His sister

Straf

~Een paar dagen later~

Pov: Fleur
Ik loop met Jessica naar de Gryffindor-commonroom. We hebben weer met Harry, Ron en Hermione afgesproken. "Zijn jullie er nou alweer?" Vraagt de Fat Lady. "Ja, we hebben weer met Harry, Ron en Hermione afgesproken" zeg ik. Dan komen Harry, Ron en Hermione naar buiten lopen. "Ah, daar zijn jullie eindelijk" zegt Jessica. "Jess, doe eens niet zo gemeen" zeg ik. Dan lopen we naar onze kamer. We gaan op bed zitten. Jessica samen met Ron en Hermione op haar bed en ik samen met Harry op mijn bed. We kletsen en lachen. Ik merk dat Harry zijn hand een beetje probeert te verstoppen. Na een tijdje zie ik zijn hand vanuit mijn ooghoek en ik zie meteen dat er iets niet klopt. "Wat is er met je hand?" Vraag ik. "Niks" zegt Harry terwijl hij hem probeert te verstoppen. Ik pak snel zijn hand vast en bekijk hem. Dan zie ik dat er woorden in zijn hand gekerfd zijn. "Wat is dit?" Vraag ik. "Het is niks" zegt Harry terwijl hij probeert zijn hand weg te trekken. Maar ik laat hem niet los. "Ja, het is wel iets. Harry, wat is dit?" Vraag ik bezorgd. "Bij nablijven bij Umbridge moest hij een zin schrijven, die vervolgens in zijn hand werd gekerfd" zegt Hermione. "Wat?!" Roep ik. "Maar dat is marteling. Dat is tegen de regels en tegen de wet" zeg ik. "Fleur, het is goed. En ga alsjeblieft niet naar Umbridge" zegt hij. "Het is helemaal niet goed Harry. En waarom mag ik niet naar Umbridge?" Vraag ik. "Omdat ik haar die voldoening niet wil geven" antwoordt Harry. Ik zucht. "Harry, ze martelt je. Dit kan echt niet" zeg ik. "Nee, je zegt dit tegen niemand. Begrepen?" Zegt hij. Ik kijk naar zijn hand. Niet te geloven dat hij serieus van me vraagt om dit niet te melden. Ik moet hem beschermen, hij is mijn kleine broertje. "Begrepen?" Vraagt hij streng. "Best" zeg ik. "Misschien kunnen we nu beter gaan" zegt Hermione onzeker. "Ja, laten we maar gaan" zegt Harry. Ze staan op en gaan weg. "Ga je je belofte nakomen en het tegen niemand zeggen?" Vraagt Jessica. "Ik heb hem niks belooft. Daarnaast, hoe kan hij verwachten dat ik het tegen niemand ga zeggen. Hij is mijn kleine broertje en ik moet hem beschermen" zeg ik. "Ik wist dat je het toch zou gaan doen" zegt Jessica. "Ik ga" zeg ik. "Ja, maar zorg dat je zegt dat Harry het niet heeft opgegeven en dat jij gewoon bezorgd bent om je kleine broertje. Dan kom je je belofte tenminste nog een beetje na" zegt Jessica. "Ja, dat was ik zelf ook al van plan. Zie je later" zeg ik. "Ja, zie je later" zegt Jessica. Dan sta ik op en loop weg.

Ik loop naar het kantoor van Umbridge. Als ik er ben klop ik op de deur. "Binnen" hoor ik haar zeggen. Ik doe de deur open en ga naar binnen. "Wat is er?" Vraagt ze. "Ik heb gehoord dat u Harry strafregels heeft gegeven en dat als hij de zin schrijft, het in zijn hand wordt gekerfd" zeg ik. "Dus meneer Potter heeft het opgegeven, maar durft zelf niet te komen klagen en stuurt daarom maar iemand anders" zegt ze. "Nee, Harry zal nooit opgegeven. Ik ben gewoon bezorgd om mijn kleine broertje" zeg ik. "O ja, dat is waar ook. Dumbledore heeft jarenlang geheimgehouden dat de Potters nog een kind hadden" zegt ze. "Op verzoek van mijn ouders. Maar daar gaat het nu niet over" zeg ik. "Het is tegen de regels om iemand te martelen. U strijdt tegen de slechte tovenaars. Maar als u hetzelfde doet als hun, wat maakt u dan zoveel beter?" Zeg ik boos. "Genoeg. Je mag vanavond om 5 uur bij mij komen nablijven, mevrouw Potter. Misschien zal je dan leren dat je zulke dingen niet zomaar mag zeggen" zegt ze boos. Ik kijk haar eerst verontwaardigd aan maar dan zeg ik: "oké." En dan loop ik weg.

Als ik boos onze kamer kom binnenstormen zegt Jessica: "laat me raden: het is niet helemaal goed gegaan?" "Nee! Ik zei tegen haar dat zij niet veel beter was dan de slechte tovenaars en nu moet ik nablijven!" Zeg ik boos. "Het komt wel goed" zegt Jessica. "Ik zou willen dat ik haar gewoon kon vermoorden" zeg ik boos. "Wow, zo overdreven hoeft nou ook weer niet" zegt Jessica. "Sorry, maar ze maakt me gewoon zo boos" zeg ik. "En dat snap ik. Maar haar vermoorden is een beetje overdreven" zegt ze. "Weet ik" zeg ik. We blijven nog even doorpraten. Als het bijna 5 uur is, loop ik naar haar kantoor. Ik klop aan. "Binnen" zegt ze. Ik ga naar binnen en ga op de stoel aan het kleine tafeltje zitten. Er ligt perkament met een veer klaar. Als ik zie dat er geen inkt staat, weet ik al wat er gaat gebeuren. Ik zucht. "Je mag strafregels schrijven. Ik wil dat je voor me opschrijft: ik moet me gedragen" zegt ze. "Hoe vaak?" Vraag ik. "Net zolang tot het tot je doordringt" antwoordt ze. Ik zucht en begin te schrijven. Als ik de 1e zin heb opgeschreven voel ik pijn in mijn hand en als ik ernaar kijk zie ik hoe de zin in mijn hand wordt gekerfd. Ik slik en schrijf weer verder. Het doet pijn, maar dat laat ik niet merken. Na ongeveer een uur, wat echt als een eeuwigheid voelt, zegt ze: "je kan nu gaan. Ik wil dat je morgen weer komt." "Oké" zeg ik. Dan sta ik op en ga weg.

Ik loop naar de keuken aangezien het al laat is eniedereen allang is begonnen met eten en ik geen zin heb in vragen. Als ik voorhet schilderij sta kietel ik de peer en ga naar binnen. "Wat leuk om u tezien mevrouw Fleur. Hoe kan Dobby je helpen?" Vraagt Dobby. "HeyDobby, ook leuk om jou weer te zien. Ik vroeg me af of ik wat zou kunneneten?" Vraag ik. "Tuurlijk, ga maar aan deze tafel zitten" zegtDobby. Ik ga zitten en een paar minuten later komt Dobby met wat eten aanlopen."Alsjeblieft" zegt Dobby. "Dank je Dobby" zeg ik. Ik eethet op. "Heel erg bedankt voor het eten" zeg ik als ik het op heb."Dobby is blij dat hij je kon helpen" zegt Dobby. "Doei"zeg ik. "Doei" zegt Dobby. Dan ga ik weg. Ik ga weer naar onze kamer,kleed me om en ga in bed liggen. "Waar was je?" Vraagt Jessica."Nablijven. En daarna ben ik wat gaan eten in de keuken" antwoord ik. Mijn hand doet nog steeds pijn. Ik kan er niet door slapen dus naeen paar minuten sta ik op en pak mijn toverstok. Ik gebruik episkeynon-verbaal. Het doet nu geen pijn meer en ik ga weer in bed liggen. Dan val ikal snel in slaap.