His sister

Na het gevecht

Pov: Fleur
We zijn op de begrafenis van Remus en Tonks. "Dan wil ik nu aan Fleur vragen om een speech te houden." Ik loop naar voren. "Remus was een ontzettend lief en zorgzaam persoon. Hij was slim, maar ook sluw. En ondanks zijn aandoening was hij 1 van de liefste en aardigste mensen die ik ooit heb ontmoet, die niemand kwaad wilde doen. Vroeger werd hij gezien als de enige die geen kattenkwaad uithaalde van de Marauders, maar hij heeft me een keer verteld dat hij gewoon ervoor zorgde dat hij nooit werd betrapt." Ik lach verdrietig. "Hij is gestorven om een beter leven te creëren voor ons allemaal, en dan in het bijzonder voor zijn kleine zoontje Teddy. Hij was dapper en volledig bereid om te sterven voor deze betere wereld. Hij zou zo trots zijn." Zeg ik. Dan pak ik mijn toverstok en zwaai ermee. "Zoals sommigen van jullie misschien wel weten was Remus zowat verslaafd aan chocola. Het was voor hem een troost. Dus, zoals Remus ooit heeft gezegd: eet dit, dan voel je je beter." Zeg ik terwijl ik chocoladeblokjes rond laat zweven en aan iedereen 1 geef. Zelf eet ik ook een stukje, terwijl ik aan hem denk.

~een tijdje later~

Harry, Ron, Hermione, Jess en ik zijn op Hogwarts. We gaan helpen met het weer een beetje opbouwen. Alle professoren, Hagrid, Filch en veel vrijwilligers zijn hier om te helpen. We verplaatsen rotsblokken terug naar hun oorspronkelijke plaats en repareren het met magie. Harry, Ron, Hermione, Jess en ik zijn bezig op de binnenplaats. Alle anderen zijn binnen bezig. Dan botst Ron tegen Hermione op en valt haar time-turner op de grond. Hij breekt in stukjes. Opeens begint alles te draaien en dan wordt het zwart...

~een aantal jaar later~

Ik zit samen met Fred op de voorste rij. Ik kan niet geloven dat we nu officieel getrouwd zijn. Ik luister naar Jess' speech. "En het beste van dit huwelijk is... dat we nu eindelijk officieel familie zijn." sluit ze hem af en ik begin te lachen. Ik sta op en geef haar een knuffel. "Oké, nu iedereen naar de dansvloer! Tijd om te dansen!" Roept Fred. Iedereen gaat in een cirkel staan en Fred en ik beginnen te dansen. Dan komt Arthur naast ons staan en vraagt: "Sorry, zou ik haar mogen lenen voor een vader-dochter dans?" Fred glimlacht en geeft mijn hand aan Arthur. We dansen even. "Bedankt dat je als een vader voor me was de afgelopen jaren" zeg ik. Hij glimlacht naar me. Dan komen de anderen ook de dansvloer op. "Hi, sorry. Ik ga even mijn vriendin van je stelen hoor" zegt Jess tegen Arthur met een knipoog en ze pakt mijn hand en trekt me mee. Ik lach. "Het was een goed idee van jullie om geen dresscode te doen en iedereen gewoon te laten dragen wat 'ie wil" zegt ze. "Het was Freds idee. Hij zei het op Bill en Fleurs bruiloft" zeg ik. We lachen. De rest van de avond dansen we, praten we en vieren we feest.

~een aantal jaar later~

(A/N: Remus is Fleur en Freds zoon)

Ik loop naar Remus' kamer. Fred is hem aan het helpen zijn koffer in te pakken voor Hogwarts, maar ik vertrouw er niet op dat het helemaal goed gaat. Als ik niet mijn eigen ook al in had moeten pakken, had ik hem zelf geholpen. Als ik de deur opendoe zie ik Fred met een irritant bekende doos in zijn handen. "En als je deze op de grond zet, gaat hij veel lawaai maken en hij verdubbelt zich ook nog. Het creëert ontzettend veel chaos, perfect als afleiding om ongezien weg te komen. En met deze-" legt hij uit. Ik schraap mijn keel en Fred kijkt opzij en glimlacht schaapachtig naar me. "En wat zijn de heren aan het doen?" Vraag ik met mijn armen voor mij borst gekruist. "Ehm" zegt Fred. Hij weet best dat ik dit niet goed vind. Als moeder niet en als professor al helemaal niet. Remus is veel te veel als zijn vader. "Die blijft hier" zeg ik met een knik naar de doos. "Aww" zeggen Fred en Remus teleurgesteld. Ze kijken me met puppy ogen aan. Ik zucht. Ik kan er niet tegen als ze dat doen. "Oké oké" zeg ik zuchtend. "Je mag een paar spullen mee, maar alleen degene die IK uitkies. En als je grappen mensen pijn doen of te veel chaos veroorzaken dan neem ik hem weer in" zeg ik streng. "Yay" zegt Remus blij en hij geeft me een knuffel. Ik zucht en zie Fred grijnzen. "Oh hou je mond" zeg ik tegen hem, maar hij blijft me grijzend aankijken. "Nou, geef hier, dan kies ik een paar dingen uit" zeg ik terwijl ik mijn hand uitreik. Fred geeft me de doos en we gaan zitten. Ik kies wat spullen uit. Fred is het niet eens met de spullen die ik eruit haal en heeft commentaar elke keer dat ik iets eruit haal. Als we klaar zijn zeg ik "kijk eens" terwijl ik Remus de doos geef. "Wat?! Maar dit zijn de saaiste spullen die de minste chaos veroorzaken!" Zegt Fred. "Ja Fred, dat was de bedoeling. Je kan maar beter geen commentaar hebben, want anders mag hij niks mee" zeg ik streng. Hij trekt een pruillip en ik geef hem een kus. "Wees blij dat er iets mee mag. Als anderen erachter zouden komen dat ik, een professor, mijn kind grap spullen mee laat nemen, zou ik in de problemen kunnen komen" zeg ik. Hij zucht. Ik lach zacht.

~de volgende dag op platform 9 3/4, 5 minuten voor de trein vertrekt~

Ik sta in de deur van de trein te wachten. Jess en haar kinderen zijn er nog niet. Dan zie ik ze eindelijk door de muur komen. Ik stap de trein uit en loop naar ze toe. Fred, die naast me stond buiten de trein, loopt met me mee. "Je realiseert je dat de trein al over 5 minuten vertrekt?" Zeg ik op mijn horloge kijkend. "Ja ja, ik weet het. We zijn laat" zegt Jess zuchtend. "En hoezo zijn jullie zo laat?" Vraag ik plagend. "Nou, we zijn zeg maar een soort van een beetje laat vertrokken" zegt Jess met een schaapachtige lach. "Jess, jij hoort de verantwoordelijke te zijn" zeg ik zuchtend. "En waarom dan? Waarom kan George niet de verantwoordelijke zijn?" vraagt Jess geïrriteerd. "En jij denkt dat hij dat kan?" Vraag ik lachend. "Goed punt" geeft Jess toe. Naast haar zie ik een ontzettend verontwaardigd gezicht naar haar staren. "Hoe kun je zo laag van me denken?" Vraagt hij verontwaardigd. "Ze heeft wel een punt broertje" zegt Fred. Ook hij krijgt een verontwaardigde blik, maar dan zucht George en zegt tegen Fred: "Ja oké, maar doe niet alsof jij wel de verantwoordelijke zou kunnen zijn, Freddie." Dan krijgt hij een verontwaardigde blik, maar al snel staan we alle 4 te lachen. "Kom op, we moeten nu echt de trein in" zeg ik naar de klok kijkend. "Ja, ik zie je snel" zegt Jess tegen George terwijl ze hem een knuffel en kus geeft. Dan zegt George nog gedag tegen hun kinderen en gaan we de trein in. Als we weg rijden zwaaien Fred en George ons na.

~een paar uur later~

Ik zit samen met Jess en de andere professoren aande leraren tafel in de Great Hall. De sorteer ceremonie is bezig. "ArianaWeasley" wordt er dan omgeroepen. Ik juich voor mijn dochter en als zenaar me kijkt geef ik haar een bemoedigende blik. Ze gaat op de kruk zitten enkrijgt de sorting hat op haar hoofd, die voor haar ogen zakt, doordat hijuiteraard te groot is. Hij lijkt even na te denken en roept dan:"Hufflepuff!" Ik juich en Ariana rent naar de Hufflepuff tafel. Zegaat zitten en glimlacht naar me. Ik glimlach terug. Na nog een paar andereleerlingen is de ceremonie klaar en na nog een korte speech van Minervaverschijnt het eten. Terwijl iedereen aanvalt, kijk ik de zaal rond. Eerst naarmijn zoon Remus Sirius James Albus Weasley aan de Gryffindor tafel. Dan mijnjongste dochter Ariana Jessica Emma Molly Weasley aan de Hufflepuff tafel. Enals laatste mijn oudste dochter Jeanne Lily Luna Nymphadora Weasley aan deRavenclaw tafel. Terwijl ik zo naar mijn kinderen kijk, realiseer ik me hoeveelgeluk ik heb.

A/N: ik weet dat dit laatste hoofdstuk alleen maar random korte stukjes zijn met een aantal jaren ertussen, maar ik wilde gewoon een paar leuke ideetjes kort uitwerken voor dit laatste hoofdstuk, ook om te laten zien hoe hun leven verdergaat. Hopelijk vonden jullie het een leuk boek. Maar helaas is het nu echt klaar. Na 4 jaar en 83 hoofdstukken is het eindelijk af. Heel erg bedankt dat jullie de tijd hebben genomen om het te lezen en hopelijk vonden jullie het een leuk boek!