Capítulo 50

4.1K 176 14
                                    

//Alessia Cruz//

—Inténtalo por favor, yo se que si puedes hacer que pase algo.

—Bien —le contesté a regañadientes.

—Te extrañaré —se levanta de su silla para abrazarme.

—Y yo a ti —correspondo.

~~~~~~~~~~~~~

Llegué lo más rápido que pude a mi departamento, empaqué lo necesario y luego llevé las maletas a la sala, revisé que todo quedará en orden durante mi ausencia, cuando revisé todo, me senté a esperar a Christopher, no tuve que esperar mucho, ya que llegó casi cinco minutos después.

—Hola, ¿Tienes todo listo? —preguntó.

—Hola —respondí— , desde hace rato, solo lo estaba esperando.

—¿Segura no olvidas nada? Debemos irnos ya, el vuelo saldrá pronto.

—No, no olvido nada.

Regresé un momento para poder tomar mis maletas, pero el me las quitó y me ayudó a llevarlas.
Subimos hacia su auto, el chófer comenzó a conducir. Pronto se instaló un silencio incómodo, el cuál ninguno de los dos se atrevió a romper.
Cuando creí que iríamos hacia el mostrador para comprar los boletos y arreglar las maletas, no fue así, ya que nos desviamos hacia un pasillo aparte, donde estaban dos helicópteros y tres avionetas las cuales tenían el logo de la empresa y las iniciales del nombre de Christopher; "CV". Ingresamos a una de las avionetas, intercambio varias palabras tanto con el piloto como con las dos azafatas, tomamos asiento mientras nos servían dos copas de vino y de nuevo se instaló ese incómodo silencio.

—Y... ¿Cómo te va con Zabdiel? —rompió el silencio.

—Vamos bien, aunque no ha pasado nada desde que tu —hice una mueca —
...Ya sabes.

—Si —respondió riendo—como olvidarlo.

—Y, ¿Ha progresado desde que rompimos lazos?

—Hemos mejorado mucho —dijo sonriente.

«Auch»

—Claro, seguramente todo mejoró después de que yo me alejé —susurré bajito.

—Pero...

—Señor Vélez, ¿Puedo hablar con usted un segundo? —el piloto apareció interrumpiendo.

—Si, solo espereme unos segundos.

—Claro señor, lo espero en la cabina —se fue.

—Pero nada, lo está esperando señor.

—Te escuche —se levantó mientras yo bajé la cabeza nerviosa.

—El que me haya escuchado o no, no cambia nada, así que le pido señor, que dejemos esta conversación aquí, el capitán, piloto o lo que sea lo está esperando, así que no lo haga esperar más y dejemos morir esto aquí —exploté.

Suspiro. Luego tomó mi mano.

—Me voy, pero esta conversación ni de broma muere aquí.

Se levantó de su asiento y caminó hasta desaparecer dentro de la cabina.

«¿Cuál fue el mal que hice para que me castiguen de esta manera?»

Recosté mi cabeza en el asiento mientras lo acomodaba para que se hiciera para atrás, prendí mi teléfono y no me sorprendí al no ver ningún mensaje.

«Hace mucho que mis padres no me llaman»

«¿Se acordarán de mi todavía?»

Traté de cerrar mis ojos para dormir un poco y poder evitar la conversación con Christopher, mi somnolencia pronto me venció.

~~~~~~~~~~~~~

No sé por cuánto tiempo estuve dormida, pero si se que lo siguiente como para no sentir a la hora que despegamos, la ventana está justo a mi lado, el paisaje es hermoso que no puedo evitar tomar mi teléfono y tomarle una foto.

—¿Sabes? —una voz me habla a lado— nada ha mejorado desde que terminamos.

—¿Ah no? —el mismo dijo que iba de maravilla con Sunshine, ¿Por qué dice lo contrario ahora?

—No, vamos de mal en peor, siento que lo nuestro ya no tiene solución. Ale, te extraño muchísimo, no solo sexualmente, extraño no poder hablar contigo, me comprendes a la perfección que no necesito decirte nada porque se que sin hacerlo lo entenderás. No te estoy pidiendo que volvamos a ser amantes, solo te pido que seamos amigos, ¿Qué dices? ¿Aceptas?

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

Editado ✔️

Editado ✔️

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
La amante ||C.V|| Sin EditarNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ