor Vera. "Vera?" vroeg ik en legte mijn hand in haar haar. Ze opende haar mooie hels blauwe ogen. Ze was niet meer getransformeerd in een Demon. Het was al ochtend geworden. Ik hield haar met op staan. "W-wat is er gebeurt? W-waar ben ik?" vroeg ze verward. "Rustig" zei ik. Ik pakte haar op. Haar benen over mijn linker arm en met mijn rechter arm ondersteunde ik haar rug en hoofd. Ze legte haar hoofd op mijn schouder en deed haar ogen dicht. We transfomeerde terug en we liepen naar de herberg. Keelin hield de deur voor me open. "Wat is er gebeurt?" vroeg Helena en kwam naar mij toe gelopen en Sasha ook. "Eh" zei ik en ik keek Keelin aan. "Ze eh voet zat vast in een gat in het bos en ze viel bewusteloos" zei Keelin. "Ja klopt" zei ik. "Moet ik een dokter bellen?" vroeg Helena. "Nee ze is al wakker maar ze is moe" zei ik. "Leg haar maar boven" zei Helena. Ik knikte en liep naar boven. Ik legte haar in mijn kamer op het bed waar ik toch niet in sliep. Ik knielde naast haar. Ze opende haar ogen en glimlachte naar me. "Gaat het?" vroeg ik en legte mijn hand in haar haar. "Ja hoor" zei ze. "Vera.." zei ik. "Ja?" zei ze. "Ik vind je leuk" zei ik. "Ik jou ook" zei ze. Ik boog mijn hoofd naar haar en kuste haar. "Ik laat je wel alleen" zei ik. Ze knikte. Ik stond op en liep weg.