Ben geldimmm 😍😍😍
Ayla ve Behzat için kaldığımız yerden devam ediyoruz. Bir bölüm yazmıştım buda onun devamı.❤️
Evet görelim bakalım bu ikiliyi sevenleri. 😍😍
Hergün yaptığı gibi camdan dışarıyı izledi adam. Biraz halsizdi ama umursamadı. Aldığı ilaçlar ağırdı. Yine de unutturamıyordu ona sevdiğini zaten unutmak istemiyordu. Nefes alıyorsa da onun içindi. Kaç mevsim geçmişti Ayla'sız. Oysa ne güzel hayalleri vardı ikisinin. Her mevsim için ayrı hayaller kurmuşlardı. İçini çekerek camın yanından ayrılıp yatağına oturdu. Bu hastane odası onun evi olmuştu artık. Ne kadar çıkmak istese de tedavi olması şarttı. Kapı hafif bir şekilde çalındıktan sonra odaya hemşire geldi. Burada olduğu sürece onunla ilgilenen hemşireler arasında biriydi minyon yapılı kız. Bu adamı her gürdüğünde aşık olduğu kadını kıskanırdı güzel hemşire.
" Kendiniz nasıl hissediyorsunuz Behzat bey."
Behzat, ona ilgiyle bakan hemşireye bakıp sırtını yatak başlığa yasladı.
" İyiyim. Sizden istediğim şeyi yaptınız mı.?"
" Evet efendim, arkadaşınızı aradık. Yarın burada olacağını söyledi."
" Peki, teşekkür ederim."
Hemşire boğazını temizleyerek gözlerini kaçırdı. Biliyordu bunu söyleyince adam yine öfkelenecekti ama elinden bir şey gelmiyordu.
" Şey, efendim anneniz sizi görmek istiyor." Adamın sert bakışları ile karşılaşınca yutkunarak bir adım geri gitti hemşire. Biliyordu çünkü adam kriz geçirince gözü hiçbir şeyi görmüyordu.
" Kimseyle görüşmek istemiyorum. Özellikle annem babam olduğunu söyleyen kişilerle. Şimdi beni yalnız bırakın ve doktora onu beklidiğimi söyleyin."
Hemşire korkuyla başını sallayıp odadan çıktı. Önce doktora haber verdi sonra da annesine durumu bildirdi. Gözleri dolarak çıktı kadın hastaneden. Biliyordu hak etmişti ama anne yüreği işte oğlunu görmeden de yapamıyordu.
Behzat, sakinleşmek için derin nefesler almaya başladı. Anne babası onun hayatını almışlardı. Kendisi daha Ayla'nın acısını yaşarken anne ve babası onu yeni bir kızla tanıştırmaya kalkışmışlar hiç bir şey olmamış gibi başka kızlarla ilişki yaşamasını teklif etmişlerdi Behzat'a.
O gün Behzat için son noktaydı. Ailesiyle tüm ilişkisini kesmişti. Artık onları evlerine bile almıyordu. Eğer pişman olsalardı affederdi ama ailesinin umursamadığı görünce daha çok yıkılmıştı. Hiç görmüyorlardı onun çektiği acıyı. En son Ayla'nın yanında gördüğü adamla intihar etmişti. Can dostum dediği arkadaşı son anda hastaneye yetiştirmişti Behzat'ı ve toparlanması için başka şehirde onun için özel bir klinik bulmuştu. Oysa Ayla'nın yanında olan sadece iş arkadaşıydı. Şimdi bir yılı dolmuştu. Artık buradan çıkmak istiyordu. Kapı açıldığında doktorun odayı geldiğini görüp yerinden kalktı.
" Yarın buradan çıkmak istiyorum. Gerekli işlemleri yapın."
" Eğer çıkmak istiyorsan çıkış işlemlerini yaparım. Kendi isteğinle geldin buraya artık iyisin."
Behzat, başını sallayıp yine pencerenin önünde olan koltuğa oturup dışarıyı izlemeye başladı. Doktoru olan kadın aşkla baktı sevdiği adama. Hemşiler ona ilgi duyuyordu belki yakışıklı olduğu için ama doktor Sıla ona aşıktı. Buradan çıkmasına hem seviniyor hem de üzülüyordu. Bir daha adamı göremeyecek olmak onu üzüyordu. Gözlerini adamın heybetli bedeninde dolaştırıp odadan çıktı.
Akşam yatma vakti gelince yine nefes almadığını hissetti adam. Her yatağa girdiğinde onun kokusunu almak istiyordu. Baş ucunda ki ışığı yakıp çekmeceden kitabını aldı. Sayfaları açıp içinden Ayla'nın resmini çıkardı. Nasıl da güzel gülümsüyordu sevdiği kadın. Resmi öpüp kalbine bastırdı.
" Çok özledim seni sevgilim. Bir kere sarılmak için ömrümü veririm."
Parmağıyla okşadı adam sevdiği kadının yüzünü. Fotoğrafa bir damla göz yaşı düşünce hızla sildi onu. Resmin ıslanıp buruşmasını istemiyordu oysa yüzlerce resmi vardı Ayla'nın onun yanında. Saatlerce onu ne kadar sevdiğini fısıldadı geceye göz yaşları içinde. Yalnız olduğunu düşünsede kapı arkasında ağlayarak onu dinleyen Sıla'dan habersiz. Behzat'a bakan hemşirelerden duymuştu sevdiği kadın için bazı geceler ağladığını önce inanmasada sonra kendi tanık olmuştu.
Sabah eşyalarını toplayıp küçük valizine ekledi Behzat. Arkadaşı Kadir gelmişti. Kendi elleri ile getirdiği arkadaşını yine kendisi almaya gelmişti. Çıkış işlemleri yapıldıktan sonra Behzat, teşekkür ederek veda etmişti onunla ilgilenen hemşire ve doktorlara. Sıla, tokalaşmak için elini uzatacağı zaman Behzat, çantası alıp diğer eliyle de bir yıldır kullanmadığı telefonunu aldı. Başka kadınlara dokunmak istemiyordu. Önceden de çapkın biri değildi. Ayla'dan sonra kendini tamamen kapatmıştı kadınlara. Sıla, buruk bir gülümseme ile elini cebine koyup gerçeği anladı. Bu adam sadece aşık değildi. Sevdiği kadına tapıyordu.
"İlaçlarını aksatma, eğer bir sorun olursa beni her zaman arayabilirsin."
Behzat, başını sallayıp Sıla'yı onayladı. Ne kadar onun psikoloğu olsa da Sıla onu bir arkadaş olarak gördüğünü hep dile getirmişti. Öyle ki ona ilgi duyduğunu bile biliyordu ama anlamamazlıktan geliyordu Behzat. Hastaneden çıkıp direk hava alanına gitmişlerdi. Behzat, buradan giderek temiz bir sayfa açacaktı.
