His sister

Herinneringen

Pov: Fleur
"Klaar?" Vraag ik aan Jess. "Ja" zegt ze zuchtend, terwijl ze haar tas oppakt. We pakken elkaars hand vast en verschijnselen dan voor een oud, enigszins vervallen huis. Het is een beetje lastig te zien, aangezien het pikdonker is omdat het echt midden in de nacht is. "Eindelijk weer thuis" hoor ik Jess verdrietig zeggen. Ik leg een hand op haar schouder. We kijken elkaar even in de ogen voor zover we elkaar kunnen zien en lopen dan naar binnen. Als we binnen staan kijk ik even de kamer rond. Ik kan me vaag herinneren dat daar in de hoek een zwart-wit hondje lag de vorige keer dat ik hier was. "Weet je nog de laatste keer dat we hier waren?" Vraag ik. "Ja, ik lag daar in de hoek, toen er opeens een oude man en klein meisje verschenen" zegt Jess. We kijken elkaar aan en lachen een beetje. "Dat is al zo lang geleden" zeg ik, diep in herinneringen verzonken. "Ja" zegt Jess al net zo afwezig. We blijven even in stilte staan, allebei verzonken in herinneringen. "Hé, waar was die verstopplek waar je je altijd als kind verstopte eigenlijk?" Vraag ik als ik weer terug op aarde ben. "Oh, boven op mijn kamer. Volg mij maar" zegt ze terwijl ze naar de trap loopt.

Pov: Jessica
We lopen naar boven en als ik voor mijn oude kamer sta, blijf ik in de deuropening staan. Ik kijk de kamer rond en wordt overrompeld door herinneringen. Ik zie mezelf stoeien met mijn vader en me verstoppen op mijn verstopplek voor mijn ouders en in bed liggen terwijl mijn moeder me een verhaaltje voorleest. Ik zucht. Plots voel ik een hand op mijn schouder en als ik omkijk zie ik Fleurs meelevende ogen. Ik kijk haar even dankbaar aan en we lopen naar binnen. "Hier is die verstopplek waar ik het over had" zeg ik terwijl ik de plaat opzijschuif en de verstopplek onthul. "Oké, het is een beetje krap, maar dat overleven we wel" zegt ze terwijl ze het inspecteert. Ik kijk de kamer nog eens rond en zie dan opeens naast me een gat in de dunne houten muur. Ik lach verdrietig. "Wat?" Vraagt Fleur nieuwsgierig. "Zie je dat gat hier? Dat kwam door paps voet. We waren aan het stoeien en toen rolde pap raar tegen de muur aan en ging per ongeluk met zijn voet erdoor" zeg ik half lachend. Fleur zucht lachend en zegt: "typisch Sirius." We lachen.

Pov: Fleur
We zitten in de verstopplek. We hebben de belangrijkste spullen een beetje uitgepakt. Het meeste hebben we echter in onze tassen laten zitten voor het geval we snel moeten vluchten. Nu zitten we samen in kleermakerszit met een klein radiootje tussen ons in. "Heb je het nou al gevonden?" Vraagt Jess ongeduldig. "Heb even geduld" zeg ik zuchtend, terwijl ik met mijn toverstok op het radiootje blijf tikken. We gaan luisteren naar Potterwatch, de podcast van Lee Jordan en enige plek waar je de echte informatie krijgt nu dat het ministerie en al het andere door Voldemort wordt gecontroleerd. Ik ga verder met zoeken en uiteindelijk heb ik het gevonden. Ik zeg het wachtwoord en zet het geluid iets harder. "Hallo iedereen!" klinkt een bekende stem uit de speaker. "Lee" zegt Jess blij. "Vanavond worden we weer vergezeld door 2 van onze vaste verslaggevers. Goedenavond, jongens!" "Goedenavond, River" hoor ik Kingsley zeggen. "Maar voor we naar hen gaan luisteren eerst wat minder leuks: de sterfgevallen die de Magische Omroep Stichting en de Daily Prophet het vernoemen niet waard vonden. Tot mijn grote spijt moet ik vermelden dat er weer 5 muggles zijn vermoord. Een gezin van 4 muggles, 2 ouders met 2 kinderen, werden dood in hun huis gevonden. Volgens welingelichte order leden zijn ze vermoord door de killing curse. Ook is er een Muggle man dood aangetroffen op straat. Waarschijnlijk is hij per ongeluk een snatcher of death Eater die z'n dag niet had tegengekomen. Graag een minuut stilte voor de arme onfortuinlijke muggles." Zegt Lee nu. Het blijft een minuut lang stil. Ook Jess en ik zeggen niks. Ik denk aan hoe oneerlijk het is dat die muggles zijn vermoord, dat ze van het leven zijn ontnomen. Ik bedoel, die arme kinderen hadden nog een heel leven voor zich. Het is gewoon zo oneerlijk.

"Oké, en dan geef ik nu het woord aan Royal.Royal, hoe zit het in de Muggle wereld? Wat voor effecten van het nieuwetovenaars-regime zijn er daar te merken?" Vraagt Lee. "Dank je,River. De muggles snappen nog steeds niet wat er aan de hand is. Desondanksmerken ze wel degelijk dat er iets aan de hand is. En je kan merken dat ze tochallemaal angstig en alert zijn. Dus het is ook zeker te merken in de mugglewereld. De muggle minister probeert ze te kalmeren en het verborgen te houden,maar de muggles hebben toch door dat er iets is veranderd. Ik roep iedereen opom te proberen uw muggle buren op de 1 of andere manier te helpen en tebeschermen." Vertelt een lage, zeer herkenbare stem uit de speaker."Kingsley!" Zegt Jess. Ik kijk haar aan en knik. "Oké, dank jewel Royal. En dan gaan we nu door met het populaire segment Pals of Potter. Romulus, geloof je nogsteeds dat Harry daarbuiten nog ergens is?" Zegt Lee. "JazekerRiver" zegt een vertrouwde stem. "Remus!" Zeg ik blij."Sshh" zegt Jess. "Ik denk dat als Harry dood was, dat we datdan allang gehoord hadden, zeker vanaf de kant van de Death Eaters. Ik weetzeker dat hij daarbuiten nog ergens voor ons allemaal aan het vechten is."Klinkt het uit de speaker. "En hoe zit het met bondgenoten van Potter? Iser nieuws?" Vraagt Lee. "Ja, ik heb vernomen dat de meeste nu drukbezig zijn met van alles en nog wat om dit gevecht te winnen vanuit veiligeplekken. Verder ben ik er vrij zeker van dat Fleur en Jessica momenteel veiligergens aan het schuilen zijn." "Hij heeft het over ons!" ZegtJess enthousiast terwijl ze me op mijn arm slaat. Ik glimlach naar haar terwijlik over mijn licht pijnlijke arm wrijf. "Ik weet het helaas niet 100procent zeker, aangezien ze al het contact met de buitenwereld hebbenafgesloten. Maar als ze dit horen, wil ik ze zeggen dat ik hoop dat ze veiligop hun schuilplek zijn aangekomen en uit de handen van de Death Eaters blijven.En dat ik ze nog veel sterkte toewens." Zegt Remus. Ik krijg tranen inmijn ogen. Ik mis alle anderen zo erg. En het voelt zo goed om wat van hen tehoren. Überhaupt om weer een vertrouwde stem te horen. Jess merkt het blijkbaarwant ze omhelst me. "Ik weet het" zegt ze alleen. Zo luisteren wenaar de rest van de podcast.

A/N: het is gewoon alweer meer dan 2 maanden geleden dat ik heb geüpload! Maar het volgende hoofdstuk is ook al af en zal ik over een week publiceren. Hopelijk vonden jullie het leuk!