So Into You

Chapter 38

I couldn't stop crying while walking. Tatanggapin kong kung normal date ito na hindi siya sisipot but alam niyang napaka importante ng araw na ito sa akin. He knows that!

That moment I already realized that this relationship is slipping away from my grasp. Palagi na siyang walang oras but I let it pass. Palagi siyang wala pero pinalalagpas ko dahil alam kong babawi siya.

Even the broken promises he made. I accepted it.

But what I saw is what I will never understand. Sino ang babaeng 'yon? Anong ganap niya sa buhay ni Gian? I can't understand and I know I'll never understand. Pakiramdam ko ay kahit mag explain siya ay hindi ko matatanggap.

"Miss! Sexy mo naman!" A man called me.

I hugged myself and started walking faster. Madilim na sa mga kalsada at kaunti nalang din ang mga nadaang jeep. Naalala ko ang mga bali balita ng mga babaeng nawawala sa kalagitnaan ng gabi sa hindi malaman na dahilan.

Fear ate my system and I started shaking at halos tumakbo na ako palayo sa dalawang lalaking sinusundan ako. They were laughing like this thing was funny but I am scared. Naiiyak akong tumatakbo palayo at nang lumingon ako ay tumatakbo na din sila papunta sa akin.

Gian, you failed to fulfill a promise again. You failed to protect me today, on my birthday.

You broke so many pieces of my heart just in one night.

"Miss usap lang!" I froze when a rough hand grabbed my arm.

Naamoy ko ang alak sa mga hininga nila. Halos manlambot na ang mga binti ko sa titig nila sa'kin. Full of lust and desire. I have never been scared like this before dahil dati ay may magsasagip sa akin. Ngayon, ako nalang mag-isa... I only have myself.

My tears started to fall as I feel their breathing against my skin. Nagdadasal ako na sana may dumating... Sana dumating ka. Sana makahabol ka. Sana kahit itong pangako mo na ito hindi mo sirain. Sana nandito ka para iligtas ako.

Kaso wala. I am my own savior.

"Don't touch me! Bitawan niyo ako!" Pagpupumiglas ko.

Fear consumed me more when both them chuckled evily. I have to think of something to escape.. kahit walang magligtas sa akin. Kailangan kong gumawa ng sarili kong paraan. Hindi dapat ako nadepende sa pagligtas ng ibang tao.

"Saglit lang naman, Miss. Konting oras lang tayo magsasaya-" I kicked his balls and punched the other man's face.

Nagulat din ako sa ginawa ko at nang makita kong dumadaing sila sa sakit. I immediately ran away as fast as I can kahit nanginginig ang mga paa ko dahil sa takot. Ramdam ko ang malamig na pawis sa mukha ko at ang luhang tumutulo galing sa mga mata ko.

Humans are scary. Alam kong habangbuhay tatatak sa isipan ko ang nangyaring ito. This will hunt me as much as what Gian did.

"Konti nalang..." Bulong ko sa sarili na tila bang chinicheer ko ang sarili ko para makalayo.

I just have to find a place where there's a lot of people. Tumakbo pa ako nang tumakbo at sa sobrang takot ay hindi ako nalingon dahil baka madapa ako. Hindi nila ako pwedeng abutan.

When I found a small food bazaar sa isang bakanteng lote ay lumuwag ang paghinga ko. Madaming taong nakain sa mga stall at safe ako dito. I looked around while my body is still shaking from fear. Palinga linga din ako dahil baka nandito din sila.

I checked my phone kung may message ba si Gian pero wala..

He's busy with other things. He forgot our date again. Did he forgot or he really didn't show up intentionally?