87.bölüm

65K 2.6K 531
                                    

Ben geldim 😍 😍 😍 
Finale yaklaşıyoruz. Yorumlarınızı almak istiyorum final için. Sizin aklınızda ki final nasıl merak ediyorum.

  Arabadan çıktığımda beni kapıda bekleyen sevgili aileme baktım.
Güzel arkadaşlarıma, dostlarıma.
Canım pahasına sevdiğim kız kardeşlerime. Hepsi buradaydı.
Ayla, Hale, Yağmur, Naz, Su, Ece, Begüm, Cemre ve Banu.
Naz, Su, Ece, Begüm, Ayla ve Yağmur çocukluğumdan beri hayatımda olan kişilerdi. Asaf sayesinde Hale ve Banu da girdi hayatıma. Hale'm, benim masum meleğim, yüreği sevgi dolu kız kardeşim. Geç tanıdım ama iyi ki hayatıma girdin kızıl prensesim. Önceden Banu'yla anlaşamasakta şimdi onada güveniyordum. Ve Cemre, oda Hale sayesinde hayatımıza girmişti. Herkesin yeri başkaydı bende.
Asaf, başımı öpüp elimi sıktığında bende elini öpüp parmaklarımı ayırdım sıcak elinden.
Kızlar hızla bana doğru geldiğinde ben birkaç adım atmıştım sadece.
Ayla, göz yaşları ile gülümseyip bana sarıldığında bende ona sarıldım.
Ayla," Burdasın, Allah'ım sana şükürler olsun. Evine hoşgeldin Azzem, benim küçük tavşanım çok korktum sana birşey olacak diye."
" Bende sizi bir daha göremeyeceğim için korktum ama Asaf, geldi. Buldu beni. Şimdi iyiyim evimdeyim Ayla, ağlama lütfen."
Ayla," Sende ağlıyorsun ama."
" Ben hamile bir kadınım. Normal değil mi ağlamam. "
Ayla, önce iki yanağımı öptü sonra da elini karnıma yaslayıp eğilerek karnıma öpücük bıraktı.
Ayla," Halanız sizi çok seviyor. Ölürüm sizin için. "
Behzat," Gel buraya hayatım, çok yorma Azze'yi, hem korkma artık üçüde iyi.  Artık ağlama lütfen. "
Behzat, Ayla'yı kolları arasına aldığında Ayla, sevdiği adama sokularak daha çok ağlamaya başladı.
Ayla," Ona birşey olsaydı ne yapardık Behzat. Babaannemin emaneti Azze. Benim sırdaşım sahip olamadığım kız kardeşim o. Ve Asaf'ın nefesi. Çok korktum ona birşey olacak diye."
" İyiyim ama bak buradayım ağlama ne olur. "
Ayla," Buradasın bebeğim. Ben sensiz yalnız kalırım biliyorsun. Bir yanım kimsesiz kalır. "
Ayla, için hep başka olmuştum. Bazen kız kardeş, bazen de sırdaşı dert ortağı olmuştum. Başını yaslayıp ağladığı omuz yada kızı olmuştum. Kendimi bildim bileli Asaf'ın aksine Ayla hep hayatımdaydı.


Ayla, bana öpücük attığında göz yaşlarımı silip gülümsedim.
Yağmur'a baktığımda dudaklarını ısırarak ağlıyordu. Tabi Naz, Begüm, Su, Ece, Cemre ve Begüm de.
" Gelin buraya sizi çok özledim. "
Kollarımı açtığımda ilk Yağmur, sarıldı bana.
Yağmur," Aklımı kaçırdım Azze. Bir daha bırakma beni tamam mı. "
" Bırakmam. Sensiz gidermiyim hiç."
Naz," İyisin Azze. Seni kaybettim sandım. Koruyamadım seni. Ben özür dilerim seni bırakmamalıydım. "
Naz, ağlayarak bana sarıldığında bende sıkıca ona sarıldı.
" Nasıl böyle söylersin eğer sen ve Hale olmasaydınız bebeklerim zarar görürdü. Çok korktum seni ve Hale'yi kaybettim sandım. Ne olursa olsun lütfen bir daha canınızı benim için kalkan olarak kullanmayın. "
Naz," Biz bir aileyiz. Ve aileler birbirleri için canını bile verir. Bunu hep sen söylersin Azze. Aynı şeyi sende bizim için yaparsın patron."
Su ve Ece ikisi aynı anda sarılmıştı bana.
Ece," Aramıza, evine hoşgeldin Azze."
Su," Seni çok özledik ve çok korktuk. Aramıza hoşgeldin. "
" Bende sizi özledim. "
Begüm," Aileden biri eksilince herkes dağılıyor. Bir daha gitme bizden olur mu Azze. Dağılmak istemiyoruz."
" Biz dağılmayacak olan güzel bir aileyiz."
Banu," Herşeyden vazgeçilir ama insan canından vazgeçemiyor Azze. Asaf'ı nefessiz bırakma sen onun canısın ve bizim dostumuzsun. Evine hoşgeldin Eva. "
" Hoşbuldum. Bende ondan gidemem. Asaf da benim nefesim çünkü. "
Sırayla sarılıyordu kızlar bana. Hepsi mutluydu benim gibi ama aynı zamanda ağlıyorlardı.
Böyle güzel bir aileye sahip olduğum için ne kadar şükretsem azdı.
Cemre," Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
Yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin.
Gözümüzün dilinden anlar,
Elimizin sırrını bilirsin.
Namuslu bir kitap gibi güler,
Alnımızın terini silersin.
O gider, bu gider, şu gider.
Dostluk sen yanı başımızda kalırsın.
                                   ( Nazım Hikmet)
Sen hep bizim yanı başımızda ol güzel insan, güzel dost, güzel anne. "
Anne sözcüğünü fısıldayarak söylemişti kulağıma Cemre.
Bu şiir daha çok ağlama mı sağlamıştı.
" Ben sizden gitmem. Hep yanı başınızda olacağım. "
Cemre, gözyaşlarımı silip gülümseyerek iki yanağımı öptü.
Cemre, " Gitme zaten. "


ASAF-I AZZE TUTKUSU  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin