ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ပူပူတစ္ပြဲကို မနက္စာစား၍ ညို႔ ၿခံထဲ ဆင္းလာသည္။ ၿပီးေနာက္ စိန္ပန္းျပာပင္မွ ၫႊတ္က်ေနေသာ အကိုင္းတစ္ကိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္၍ ဇဝါ၏ၿခံဝန္းကို ၾကည့္သည္။
အဂၤေတလမ္းသည္ အိမ္ေရွ႕ဆင္ဝင္ကို ျဖတ္၍ လျခမ္းသ႑န္ႏွင့္တံခါးျဖဴတပ္ၿခံ၏ အဝင္အထြက္ဂိတ္ကို ဆက္ထား၏။ လမ္း၏တစ္ဖက္၌ ပုဏၰရိပ္တန္းနိမ့္နိမ့္ရွိ၍ အျခားတစ္ဖက္၌ စံပယ္႐ုံမ်ားကို သီးသန႔္ကန႔္စိုက္ထားသည္ ။ လျခမ္း၏အတြင္းပိုင္း အိမ္ေရွ႕ မ်က္ႏွာမွာ စိမ္းလန္းေသာျမက္ခင္းျဖစ္သည္။ ျမက္ခင္း၏အဆုံး ၿခံစပ္၌ ပုံသြင္းထားသည့္ ထင္းရႉးပင္ပုမ်ားလည္း ေတြ႕ရသည္။
ဤသာယာေသာ ၿခံ၏အလယ္တြင္ ဝင္းပသစ္လြင္ေသာ တိုက္အိမ္ပုသည္ ေအးခ်မ္းစြာတည္ရွိ၏။ ဤအိမ္ၿခံဝန္းသည္ ကိုကိုေမာင္၏ဦးေလးအိမ္ျဖစ္ၿပီး အစိုးရစီစဥ္ေပးေသာ ဝန္ထမ္းအိမ္တြင္ မေနလိုသျဖင့္ ဦးေလး၏အိမ္တြင္ ဌားေနသည္ဟု ဇဝါေျပာသည္။
"မညို႔ ပ်င္းေနၿပီလားဗ်၊ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ႐ုံးသြားရမယ္ဗ်ာ၊ ညေနျပန္ေတြ႕မယ္ေနာ္''
"ဟုတ္ကဲ့ပါကိုကိုေမာင္၊ ကားကို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းဦး''
ကိုကိုေမာင္ထြက္သြားၿပီးခဏအၾကာ ေက်ာင္းဝတ္စုံအျဖဴအစိမ္းဝတ္ထားသည့္ပိုးဥသည္ ေက်ာဘိုးအိတ္လြယ္၍ ထြက္လာ၏ ။ ပိုးဥေနာက္၌ ဇဝါက ထမင္းဘူးဆြဲျခင္းကိုင္၍ ထြက္လိုက္လာၿပီး အိမ္တံခါးေသာ့ခတ္ေန၏။
"ညစ္ပတ္ေတးသားအဖကို ဂ႐ုစိုက္ေနတာနဲ႕ မကိုပစ္ထားမိၿပီ၊ သမီးကို ေက်ာင္းပို႔ၿပီးရင္ေတာ့ တစ္ေနကုန္အားၿပီမရယ္''
"ညီမေလးကို အိမ္ေထာင္မႈနိုင္နင္းတဲ့ အိမ္ရွင္မေလးအျဖစ္ျမင္ရတာ မေတာ့ သိပ္ေက်နပ္တာပဲ''
"မရဲ႕သြန္သင္ဆုံးမမႈေတြေၾကာင့္ပါေနာ္ ၊ ကဲ ဥေလးေဆာ့မေနနဲ႕ ေက်ာင္းသြားမယ္ ၊ ကားေပၚတက္ မလည္းကားေပၚတက္ေနာ္ အေရွ႕မွာပဲထိုင္''
ဇဝါက ဖီးယက္ကား၏ေရွ႕တံခါးဖြင့္၍ ညို႔ႏွင့္ပိုးဥကို ေခၚ၏၊၊ ပိုးဥကို အလယ္၌ ထိုင္ေစၿပီး ဖီးယက္ကားကို ဇဝါကိုယ္တိုင္ေမာင္းသည္။
YOU ARE READING
This is my prayer
Romanceကာမပိုင်လင်ယောက်ျားရှိ ဣတ္ထိယအမျိုးသမီးတစ်ဦးကို အရူးအမူး စွဲလမ်းမိသော မိန်းမငယ်လေးတစ်ဦး၏ အဆုံးသတ်သည်... ကာမပိုင္လင္ေယာက္်ားရွိ ဣတၳိယအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို အ႐ူးအမူး စြဲလမ္းမိေသာ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ဦး၏ အဆုံးသတ္သည္...
