His sister

De kampioenen

Pov: Fleur
Ik en Jessica rennen naar de Grote Hal. We zijn een beetje aan de late kant maar als we de Grote Zaal inrennen zien we dat iedereen nog maar net zit. We gaan snel aan de Ravenclaw-tafel zitten. Dan begint pap aan zijn speech. Hij kondigt aan dat de Triwizard Tournament dit jaar hier zal worden gehouden. Jess en ik wisten dat al omdat ze natuurlijk voorbereidingen moesten doen. Opeens komt Filch binnenrennen. 'Wat ziet hij er belachelijk uit als hij rent' denk ik. Hij zegt iets tegen pap en dan rent hij terug. Dan wordt ook aangekondigd dat iedereen jonger dan 17 niet mee mag doen door een man die op het ministerie werkt. Je hoort veel boe-geroep. Mij maakt het niks uit, zo'n wedstrijd is toch niks voor mij, veel te gevaarlijk. En ik heb het al meerdere keren tegen Voldemort opgenomen. Pap roept om stilte en kondigt dan de leerlingen van Beauxbatons aan. Dan komen ze binnen met hun schoolhoofd madam Maxime. Je ziet alle jongens kijken naar de meiden. Ik rol met mijn ogen. Ik snap echt helemaal niks van jongens. Als ze aan de zijkant staan kondigt pap de jongens van Durmstrang aan. Dan komen ze binnen. Ze stampen met hun stokken op de grond en doen allemaal coole trucjes. Dat ziet er best cool uit. Dan zie ik Victor Krum lopen samen met het schoolhoofd Igor Karkarov. Veel meisjes lijken onder de indruk van hem, ik ben niet zo onder de indruk. Pap legt nog wat uit en dan gaan we nog wat eten. Als we het eten ophebben gaan we naar de Ravenclaw commonroom. Daar ga ik in een stoel zitten lezen. Ik hoor een paar meiden praten over Victor en over hoe knap en stoer hij wel niet is. Ik snap hun niet. Ik hoef niet per se een knappe stoere jongen als vriendje, ik heb veel liever een lieve, grappige jongen, zoals Fred.

Jess en ik zitten samen met Hermione op de bank naast de Goblet of Fire, waar mensen hun naamkaartje in moeten doen om zich op te geven. Dan zien we opeens Fred en George die onder luid applaus binnen komen rennen. "Wat gaan jullie doen?" Vraag ik. "We gaan onszelf opgeven" antwoordt Fred. "Maar jullie zijn nog niet oud genoeg" zeg ik. "Ja, daarom hebben we ook een verouderingsdrankje" zegt George. "Pap heeft een leeftijdsgrens om de beker heen gemaakt, en hij zal zich echt niet laten foppen door zoiets simpels als een verouderingsdrankje" zeg ik. "Maar daarom is het juist zo briljant" zegt George. "Het is zo doorzichtig, dat hij er niet aan denkt" zegt Fred. 'Sukkels' denk ik terwijl ik met mijn ogen rol. Dan gaan ze op de bank staan, nemen het drankje in, en springen de cirkel in. "Zie je wel dat het zou lukken" zegt George. "Wacht maar, zometeen worden ze als oude opa's naar achteren geblazen" fluister ik tegen Jessica. Ze doen hun naamkaartjes in de beker, iedereen juicht maar opeens begint de beker raar te doen. En ja hoor, ze worden naar achteren geblazen en veranderen in oude opa's. Dan beginnen ze te vechten. Iedereen gaat eromheen staan en joelt: "vechten, vechten, vechten." Ik rol met mijn ogen. Als ze nou gewoon naar mij hadden geluisterd was dit ook niet gebeurd. Pap is echt niet zo dom, en als ze zelf even hadden nagedacht hadden zij dat ook kunnen bedenken. Ze moeten nu wel op gaan houden met vechten. Dan doe ik met een zucht mijn boek dicht, sta op en loop naar ze toe. Ik schraap mijn keel zoals McGonagall ook altijd doet. Dan houden ze op met vechten en stopt iedereen met joelen terwijl ze me een beetje bang aankijken. 'Het werkt altijd' denk ik lachend. "Ik stel voor dat jullie ophouden met vechten en naar madam Pomfrey gaan" zeg ik streng. "Ja mevrouw" zeggen Fred en George tegelijk. Dan staan ze op en lopen weg. "En de rest van jullie, ga eens wat anders doen" zeg ik. Dan loop ik terug naar de bank en sla mijn boek weer open. "Goed gedaan, eindelijk eens wat stilte" zegt Jessica. De rest kijkt ons vreemd aan. Dan gaan de meeste toch maar weg.

~de verkiezing~

We zitten met z'n allen in de Grote Hal. De kampioenen worden nu gekozen. Eerst komt de kampioen van Durmstrang, Viktor Krum, hoe verrassend. Dan komt de kampioen van Beauxbatons, Fleur Delacour, dat meisje dat Ron helemaal ziet staan. En als laatste de kampioen van Hogwarts, Cedric Diggory. Jess en ik juichen heel hard. We kennen Cedric, we praten wel eens met hem. Hij zit in hetzelfde jaar als Fred en George. Opeens komt er nog een kaartje uit de beker. "Uh, er zijn toch maar 3 kampioenen?" Vraag ik verbaasd aan Jessica. Dan pakt pap het kaartje. "Harry Potter" zegt hij. 'Dat kan je toch niet menen?' Denk ik. "Harry Potter" roept hij. Dan zie ik dat Harry onzeker naar achter toeloopt. Ik zie pap hem nakijken. Dan sta ik op en kijk pap aan. Hij lijkt me te begrijpen want hij knikt met zijn hoofd. Dan rennen Jess en ik ook naar achter toe.

Ik ren de trap af naarbeneden. "O Harry" zeg ik terwijl ik hem om de hals vlieg."Waarom moet mij dit soort dingen altijd overkomen?" Fluistert hij inmijn oor terwijl hij me terug knuffelt. "Omdat jij het bent" fluisterik. Dan komt pap naar beneden gestormd. Ik laat Harry los. "Harry, heb jijje naam in de beker gedaan?" Vraagt hij. "Nee" zegt Harry."Heb je 1 van de oudere leerlingen gevraagd het te doen?" Vraagt pap."Nee" zegt Harry. "Echt niet?" Vraagt pap. "Nee, echtniet" zegt Harry. "Oké" zegt pap. "Wat gaan we nu doen?Harry is nog veel te jong om mee te doen" zegt McGonagall. "De bekerheeft hem gekozen. Hij moet meedoen. Dat zijn de regels" zegt de man dieop het ministerie werkt. 'Dat kan je toch niet menen? Harry is nog veel tejong' denk ik. Ik vind het zo oneerlijk. En zielig voor Harry. Ik ben zobezorgd om hem. Maar ja, dat ben ik zo vaak.