Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız...
Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa...
Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa...
Umarım diğer bölümden önce +8000 oya ulaşabiliriz.
Instagram: suleavlamaz
Twitter: sulisindunyasi
Sizi seviyorum. 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: M83 - Wait
Bölüm Elli Beş - Alışılmadık Alışılmışlar
Şimdi ben neden mi güler?
Şimdi ben bir başka bana,
Bir başka şimdiden baktığımdandır...
Şimdi bu müzik neye çalmakta,
Ne var ona böylesine dalmakta?
Uçurumlarla dağlar birbirinden çıkmadır.
Siyah ağırlıklı genişçe bir odanın içindeyim. Oda, benim yalnızca kendime ait olan odadan yaklaşık iki kat daha büyüktü. Siyah duvarlarına kendiliğinden sarmal işlemeler işlenmişti. Tam ortada tavan asılmış kocaman, kristal taşlı bir sakıt avize bulunuyordu ve avizenin yaydığı loş ışık odaya güneş gibi doğuyordu. Konsept karanlıktı ancak iç karartır cinsten değildi, aydınlatmalar yerindeydi. Tavanın dört bir yanını saran spot ışıkların hepsi açıktı, büyük yatağın solunda kalan şömine yanıyor, alevleri duvarda gölge oyunu sergilerken odunların çıtırtıları kulaklarıma doluyordu.
Huzursuz aynı zamanda da anlam veremediğim bir şekilde çok huzurluydum.
Oda Alaz'ın bir yansıması gibiydi, onun bana sunduğu sıcak limanın bir simülasyonu gibi. O yokken bile varlığını çağrıştırıyordu ancak o geldiğinde tamamlanacaktı.
Alaz, şu an bu odadaki tek eksik parçaydı.
Öte yandan burası beni korkutuyordu. Öyle bir havası vardı ki ne kadar direnmeyi denersem deneyeyim en sonunda burada Alaz'ın kollarına bırakacaktım kendimi sanki. Korkunçtu, tüm tabularımı yıkıp aklımı devre dışı bıraktıracak kadar korkunç. Üstelik odadaki renkli sayılabilecek tek şey şöminenin yanındaki mat kırmızı oval küvetti, sanki gözümü alsın da aklımda saçma sapan şeyler canlansın diye konulmuştu oraya.
