B.H High School | Taehyung | ZAKOŃCZONE |

Rozdział 23

Gdy już miałam schodzić ze sceny zauważyłam całe BTS siedzące na widowni.

Na początku rozpoznałam tylko Taehyunga, który robił dość dziwne miny podczas występu.

Wywnioskowałam z tego, że bardzo mu się podobało. Nie powiem byłam z siebie dumna.

Będąc już obok stuffu zaczęli podchodzić do mnie ludzie, których nie znałam i zaczęli mi gratulować.

-- Jesteś bardzo ambitną dziewczyną. Jestem całkowicie przekonany, że chcę dopuścić do twojego debiutu. Masz talent dziewczyno. - gratulował mi jeden z bardzo znanych sponsorów tego koncertu.

Zanim tu przyleciałam zapoznałam się mniej więcej z ich imionami i nazwiskami.

-- Dziękuje bardzo. - uśmiechnęłam się przyjaźnie. Podając mu rękę, którą po chwili uścisnął.

-- To teraz my porywamy naszą uczennicę. - oznajmił Pan Kim Namjoon, który stanął za mężczyzną.

-- Gratuluję również państwu, że doprowadziliście do jej koncertu. Było zjawiskowo. - facet był strasznie zadowolony występem. Zresztą jak wszyscy tutaj zgromadzeni.

-- Dziękujęmy. - powiedział. Pożegnali się szybko i zwrócili się do mnie.

-- O to dla naszej zdolnej uczennicy. - jak zwykle na twarzy Pana Junga był uśmiech. Tylko, że teraz dwa razy większy i szerszy. - Wiedziałem, że Ci się uda.

-- Gdyby nie Pan i Pana lekcje nic bym nie osiągnęła. - może ktoś to pomyśleć jako podlizywanie się, ale ja powiedziałam samą prawdę.

-- Aigoo nie przesadzaj. - machnął ręką i się zaczerwienił.

-- Świetnie zaśpiewałaś. - skomentował Pan Park. - W wyższe nuty weszłaś idealnie. Choć uczysz się na raperke to w każdej kwestii jesteś superowa. - zaśmiał się, a razem z nim reszta.

-- A tak w ogóle to gdzie są Panowie z TXT? - spytałam szukając ich wzrokiem.

-- Nie mogli niestety przylecieć. Ktoś wkońcu musiał zająć się szkołą. - odpowiedział Pan Min, a ja pokiwałam głową.

-- W każdym razie. Zabieraj swoje rzeczy i zabieramy Cię na porządny obiad. - potarł dłonie Pan Kim. Ten to ma apetyt.

-- Dobrze.

Szybko zabrałam wszystko co moje i wyszliśmy z budynku. Jak się okazało przed nim stało mnóstwo reporterów. Na szczęście Pan dyrektor pomyślał i wynajął nam vana.

Zdecydowanie to był najlepszy dzień w moim życiu.

Gdy zapinałam się pasami mój telefon zaczął dzwonić. Zobaczyłam na ekranie, że to dziewczyny. Pośpiesznie odebrałam nie zwracając uwagi na siedzących obok mnie nauczycieli.

-- HEEEEJ!! - krzyknęły trzy na raz. Musiałam aż, odsunąć słuchawkę, a zgromadzone koło mnie towarzystwo zaczęło się śmiać z mojej reakcji. - Wystąpiłaś jak jakiś anioł! - podekscytowała się Jisoo.

-- Haha dziękuję bardzo. - zaśmiałam się wyobrażając sobie jej reakcje.

-- Jak ty wytrzymałaś tyle prób? - spytała jak zawsze zmęczona Sohwa.

-- To będzie nasza przyszłość nie zapominaj. - upomniałam ją.

-- Aigoo masz rację... Przecież ja nie wytrzymam!! - krzyknęła zrezygnowana.

-- Ojj jesteś zupełnie jak Pan Min. - na swoje nazwisko od razu spojrzał w moją stronę.

-- Jezu zostałam porównana do sławnego, przystojnego rapera.. Nic tylko umierać. - słyszałam jak dziewczyny się z niej śmieją. Znając życie upadła na ziemię lamentując.

-- Słyszałem! - krzyknął z przodu z uśmieszkiem Pan Min.

-- Szlag!! - jeszcze bardziej zaczęła narzekać. Od zawsze Sohwa podziwiała Pana Mina i nie chcąc się do tego przyznać podkochiwała się w nim.

-- Dobra laski ja kończę. Dojechaliśmy właśnie do restauracji. - powiedziałam i nie czekając na ich odpowiedź rozłączyłam się.

-- Czyli co? Mam kolejną fankę? - spytał dumny Pan Min.

-- Od zawsze Pan miał. - zaśmiałam się z jego miny, która wyrażała dumę i była jednocześnie trochę zboczona.

**************
Ta książka wydaje mi się chociaż troszkę normalna przez ostatnie 2 rozdziały hehe...