The Beast He Became

EPILOGUE

'We can love someone, even we can't have them'

E P I L O G U E

Everything is silent and still around me, I like it. Flickering my gaze around the small enclosed space of my room, I noticed how the lights flicker like in some horror movie. How the security camera up in the corner is tracking my every motion.

"Good morning patient 204 and 205," the nurse said as he enter our room.

I'm sitting on my bed, as always.

"Good morning Nurse Justin, how are you today?" bati ni Nate sa nurse na pumasok sa kwarto namin.

Nate is my new room partner here in an Asylum. A hospital and also a jail for the person like me. A monster like me. Isinandal ko ang ulo ko sa pader bago sumulyap kay Nate na sa kama niya at may dino-drawing. Hindi na bago iyan. Maybe drawing helps him to calm. They always take his pencil, they will just give him time to draw, good for him.

"I'm good, Nate. I need to take the pencil. The two hours for you is finished." Bumaling sa akin ang nurse na naka-assign sa amin. "Zayn, you have a visitor today."

Nakangiting wika niya kaya napabalikwas ako sa kama at alam kong nanlaki pa ang mata ko. I didn't remember when was the last time that I had a visitor.

"R-Really?"

Tumango siya bago lumapit kay Nate at kinuha ang lapis, hindi maalis ang aking tingin sa kaniya.

"Yup, so clean yourself. I'll be back to get you after ten minutes."

Nang makalabas siya ay napasuntok ako sa hangin. "Yes!" sigaw ko.

Hindi ko maiwasan mapangiti sa nasa isip ko. My baby is here? Oh God! I wanna see her so bad. I had no chance to see her for more than a year now.

Mabilis akong pumasok sa maliit na banyo namin. Naglinis ako ng katawan, sinigurado kong kapag niyakap ako ni Lauren ay mababanguhan siya sa akin.

Habang nagliligo ay hindi ko maiwasan hindi maalala ang nakaraan, ang dahilan kung bakit ako nandito ngayon. Yung araw na hindi ko na-control ang sarili ko, ang araw na muntik ko ng wakasan ang buhay ng babaeng mahal ko.

I didn't remember anything. I just woke up and then I was here an asylum. Uno told me everything that happened that night. Ang naaalala ko ay nagkukwentuhan kami sa sala then nagdilim ang paningin ko.

Pagkagising ko nandito na ako at nakagapos. Isang linggo na pala ang lumipas ng magising ako.

I hate myself for that! Sarili kong mga kaibigan at kapatid binalak kong patayin. Kinuwento sa akin lahat ni Uno ang nangyari ng gabi na 'yon. I smashed my brother's head on the flat screen television, I hit Mat's face using baseball bat and Uno, I beat him up until his face swollen.

At ang pinaka gago kong nakagawa, I stabbed my fiancé. Three fucking time!

Noong una hindi ko alam ang nangyari sinasabi lang sa akin ni Uno na higit isang linggong walang malay si Lauren. Nang magising siya ay binalita rin sa akin ni Uno ang huli kong balita sa kaniya na sinabi sa akin ni Uno noong nakaraan buwan ay busy daw si Lauren sa tinatyo nitong café shop. Gano'n ba siya ka busy na hindi man lang niya ako mabisita? Kahit isang beses lang kasi sobrang miss ko na siya.