CLAIR DE LUNE {remus lupin hp ff}

━ od A. 🌸

tu będzie trochę pogadanki od a., będzie długo, bo ja nie umiem krótko.

jeśli macie ochotę, to zapraszam, bo zawsze wiedziałam o tym, co Wy myślicie, dzięki Waszym komentarzom, a teraz trochę ode mnie. trochę o odczuciach, o Clair (całkiem sporo w sumie), o wątkach, o pomysłach, trochę podziękowań i smarków wymieszanych z łzami. a kto dotrwa do końca, to będzie miał - a może i fajną! - niepsodziankę.

tak, dodaję i ryczę. ale wiedziałam, że tak będzie. nie mogło inaczej, bo za bardzo pokochałam tę historię. więc pozwólcie mi pisać i płakać, bo prędzej czy później i tak zasmarkałabym się na śmierć. i jak chcecie, to się odzywajcie. będzie mi lepiej.

fanfiction są ze mną nieprzerwanie od 2006 roku — mniej, bardziej, ale są. to był burzliwy i ciężki związek, zdarzało się, że nasze ciche dni trwały i kilka lat, ale, ostatecznie, zawsze wracałam do potterowskich ff. tu mi, w nich, najlepiej, bo to świat, który kocham i świat, który daje mnóstwo możliwości. zawsze tu byłam sobą, bez względu na to, o kim bym nie pisała i gdzie bym nie pisała. a zaczynałam od blogów na onecie, przez blogspota, aż dotarłam tutaj.

cieszę się, że postanowiłam wrócić do nich, do fanfiction, w 2019 roku, startując z fabułą Clair, i cieszę się jeszcze bardziej, że zebrałam się na odwagę, by publikować je tu, na watt, w 2020. pod tym względem — był to rok dla mnie najlepszy ze wszystkich, jakie przeżyłam. literacko. najlepszy. nie kłamię.

jakbym się odrodziła na nowo. miałam motywację, bo narzuciłam sobie cotygodniowe tempo publikacji. więc pisałam, z tygodnia na tydzień, mając plan na tę historię. i owszem, były momenty dłuższej przerwy, ale nigdy jakoś specjalnie nie upadłam. choć, przyznaję, też miałam taką myśl.

Lupin. najpiękniejsza dla mnie postać. no cudowna po prostu. dorosły (TO CHYBA JEST NAJWAŻNIEJSZE), dojrzały, złamany życiem Lunatyk, o którym pierwszą opowieść napisałam mając dziesięć lat. był moją pierwszą miłością i pozostaje nadal po dziś dzień. głupie, nie? ale tu są sami swoi, kochamy się w fikcyjnych bohaterach. nikt nie wywołuje we mnie tylu skrajnych emocji, co on. na jego przykładzie zrozumiałam żart „zakochać się w fikcyjnej postaci". dlatego — traktuję go jak mojego i dlatego też wciąż, dalej, nie potrafię czytać innych fantiction, w których odgrywa główną rolę, za co wszystkich przepraszam. no nie mogę, nie umiem.

ukochałam sobie Remusa i nic tego nie zmieni. podkoloryzowałam go, bo taką możliwość daje pisanie ff. dodałam mu moich własnych barw, moich własnych dźwięków, które najlepiej mi do niego pasowały i chyba cieszę się z jego końcowej wersji. wyszła z niego dobra postać.

Nessie Raven powstała 3. sierpnia 2019 i ten też 3. sierpnia jest datą jej urodzin, choć nie zrodziła się wyjątkowo na potrzeby Clair de Lune, oj nie. Nessie jest urzeczywistnioną wersją wszystkich wcześniejszych bohaterek, które kiełkowały w mojej głowie mniej więcej od 2008 roku. wtedy zapragnęłam stworzyć historię romansu między nauczycielem a uczennicą, piękną i nieskazitelnie czystą. między Remusem i literacką wersją mnie.

bo, teraz mogę Wam to powiedzieć, z Nessie jestem związana pewnie najbardziej spośród wszystkich bohaterek, które stworzę jeszcze w przyszłości. Nessie to ja, a ja to Nessie. jest odbiciem mnie, z różowymi lokami, z tymi kolorowymi oczyma, niepewnością, zbytnią emocjonalnością i zapalczywością, naiwnością, poczuciem niesprawiedliwości i za bardzo romantyczną duszą, z miłością do muzyki, kawy, dramatyzmu i przesadnego patosu, ze zbyt wybujałą wyobraźnią, z przekleństwami i ciekawością. ale taka miała być, dla Remusa.

tam, gdzie Nessie siedziała przy fortepianie i grała całą sobą, tam i ja dla Was grałam. czytając o niej, czytaliście o mnie. poznając ją, poznaliście mnie. wiecie o mnie więcej, niż myślicie. cześć, to ja, atramentova. czytaliście o mnie przez czterdzieści rozdziałów, plus prolog, plus epilog.