The Beast He Became

Chapter 9

C H A P T E R 9
━━━━༺❀༻━━━━

"Alam mo, ilang beses mo na iyang kinakanta ngayong araw paulit-ulit ka, naririndi mo na ako."

Napatingin ako kay Lily nang magsalita siya sa gilid ko. She looked at me like I'm the weirdest creature she ever met.

Nagkibit-balikat ako sa kaniya, hindi ko rin alam na buong araw ko ng paulit-ulit na kinakanta ang kantang pinatugtog ni Zayn nuong huli kaming makita, isang linggo na ang nakakaraan.

Pagkatapos namin kumain no'n ay inihatid na niya ako sa condo ko kung hindi naman ako magsasalita no'n ay hindi rin siya magsasalita. Hindi ko nga alam bakit hindi na siya nagpakita ulit, hindi naman sa gusto ko siyang makita syempre ayoko, mas gusto ko nga iyon e malay ko ba kung nagbago na ang isip niya.

Kasalukuyan akong nasa bahay nila Lily, hinihintay ko lang magtext si Charles dahil may usapan kaming magkikita ngayon.

After five minutes, I received a message from Charles. Nagpaalam na ako kay Lily at pumunta sa magtatagpuan namin ni Charles.

Mabilis ang naging biyahe ko papunta sa isang restaurant kung saan kami magdidinner ni Charles hindi naman siguro ako makikita ni Dad dito.

Ilang sandali pa ay nakarating na ako at agad akong napangiti nang makita ang isang lalakeng nakasandal sa kotseng pula habang nakapamulsa.

"Hey my sweety," bati ni Charles sa 'kin nang tuluyan makalapit bago ako halikan sa pisngi at hawakan sa aking kamay.

Kung paano tumingin si Charles sa 'kin noong nagsisimula pa lang kami ay gano'n pa rin iyon hanggang ngayon pero bakit hindi ko makita sa mata niya 'tong nakikita ko kapag si Zayn ang nakatingin sa akin?

"Hey, ayos ka lang?" Napakurap-kurap ako nang kurutin ni Charles ang aking pisngi.

Napangiwi ako. "Aray, oo ayos lang may naisip lang ako." Ngumisi ako sa kaniya.

Habang naglalakad kami papasok sa restaurant ay hawak kamay pa rin kami, apura tanong ni Charles tungkol sa mga nangyari sa akin habang hindi kami nagkikita dahil hindi naman namin iyon pinag-uusapan sa text.

Pinaupo ako ni Charles bago siya tumawag ng waiter.

Tahimik na nagmamasid lang ako sa bawat galaw niya, masaya akong makita si Charles sa totoo lang pero hanggat may problema pa kami hindi ko masabing totoong masaya kami.

Alam kong nahihirapan din si Charles kasi sino ba namang lalaki ang matutuwang malaman ikakasal sa ibang lalaki ang girlfriend niya?

"Sorry Charles." Napabuga ako ng hangin nang sabihin ko iyon pagka-alis ng waiter.

Hindi ko alam dahil naku-kunsensya ako. Umayos ng upo si Charles sa aking harapan bago hawakan ang kamay kong nasa itaas ng lamesa.

"We already talked about this. I trust you Lauren," he assured me, bahagya pa niyang pinisil ang aking kamay.

"This set up is very unfair to you. Hindi ikaw 'yong lalakeng inililihim sa lahat. Hindi ikaw 'yong lalakeng itinatago sa pamilya. I am sorry Charles," nahihiyang wika ko habang taimtim na nakatingin sa kaniya.

He gave me a little smiled like he understand me, like he wants to assure me.

"That's fine, naiintindihan ko naman kung bakit hindi mo ako maipakilala sainyo. Kung bakit palihim tayo nagkikita pero pinanghahawakan ko ang pangako mong sasama ka na sa'kin pagkatapos nito," buong tiwalang wika niya.